மனைவியை வைத்து ஒரு சூதாட்டம்... ( Completed )

[slavemaster]

“இவன் பொட்டை பையன்....இவன் சுன்னி ஒன்னுக்கு உதவாது....ஈஸ் ஏன் இம்போடண்ட்..
ஒம்போது.... பாரு நா என்ன பண்ணியும் சுன்னி எந்திரிக்கவில்லை.... பொட்டை... பொட்டை
பொட்டை...” என கத்தினாள்.
மொத்த கூட்டம் அவளுக்கு கட்டுண்டைப் போல ”பொட்டை.. பொட்டை... பொட்டை... இம்போடண்ட்
இம்போடண்ட்... பொட்டை....பொட்டை...” என என்னை பார்த்து எள்ளி நகையாடி என்னை அவமானம்
படுத்தி அசிங்கப்படுத்தியது. என் மானம் எங்கோ பறந்து போயிற்று. இந்த உலகமே
என்னை காரித் துப்பி லாயக்கற்றவன் என்று சொல்வதைப் போலிருந்தது.
நான் உயிர் வாழ்வதை விட சாவதே மேல் என்று எண்ணினேன்.
”பொட்டை...பொட்டை பையன்...சுன்னி எந்திரிக்காத பையன்... பொட்ட பொட்ட...” என மொத்த
கூட்டமும் கைத்தட்டி என்னை அவமானப்படுத்திக் கொண்டிருந்தது.
ஐயோ....என கண்ணீர் விட்டு கதறி அழுது அந்த கெஸ்ட் ஹவுஸை விட்டு நிர்வாணமாக
என் துணிகளை எடுத்து ஓடினேன். அந்த கெஸ்ட் ஹவுஸை சுற்றியிருந்த பனைமரம் நிறைந்த
தோட்டத்தில் எங்கோ ஒரு மூலையில் ஓளிந்து அழுதுக் கொண்டிருந்தேன்...
என்னை பார்த்து பொட்டை பொட்டை இம்போடண்ட் இம்போடண்ட் என்று அந்த
கூட்டம் கத்துவது என்னை பின் தொடர்ந்து என் காதுகளில் விழுந்தது. அவர்கள் மொத்த
பேரும் என்னை ஏளனமாக சிரிப்பதை என் மனம் சொல்லியது.
ஓஓஓஓஓஒவென வெட்கம் தாளாமல் கதறினேன். அங்கேயே மாண்டு போக முடிவு செய்தேன்.
தற்கொலைத்தான் என் அவமானத்திற்கு ஓரே தீர்வு என எண்ணினேன். எப்படி மாள்வது
என திட்டம் தீட்டினேன். பக்கத்தில் கிணறு ஒன்று இருப்பதை பார்த்தேன். அங்கே குதித்து
தற்கொலை செய்ய மெதுவாக போனேன். எல்ல இழந்துவிட்டவானேன். அவமானம்
தாங்காமல் கூனிக்குறுகினேன்.
ஐயோ என்னை காப்பாற்ற யாருமில்லையா எனக் கதறினேன்.
எனக்கு ஒரு இறைத்தூதர் கிடையாதா
என அழுதேன். கிணற்றை நோக்கி ஓடிக் கொண்டிருந்தேன்.
ஐயோ என குதிப்பதற்கு பயந்தப்படி பக்கத்தில் போக.... தைரியம் வரவழைத்து குதிக்க
தயாராக....
என் அடிமனதிலிருந்து கவிதாஆஆஆஅ என்று ஒரு குரல் எழும்பி என் உடலிலும் மனதிலும்
பரவியது.
சட்டென்று நின்றேன்.
என் இழிநிலையை போக்க ஒரு இறைவி என் மனைவிதான் என் முடிவு செய்தேன்.
என் மனைவி கவிதா எனக்கு அப்போது இறைவி ஆகிவிட்டிருந்தாள்.
அவளிடம் மனதுருகி வேண்டினேன் பாவ மன்னிப்பு கேட்டேன்.
அழுதப்படி மெதுவாக அல்சிப்பேசியை எடுத்து அவளை அழைத்தேன்.
‘என்னாச்சு சிவா...வை ஆர் யூ க்ரையிங்.... ஏன் அழுறீங்க சிவா...” என அவள் குலைநடுங்கி
பதறுவதை கண்டேன்.
நான் மேலும் அழுதேன்.
“உனக்கு ஓன்னு ஆகலியே.... ஆர் யூ அர்ட்...என்னாச்சு சிவா...” மேலும் பதறினாள்.
“நா செத்துடனும் தோணுது கவி.... ஐ வாண்ட் டு கமிட் சூசைட்..” என ஓவென அழுதேன்.
“ என்ன சொல்ற சிவா.... நல்லாத்தானே இருந்தே...என்னாச்சு சிவா....சிவா....வாட் ஹாப்பேண்ட்...” என
அவள் குழம்பி பதற்றமாக கேட்டாள்.
“எல்லோரும் என்னை பொட்டை பொட்டைன்னு கூப்பிடறாங்க...” என கதறினேன்.
அங்கே மறுமுனையில் கவிதா நிதானத்துக்கு வந்தாள். அவளின் ஆளுமை அப்படி.
“குடிச்சியிருக்கீங்களா சிவா.... ஆர் யூ ட்ரங்க்..” என கேட்டாள்.
“ஆமா....கவி...” நடுங்கியப்படி சொன்னேன்.
“ ஜஸ்ட் லை டவுன் அண்ட் ரிலாக்ஸ் யூர்செல்ஃப்” என்றாள் ஆறுதலாக.
நான் மெதுவாக மல்லாக்க படுத்து கொஞ்ச நேரம் அமைதியானேன். என் அழுகை நின்றது.
போதையும் கொஞ்சம் குறைந்தது.
“யாரு உன்னை பொட்டைன்னு சொன்னது...” என கேட்டாள்.
“பிரண்ட்ஸ் மத்தவஙகெல்லாம்....” என தடுமாறினேன்.
கொஞ்ச நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.
“சொல்லு சிவா என்ன நடந்துச்சுன்னு சொல்லு...” என்றாள் நிதானமாக.
நான் அழுதுக் கொண்டே பார்ட்டியில் நடந்தவற்றை ஒன்று விடாமல் சொன்னேன். மேலும்
மேலும் என் மனதை குடைந்தாள். அவளின் மனதிற்கு முன்னால் என்னால் ஒன்றும்
மறைக்க முடியவில்லை. அவள் என் மனதை திறந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றாள் என எனக்கு
தெரியும் அவள் மனமும் என் மனமும் வேறல்ல என்று தெரியும்.
அவளிடம் அவள் போன நாள் முதல் நடந்த ஓவ்வொன்றையும் ஓவ்வொரு நொடி
விடாமல் சொன்னேன். என மனதில் புதைந்திருந்த அனைத்தையும் கொட்டி விட்டேன்.
என் மனதில் கிடந்த நான் பெற்ற அசிங்கங்கள் நினைவுகள் உணர்ச்சிகள் அனைத்தும் கொட்டி
விட்டேன்.

 

[slavemaster]

லஷ்மி முதல் சீரியல் நடிகை வரை நான் கடந்து வந்த பெண்களைப் பற்றி சொன்னேன்.
என் மனப் போராட்டத்தை பற்றி சொன்னேன். நான் சல்லாபித்ததையும்
அதன் மனகிளர்ச்சியையும் ஒன்று விடாமல் சொன்னேன்.
இனி சொல்வதற்கு ஓன்றுமே இல்லை என்ற நிலைவரை சொன்னேன். இனிமேல் என் மனதில்
உண்மையும் இல்லை பொய்யும் இல்லை என்ற நிலைவரும் வரைச் சொன்னேன்.
எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள் கவிதா. அவள் என்ன நினைக்கிறாள் என தெரியவில்லை.
கடவுள் என்ன நினைக்கிறார் என அறியமுடியுமா.
சொல்லி முடித்தப் பின் நா ஒன்றுமே இல்லாதவனானேன்.
கவிதா மறுமுனையில் பெருத்த அமைதி காத்தாள்.
ஒரு பெருமூச்சு வந்தது.
அவளை இழந்துவிட்டேன் என தோன்றியது. என் வாழ்வு போய்விட்டது என எண்ணினேன்.
என் மனைவி மக்கள் வீடு வேலை பணம் எல்லாம் போயிற்று என தோன்றியது. நா இழிநிலை புழுவாக
மாறிவிட்டேன் என தோன்றியது.
“சிவா...ஐ ஆம் சாரி ஃபார் யூ...” என்றாள் நிதானமாக.
நான் மவுனமாக இருந்தேன்.
“மத்ததெல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கலாம்.... ஒன்னு மட்டும் நியாபகம் வெச்சுக்கோ சிவா...
இதை நீ சுத்தமா மறந்துட்டேன் நினைக்கிறேன்.... எனக்கு உலகத்துல ஆண்மகன் யாருன்னா...
அது நீதான்.... என் மனசை கவர்ந்தவன் நீதான்.... என் உடலை சுவைத்தவன் நீதான்... அது ஒரு
ஆண்மகனாலத்தான் முடியும்....வீரியமுள்ள ஆண்மகனாலத்தான் முடியும்... அதனால உன்
கவிதாவை அடக்கி ஆண்ட ஓரே ஆண்மகன் நீதான்... நீ தான் ஆண்மையுள்ளவன்.... நீ பொட்டை
கிடையாது....நீ ஆண்மகன்....நீ இம்போடண்ட் கிடையாது.... உன் விந்து எத்தனை பொண்ணுங்களை
வேணும்னாலும் தாயாக்கும்..
அதனால என்னை நினைச்சுக்கோ....” என்றாள் நிதானமாக.
நான் கண்களை மூடி என் மனைவியை நினைத்தேன். அவளின் அதிசயத்தக்க பெரிய
முலைகளும் அதிலிருந்து பசுமாட்டின் காம்பிலிருந்து சுரக்கும் பால் போல அவள் காம்பிலிருந்து சுரக்கும்
பாலும், அவளின் யட்சி போன்ற உடலமைப்பும், அவளின் ஆனந்தமான பெண்ணுறுப்பும், என
மனதில் தோன்ற தோன்ற... அவளும் அவினாஷும்... தோன்ற தோன்ற..
....என் ஆணுறுப்பு எழுந்து நின்றது. அது போருக்கு தயாராகும் வாள் போல தயாராக இருந்தது.
என் கவிதா அங்கே அதை உணர்ந்திருந்தாள்.
“ நீ என்ன செய்றீயோ தெரியாது சிவா.... உன்னை ஏசினவங்களுக்கு அவமானப்படுத்தினவங்களுக்கு
நீ எவ்வளவு பெரியா ஆண்மகன் காண்பிச்சுட்டு வா.... கவிதாவுக்கு எவ்வளவு பெரிய
ஆண்மகன் கிடைச்சிருக்கான்னு நிரூப்பிச்சிட்டு வா.... உன்னை அவமானபடுத்தினவங்க ஜென்ம ஜென்மத்துக்கும்
மறக்கக் கூடாது.... கோ அண்ட் ஷோ யூவர்செல்ஃப்..” என சொன்னாள்.
நான் மவுனமாக துடித்துக் கொண்டிருந்தேன். இறையை கண்ட சிறுத்தை வெடித்து ஓடுவதைப்
போல தயாராகிக் கொண்டிருந்தேன்.
“நீ என்ன செய்தாலும் காண்டம் யூஸ் பண்ணிட்டு பண்ணு...” என்று எச்சரிக்கைச் செய்து அலைப்
பேசியை அணைத்தாள்.
நான் புறப்பட்டு விட்டேன்.
நிர்வாணமாக பார்ட்டி நடக்கும் இடத்திற்கு வந்தேன். கைகள் நிறைய காண்டம் எடுத்தேன்.
நான் வந்ததை அறிந்த கூட்டம் என்னை பார்த்து அதாவது நீண்டுக் கொண்டிருந்த என் ஆணுறுப்பை
பார்த்து....ஆஆஆ....வென வாய் பிளந்தது.
அது ரெளத்திர கோலத்தில் இருந்தது.
வெறிக் கொண்டு கண்களை சுழற்றினேன். அந்த டீவி நடிகை அம்மணமாக உட்கார்ந்துக் கொண்டு
யாருடனோ பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.
பாய்ந்துவிட்டேன்....
அதன் பிறகு நடந்தவைகள் எல்லாம் மங்கலாக கோர்வையற்றதாகவே என் நினைவுகளில்
இருந்தது...
அவளை இழுத்தேன். கதற கதற அவள் பெண்ணுறுப்பில் நுழைத்தேன். எல்லோரும் பார்த்துக்
கொண்டிருக்க அவளை புணர்ந்தேன். முதலில் திமிறினாலும் பிறகு ஓத்துழைத்தாள். ஆனந்தத்தில்
கதறினாள். பிறகு நேரமாக ஆக அவள் வலியால் கதறினாள்.
சுற்றி நின்றவர்கள் நான் அவளை பழிவாங்குவதையும் அவள் வலியால் துடிப்பதையும் ரசித்துக்
கொண்டிருந்தார்கள். என்னை பல வகையில் ஊக்கப்படுத்தினார்கள் உசுப்பேத்தினார்கள்.
நான் விடாமல் இயங்கினேன். அவள் கதறினாள். உதவிக்கு அழைத்தாள். என்னிடம் மன்றாடினாள்.
அவளை நான் விடவில்லை. அவளின் பெண்ணுறுப்பு அவள் சாகும்வரை என் ஆணுறுப்பை நினைவில்
வைத்திருக்க வேண்டும் என வெறியில் அவளை புணர்ந்தேன்.
அவளின் யோனி மென்மைத்தன்மை இழப்பதை உணர்ந்தேன். என் புணர்ச்சி அவளுக்கு வலி
ஏற்படுத்தியது. அவளின் கதறல் உதவிக் கோரிக்கைக்கு யாரும் வராமல் என்னை உசுப்பேத்திக்
கொண்டிருந்தார்கள்.
ஒரு கட்டத்தில் முடியாமல்...
“சிவாஆஆஆஅ.....என்னை மன்னிச்சுருடா....நீ பொட்டையில்ல ஆம்பளைடா...” என அலறினாள்.
நான் விடவில்லை புணர்ந்தேன்.
ஒரு கட்டத்தில் அவள் மயங்கிப் போனாள்.
நான் எழுந்தேன். அவளை வெற்றிக் களிப்புடன் பார்த்தேன். அவளின் முகம் பயத்தில் உறைந்து
மயக்கமாக இருந்தது.

 

[slavemaster]

அடுத்த இறையை தேடினேன். கூட்டம் என் மிருக வெறியை உணர்ந்திருந்தது.
என் ஆணுறுப்பின் வெறியை பார்த்துவிட்டது. அதன் அதிசயத்தை பார்த்துவிட்டது.
கூட்டம் தானாகவே ஒரு இறையை தள்ளியது. அது வெள்ளைக்காரியாக இருந்தது.
அவள் மீது வெறிக் கொண்டுப் பாய்ந்தேன். அவள் முதலில் எனக்கு ஈடுக் கொடுத்தாள்.
என்னை அனுபவித்தாள். ஆனால், என் உக்கிரமாக மாற அவளால் தாக்குப் பிடிக்க முடியவில்லை.
அவளும் கதறினாள். கூட்டம் என்னை உசுப்பேத்தியது. அவளும் மயங்கினாள்.
எனக்கு தாகம் எடுக்க, ஒரு பாட்டில் விஸ்கியை மடமடவென்று எதுவும் கலக்காமல்
குடித்தேன். அந்த அளவுக்கு மிருகமாக மாறியிருந்தேன்.
நான் போதையில் என்னையே
மறந்துப் போனேன். ஆனால் என் அசுர மிருக பலம் மாறவில்லை.
அதன் பிறகு வெள்ளைக்காரிகளையும் நீக்ரோ பெண்ணையும் பல பெண்களையும் அவர்கள்
வேண்டாம் வேண்டாம் என கதற கதற அனுபவித்தேன். சில பேர் என்னை விட்டு எப்படியோ
தப்பித்து ஓடிவிட்டார்கள். சில பேர் என்னிடம் போட்டி போட வந்தார்கள். நான் சில பெண்களை
துரத்தி சென்று வதம் செய்தேன்.
கூட்டம் இதை ஒரு விளையாட்டாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. அடுத்தது யார் அடுத்தது யார் என
சொல்லியப்படி ஒவ்வொருத்தராக என்னிடம் தள்ளிக் கொண்டிருந்தது. நான் அவர்களை
சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.
ஒரு கட்டத்தில் என் அராஜகம் அதிகமாகவே, என்னை பலப் பேர் பிடித்துக் கட்டுப்படுத்த முயன்றார்கள்.
அவர்களை விலக்கிக் கொண்டு தூக்கி வீசிக் கொண்டு வேட்டையாடினேன்.
சில பெண்கள், நீச்சல் குளத்தில் குதித்து தப்பிக்க முயன்றார்கள். நானும் குளத்தில்
குதித்து அவர்களை நீச்சல் குளத்தின் உள்ளேயே வதம் பார்த்தேன்.
என் ஆணுறுப்பின் வெறி அடங்கவில்லை. அதன் பசி ஆறவில்லை. அது பெண்ணுறுப்புகளை
தேடிக் கொண்டே இருந்தது.
இப்போது கூட்டத்திற்கு என் அபாயம் உணரத் தொடங்கியிருந்தது.
“சிவாவை இப்படி விட்டா...டேஞ்சர்... என்ன வேணும்னாலும் பண்ணவான்...அவன ஒரு ரூமுக்குள்
போட்டு பூட்டுங்க...” என்று சுமன் கத்தினான்.
ஒரு பத்து ஆண்கள் என்னை இழுத்துக் கொண்டு ஒரு படுக்கையறைக்குள் என்னை
தள்ளி கதவை சாத்தினார்கள்.
நான் கதவை முட்டி மோதி தட்டிக் கொண்டிருந்தேன். கதவை திற என கத்திக் கொண்டிருந்தேன்.
கதவை உடைப்பதுதான் பாக்கி.
கதவுக்கு அப்பால் பல குரல்கள் கேட்டன.
“அடங்க மாட்டான் போலிருக்கு....சீண்டிவிட்டோட்டோம்.... அந்த சின்ன பொண்ணை ரூம்குள்ள
வுட்றுவோம்....என்ன நடக்குது என பார்ப்போம்...” என வெங்கடேஷ் சொல்வது கேட்டது.
அந்த சுயநினைவற்ற போதை நிலையிலும் எனக்கு தூக்கிவாறி போட்டது. நான் இருக்கும் வெறியில்
அந்த சின்ன பெண் வந்தாள், அவளை சின்னா பின்னாமாக்கிவிடுவேன் என பயந்துப் போனேன்.
மெதுவாக எனக்கு சுயநினைவு வந்தது. கொஞ்சம் சாந்தமானேன்.
“அவன் கிட்ட அனுப்பாதீங்க.... அவ மிருகமாக மாறிட்டான்... அவ சின்ன பொண்ணு... அவள
கொன்னுடுவான்...” என அந்த பெண்ணின் அம்மா கதறிக் கொண்டிருந்தாள்.
அங்கே பெரும் போராட்டம் நடப்பது தெரிந்தது. அந்த பெண்ணின் அம்மா கதறிக் கெஞ்சிக்
கொண்டிருந்தாள்.
ஒரு கட்டத்தில் கதவு சட்டென்று திறக்கப்பட்டு அந்த சின்னப் பெண் அறையனுள் தள்ளப்பட்டாள்.
அவள் பயத்தால் அழுதுக் கொண்டிருந்தாள். பதுங்க இடம் தேடிக் கொண்டிருந்தாள்.
நான் மெதுவாக அவள் பக்கம் போனேன். என்னிடமிருந்து தப்ப முடியாது என அவளுக்கு
தெரிந்திருந்தது. வரும் கொடுமையை எதிர்க்கொள்ள பயத்துடன் அவளின் உடலும்
மனமும் தயாராக இருந்தது. அஞ்சி ஒடுங்கி நடுங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.
ஏனோ தெரியவில்லை அவள் மேல் எனக்கு பாசம் பிறந்தது. நான் அவளை கட்டியணைத்தேன்.
திமிறினாள். இறுகயணைத்தேன். என் உடலை உணரத் தொடங்கினாள். மனதை அறியத்
தொடங்கினாள்.
இவன் நல்லவன் என்று உணர்ந்திருப்பாளோ என்னவோ, அவள் உடல் தளர்ந்தது. என்னை அவள்
அணைத்தாள். இறுக பற்றிக் கொண்டாள்.
நான் அழத் தொடங்கினேன்.
என்னை மெதுவாக படுக்கை பக்கம் இழுத்துச் சென்று படுக்க வைத்தாள். அவளின் மடியில்
என் தலையை வைத்து வருடினாள். அவள் முகத்தைப் பார்த்தேன். அவளும் அழுதுக்
கொண்டிருந்தாள். நானும் அழுதுக் கொண்டிருந்தோம்.
காமத்தின் கொடூர விளையாட்டை நினைத்து ஒருவருடன் மனதால் பேசிக் கொண்டு அழுதுக்
கொண்டிருந்தோம். ஆறுதல் தேடிக் கொண்டிருந்தோம்.
நான் மெதுவாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.
மறுநாள் கண்விழித்த போது அவளை கட்டிப் பிடித்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன். என் மகளைப்
போல அவளைப் கட்டிப் பிடித்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன். கதகதப்பாக இருந்தது.
இருவரும் ஒருவரோடு ஒருவராக பிணைந்துக் கொண்டு நிர்வானமாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தோம்.
அவள் என் நெற்றியில் முத்தமிட்டு புன்னகையித்தாள்.
குளிர்ந்த காற்று என் மீது வசந்தத்தை வீசியதுப் போலிருந்தது.
சோர்ந்து போயிருந்த எனக்கு
அது இதமளித்தது. தூக்கம் என்னை மறுபடியும் ஆட்கொண்டது.

 

[slavemaster]

தூங்கினேன். பகல் முழுக்க தூங்கினேன். இருட்டும் மாலை நேரத்தில் தூக்கம் கலைந்து எழுந்தேன். 
என் மனம் முழுவதும் சோர்ந்துப் போய் பாரமாய் இருந்தது. அந்த சின்னப் பெண் இன்னும் என்னுடன் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் மனதில் எத்தனையோ சோகங்கள் பாரங்கள் பயங்கள் வடுகள் வலிகள் நிறைந்திருக்கிறது. என்னிடம் அவளுக்கு ஏதோ புகலிடம் 
கிடைத்திருக்கின்றது போலும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.
தயாராகிக் கொண்டு வெளியே ஹாலுக்கு வந்தேன். இன்னும் சில நபர்கள் இருந்துக் கொண்டுதான் இருந்தார்கள்.
எனக்கு எல்லாமே வெறுப்பாக இருந்தது.
மதன் தன் காரில் ஓட்டுனர் போட்டுத் தர வீட்டிற்கு கிளம்பினேன். காரில் செல்லும்போது எனக்கு எல்லாமே உறைக்க ஆரம்பித்தது.
மனது திக் திக் என அடிக்க ஆரம்பித்தது.
நான் எல்லாமே கைவிட்டுவிட்டேன். காலத்திற்கு என்னை ஓப்படைத்துவிட்டேன். திருந்தி இந்த பார்ட்டிக்கு வராமல் இருந்திருக்கலாம். எல்லாமே சுபமாக முடிந்திருக்கும். ஆனால் ஆசை யாரை விட்டது. இப்போது கவிதாவிற்கு எல்லாமே தெரிந்துப் போயிற்று.
முதல் முறையாக கவிதாவை நினைத்து பயமேற்பட்டது. அழகான அன்பான மனைவியை இழக்கப் போகிறேன். குழந்தைகளை இழக்கப் போகிறேன். வீடு பணம் அந்தஸ்து வேலை அனைத்தையும் இழக்கப் போகிறேன்.
கவிதா என்னை மன்னிபாளா என்று தெரியவில்லை. மன்னிக்கின்ற காரியத்தையா செய்திருக்கிறேன். ஆனாலும் நான் செய்த பாவத்தையெல்லாம் ஒன்றுவிடாமல் சொல்லிவிட்டேன்.
பாவமன்னிப்பு தருவாள் என்று ஒரு துளி நம்பிக்கை இருந்தது. அப்படி தந்தாளும் அவள் எப்படிப் பட்ட மன்னிப்பை தருவாள் என பயத்தாள் குலை நடுங்கியது.
இல்லை என்னை கருவேப்பிலைப் போல குப்பைத் தொட்டியில் போட்டாலும் போடாலாம்.
குப்பையுடன் குப்பையாக மாறிப் போயிருப்பேன். மதுவாலும் மாதுவாலும் என் வாழ்கை சின்னாப் பின்னாமாகிவிட்டது.
என் வீட்டின் முன்னால் இறங்கேனேன். இருட்டி விட்டிருந்தது. பயத்துடன் என் வீட்டைப் பார்த்தேன்.
கொடும் பாவம் செய்தவன் கடவுளின் முன்னால் நிற்பதைப் போலிருந்தேன்.என் வீடு பயமுறுத்தியது. அது பேய் வீட்டைப் போல சுருங்கி விரிந்தது.
எல்லாம் இழந்து விட்டு வரப் போகும் அபாய சம்பவங்களை எதிர்நோக்கி அதன் முன் நின்றிருந்தேன்.

இரண்டாம் பாகம் முற்றம்--END OF PART-II

 

[slavemaster]

மனைவியை வைத்து ஒரு சூதாட்டம்

.பாகம் மூன்று

தூக்கத்திலிருந்து என் நினைவு திரும்பிக் கொண்டிருந்தது.
இரண்டு நாட்களில் நடந்தவைகளெல்லாம்
என்னை தொடர்ந்துக் கொண்டு தூக்கத்திலும் என்னை ஆட்கொண்டிருந்தது. நடந்தது
எல்லாம் கனவா நனவா என்று தெரியாமல் குழம்பிப் போயிருந்தேன்.
ஆனால் உண்மையாக நடந்தது என்று எனக்கு தெரியும். அதை ஏற்கத்தான் மனம் வரவில்லை.
பயம்.
மெதுவாக சுழலும் மின்விசிறியின் குளிர் காற்று, மெல்லிய சூட்டுடன் இருந்த என் உடலை,
சிறு அலைகளைப் போல நேரம்விட்டு நேரம் விட்டு தாக்கிக் கொண்டிருந்தது.
மயிர்களெல்லாம் கூச்செரிந்துக் கொண்டிருந்தது.
சுகமான அனுபவம் என் உடல் முழுக்க பரவியிருந்தது. மிதமான போதையிலிருப்பதைப்
போல ஒரு பேரானந்தம்.
என் மேனியை கவிதாவின் மேனியுடன் இன்னும் இருக்கினேன். அவளின் பின்புறத்தை
தேக்கரண்டியைப் நிலைப் போல ஓட்டி படுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
கவிதாவின் மேனியின் ஸ்பரிசமே ஆனந்தம் இன்பம் மகிழ்ச்சி கிளர்ச்சி எல்லாம்
ஒருச் சேர என்னை வாட்டின. வக்கிரமில்லாத இன்பமாக
இருந்தது.
வெளியே மழை ஓஓஒவென கொட்டிக் கொண்டிருந்தது. புயல் சென்னை நோக்கி வந்துக் கொண்டிருப்பதாக
செய்திகள் நேற்றே சொல்லின.
கவிதாவின் கூந்தலில் புதைந்திருந்த என் தலையை மெதுவாக தூக்கி எட்டிப் பார்த்தேன்.
கவிதா நல்ல ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்தாள். அவளின் மார்பு சீராக மேலெழும்பி கீழே விழுந்துக்
கொண்டிருந்தது.
அவளின் உடல் பிரபஞ்சத்தின் அடிநாதமான ஓம் என்ற ரீங்காரத்துடன் அதிர்ந்துக் கொண்டிருந்தது.
நடந்தவைகளால் அவள் சோர்ந்துப் துவண்டுப் போயிருந்தாள். நடந்ததை சொன்னால்
உலகத்தில் இப்பயெல்லாம் கூட நடக்குமா என கேட்பார்கள். கற்பனையில் திளைத்துப்
பொய் சொல்வேன் என்பார்கள்.
நடந்த உண்மை எங்களிருவருக்கும் மட்டுமே தெரிந்த ரகசியம். எங்களோடவே புதைந்துப்
போய்விடும் என நினைக்கிறேன்.
மானுடப் பிறவியாக கவிதா இடதுபுறமாக சாய்ந்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் பக்கத்தில்
அவினாஷ் தூங்கிக் கொண்டு தன்னையறியாமல் பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தான். கவிதாவின்
முலைகள் வியர்வையால் மினுமினுத்துக் கொண்டிருந்தன.
நான் மெதுவாக காம்பை அவினாஷின் வாயிலிருந்து விடுவித்தேன். கருப்பு நிறக் காம்பிலிருந்து பால்
வழிந்து வண்ணமயமாக்கியது. இனிமேல் கவிதாவின் பால் தான் எங்கள் வாழ்கையின் தீர்த்தம்.
அவள் சாகும்வரை அதை வற்றாமல் காப்பது எனது தலையாய கடமை என நினைத்தேன்.
மெதுவாக அபிநயாவை தூக்கி முலைப் பக்கம் வைத்தேன். அவள் அனிச்சையாக தூங்கிக் கொண்டே
கவிதாவின் காம்பிலிருந்து பாலை உறிஞ்ச தொடங்கினாள்.
நான் குணிந்து மற்றொரு மார்பிலிருந்து
பாலை பருகினேன்.
ஆஹா என்ன ஒரு சுவை, இனிமேல் பருக பருக சுவை கூடிக் கொண்டேத்தான் போகும்.
பருகினேன் பருகினேன் வயிறு நிறைய பருகினேன்.
கவிதா தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். தன் இரத்தத்தை தன் பிள்ளைகளுக்கும் கணவருக்கும்
பாலாக தந்துக் கொண்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். தூங்கும் போதும் பாதுகாப்பு தரும் தாயவள்.
அவளின் மென்மையான தோல் சதைப் பகுதிகளை தடுவினேன். மனித இறைச்சியின்
சுகத்தை அனுபவித்தேன்.
என் வயிற்றின் பசித் தீர பருகினேன். எழுந்து நின்றேன். கவிதா திரும்பி மல்லாந்து படுத்தாள்.
நான் அவினாஷை அவளின் மறுபுறம் படுக்க வைக்க அவன் அதன் பக்கத்திலிருந்த காம்பை
பற்றி பால் குடிக்க அபிநயா மறுபுறத்திலிருந்து பால் குடித்தாள். அவினாஷ் கவிதாவின்
தொடைமீது காலைப் போட்டப்படி பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தான்.
ஒருத் தாய் தன் வாரிசுகளுக்கு எல்லாமே ஊட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அந்த அன்பு நெகிழ்வு
காட்சியை கண்கொள்ளாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
அவினாஷ் இப்போது கண்கள் மூடி கவிதாவின் முகத்தை தட்டியவாறு பால் குடித்துக்
கொண்டிருந்தான். அவளின் தேகத்தின் வலது பாகத்தை முழுவதுமாக ஆக்கரிமித்துக்
கொண்டிருந்தான்.
முதன் முறையாக என் மகனைப் பார்த்து பயம் ஏற்படவில்லை பொறாமையேற்படவில்லை.
ஏனென்றால் நான் உண்மையான மனிதனாக மாறிவிட்டேன். காமம் குரோதமற்ற மானுடனாக
மாறிவிட்டிருந்தேன்.
அவினாஷ் கவிதாவிடம் பால் குடிப்பதை பார்ப்பது எனக்கு பெருமையாக இருந்தது. என்
மனைவியின் உடலையும் மனதையும் அன்பால் பங்குப் போடுவதும் உரிமை கோருவது,
எனக்கு பெருமையாக இருந்தது.
இது எதுவரை செல்ல வேண்டும் என்பது என் கவிதாவிற்கு தெரியும்.
கவிதாவை பார்க்க பார்க்க ஒரு உண்மை பளிச்சிட ஆரம்பித்தது.
ஆம் மரியாதை தான்.
பெண்களை போக பொருளாக நினைப்பதை என் மனம் அறவே மறந்துவிட்டது. அதனிடத்தில் மரியாதை
துளிர்விட தொடங்கியிருந்தது. கடவுளின் படைப்பில் பெண்ணினத்திற்குத்தான் முதல் மரியாதை
என உணரத்தொடங்கினேன்.
பெண் இனத்தை மதிக்க தொடங்கியிருந்தேன். மரியாதை செலுத்த தொடங்கியிருந்தேன்.
அவளின் கால்களை சற்று அகற்றி பெண்ணுறுப்பை பார்த்தேன். என்னை அது பாசம்
பொங்க அழைத்துக் கொண்டிருந்தது. தலையை பக்கத்தில் எடுத்துச் சென்று முகர்ந்தேன்.
போதை தரும் நறுமணத்தை என் உடல் உள்வாங்கியது.
இந்த உறுப்புதான் என்னவெல்லாம் செய்தது, செய்ய வைத்தது. உம்...என்று என் மனதில்
கலக்கம் ஏற்பட்டது. இந்த உறுப்பும் ஏதுமரியாமல் தன் வாசல் கதவுகளை மூடி மன்மதபீடத்தின்
முகுடுகளை துருத்திக் கொண்டு ஒன்றும் நடக்காதைப் போல அமைதியாக இருக்கின்றது என
ஆச்சரியப்பட்டேன்.
கவிதா மெதுவா அசைந்தாள்.
“மழை நல்ல பேயுது, புயல் வேற வருது, ஆஃபீஸ்சுக்கு கண்டிப்பா போயாகனுமா?” எனக் கேட்டாள்.
“கண்டிப்பா போகனும் கவி, ஃபாரின் க்ளைண்டுகிட்ட சாட் பண்ணி ஓ.கே. வாங்கனும்,
பத்தே நிமிஷ வேலத்தான் போய்ட்டு வந்தர்றேன்.” எனக் கூறினேன்.
“பாத்து போய்ட்டு வாங்க” என்று எச்சரித்தவள், “நா வேணா எந்திரிச்சு டிஃபன் பண்ணட்டுமா?” கண்களை
திறக்க திராணியற்றப்படி கேட்டாள்.
“வேணாம் கவி, நீ ரொம்ப டயர்டா இருக்கே நா உன்கிட்ட பால் குடிச்சிட்டேன். வயிறு
ஃபுல்லா இருக்கு!” என அவளை எழுவிடாமல் அவள் மார்பில் கை வைத்தேன்.
அவளின் கண்மூடிய முகத்தில் ஒரு மின்னல் புன்னகை தவழ்ந்தது. அவினாஷை தன் முலைக்குள்
புதைத்தாள்.
நான் தயாராகி வீட்டை பூட்டிவிட்டு கிளம்பினேன். மழைதடுப்பாடையை அணிந்துக் கொண்டு
பைக்கில் சென்றேன். ஹெல்மெட்டை மீறி மழை என் முகத்தில் ஈட்டியாக குத்தியது.
அலுவலக மின்தூக்கியில் செல்லும் போது லஷ்மியை பார்த்தேன். அவள் என் முகத்தை
பார்த்தவுடன் சந்தோஷமாவதைப் பார்த்தேன். ஆம் என்னை வாட்டிப்பிடித்த காமப் பிசாசு எங்கோ
போய்விட்டதை உணர்ந்திருந்தாள் பார்த்திருந்தாள்.

 

[slavemaster]

அவளின் வயிற்றை பார்த்தேன். என் வாரிசு அதுனுள் வளர்ந்து வெளியே வருமா என சந்தேகம்
ஏற்பட்டது. இப்போது அது எனக்கு அவசியமில்லாத எனக்கு சம்பந்தமில்லாதது.
நான் பழைய சிவாவாக இருக்கும் போது அரங்கேற்றிய சம்பவம். அதன் முழு பொறுப்பும்
பாதகமும் சாதகமும் விளைவுகளையும் இனி லஷ்மி தான் ஏற்க வேண்டும்.
என் உணர்வுகளை அறிந்திருப்பாளோ என்னவோ. என்னை பார்த்து சிரித்தப்படி சென்றுவிட்டாள்.
அலுவல்களையெல்லாம் முடித்துவிட்டு இருக்கையில் சாய்ந்தேன். இப்போது தெளிவாக
சிந்திக்க முடிந்தது. நடந்ததையெல்லாம் அசைப் போட்டேன்.
உடல் ஒருமுறை நடுங்கியது கலங்கியது.
மனதில் ஓரத்தில் ஒரு பாரம் இருந்ததது. அது என்னவென்று இனம்காணமுடியவில்லை. எதோ
உறுத்திக் கொண்டிருந்தது.
சட்டென்று பிடிப்பட்டு கோவம் தலைக்கேறியது.
பெண்களை போகப் பொருளாக நினைத்து கீழ்த்தரமாக கொடுமைப் படுத்தி வன்முறையில்
ஈடுப்படும் காமக் கொடூரன்களின் மீது கோவம் ஏற்பட்டது.
ஆம் பெண்களை இழிவாக பேசும் மதன் கும்பல் மீது கோவம் சாரை சாரையாக வந்தது.
இப்போது எனக்கு உண்மை தெரிந்துப் போயிற்று. பெண்கள் கடவுளின் தெய்வீகப் படைப்பு.
அவர்கள் மோசமானவர்கள் கிடையாது. அவர்களின் சூழ்நிலைகளால் உந்தி தள்ளப்படுகிறார்கள்.
ரஞ்சணி, கார்த்திகா, லஷ்மி, வினோதினி, கனகா, சுமதி.... என இதுவரை என் வாழ்கையில் குறுக்கிட்ட
அனைவரும் கெட்டவர்கள் கிடையாது. சதி வலையில் மாட்டி நிர்பந்தப் படுத்தப்பட்டவர்கள். அவர்களை
வைத்து மதனும் என் நண்பர்களும் பொத்த பெண்களை எடைப் போடுகிறார்கள்.
அவர்களின் குழுமத்திலிருந்து விடுப்பட முடிவு செய்தேன். இனி அவர்களுடன் இருப்பது மானிட
பண்புக்கே இழக்கு என முடிவு செய்தேன். அவர்களிடமிருந்து விலகினால் பயங்கர விளைவுகளை
சந்திப்பேன் என சொன்னார்கள். என்ன விளைவுகளானாலும் நான் சந்தித்து விலக தயாராகிவிட்டேன்.
என்னால் அவர்களை எதிர்கொள்ள மனோதைரியம் இருந்தது.
இரண்டு நாட்களில் நடந்தவைகளையெல்லாம் அசைப் போட்டேன். கடவுள் என் பக்கம்
இருப்பதாக உணர்ந்தேன். அசூர பலம் என்னிடமிருந்தது.
விலகும் முன் மதனை பார்த்து நாக்கை பிடுங்கிற போல நான்கு கேள்விகளை கேட்க வேண்டும்
என முடிவு செய்தேன்.
மதனை அழைத்தேன். கிழக்கு கடற்கரை சாலையில் இருக்கும் அவன் கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு
வரச் சொன்னான்.
கொட்டிக் கொண்ட மழையை ஊடுறுவிக் கொண்டு என் பைக்கை ஓட்டிக் கொண்டு மதனைப் பார்க்க சென்றேன். ஊரெல்லாம் வெள்ளக் காடாக மாறத் தொடங்கிக் கொண்டிருந்தது.
மழை என் உடலை முழுமையாக நனைத்தது பொத்தலாக்கியது. என்னை பார்த்தவுடன் காவலாளி கேட்டைத் திறக்க நான் உள்ளேச் சென்றேன்.
முதல் மாடியின் நீண்ட நெடிய நடுயறை சோஃபாவில் உட்கார்ந்தப்படி கடலின் மேல் பேயும் மழையையும் கடல் சீற்றத்தையும் மதன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
மழை நீர் சொட்டச் சொட்ட மதனிடம் சென்றேன். முகத்தில் ஒரு குழப்பத்துடன் ஏதோ இழக்கப்போகிறோம் என்ற சோக ஆற்றாமையுடன் என்னை ஏறெடுத்து பார்த்தான்.
“மதன் எனக்கு போதும்...உங்க செக்ஸ் குரூப்புல இனிமே என்னை சேர்த்துக்காதீங்க...நானும் வரமாட்டேன்.” என எடுத்தவுடன் உறுதியாக கூறிவிட்டேன்.
மதன் கொஞ்சம் கலக்கமடைவதை பார்த்தேன். நான் விலகியது அவனுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல ஆனால் ஏதோ ஒன்று அவனை கலங்கவைத்தது.
“விலக கூடாதுன்னுதானே சேர்ந்தேன்” என்றான். சற்று பொறுத்து..”விலகினா பயங்கர விளைவு இருக்குன்னு தானே சொன்னோம்.” என மிரட்டும் தொனியில் சொன்னான்.
“அதுக்கு எல்லாம் நா பயப்பட மாட்டேன், நா ஃபேஸ் பண்ணுவேன்.” எனப் பயப்படாமல் சொன்னேன்.
மதன் எழுந்தான். அங்கே இருந்த மினி பாருக்கு சென்று எனக்கும் அவனுக்கும் மதுவை ஊற்றிக் கொண்டு வந்தான்.

 

[slavemaster]

“உட்காரு சிவா...” என சோஃபாவை காட்ட, நான் உட்கார்ந்தேன். மதுகோப்பையை
நீட்ட தலையை ஆட்டி தீர்க்கமாக வேண்டாம் என்றேன். மதன் என் எதிர் சோஃபாவில் அமர்ந்தான்.
“இப்போ என்னாச்சுன்னு வேண்டான்னு சொல்றே, செக்ஸை அனுபவிக்கனும்னுதானே வந்தே, நல்லா அனுபவிச்சுகிட்டுத்தானே இருக்கே, விதவிதமா பெண்களை காமிச்சுகிட்டுத்தானே இருக்கோம், ஏன் வேண்டாம்னு சொல்றே.” காரணம் கேட்டான் மதன்.
“எனக்கு இது சரிப்படாது. பெண்களை கேவலப்படுத்தி அவமானப்படுத்தறதா இருக்கு,
என் மனசு கேட்கல.” என்றேன்.
” சிவா நீ ஒன்னு புரிஞ்சிக்கனும், பொம்பளைங்க மோசமானவாங்க என்கிறதுதான்
இயற்கையோட உண்மை. அத யாராலும் மாத்த முடியாது. இயற்கையிலியே அவங்க பரிணாம
வளர்ச்சியில் நல்ல வாரிசகளை உருவாக்க எப்போதும் நல்ல ஆண்களையே தேடிகிட்டு இருப்பாங்க.
அவங்க ஆழை பூர்த்தி செய்யத்தான் நாம இருக்கோம் சிவா, நாம இயற்கையின் கைப்பாவை,
நாம் ஒன்னு தப்பு செய்யல... இன் ஃபாக்ட் நாம தான் இயற்கையாகவே இருக்கோம்
பொண்ணுங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்றோம்.” என்றான். அவன் பேசுவதில் தர்க்க ரீதியாக மயங்கிப்
போகும் மனநிலையில் நானில்லை.
கடந்த இரண்டு நாட்களில் கவிதா எனக்கு உலக்த்தின் சத்தியத்தை காட்டிவிட்டாள். ஆகையால்
மதன் போன்ற கயவர்களின் பேச்சுக்கு ஆட்பட என் மனம் அவ்வளவு கோழையில்லை.
“இல்ல மதன், நீ சொல்றது தப்பு, பொண்ணுங்க பேசிக்கலா நல்லவங்க. அன்பு பண்பு நேசம் பாசம்
அரவணைப்பு குடும்பம் சமூகம் எல்லாமே அவங்களாலத் தான் உருவானது அவஙகளாலத்தான்
எல்லாமே ஓடிகிட்டிருக்கு.” என எதிர்த்தாக்குதல் நடத்தினேன்.
“ஹா..ஹா..” என மதன் சிரித்தான், “நாங்க காமிச்ச பொண்ணுங்களை பார்த்தா
நல்லவங்களா தெரிஞ்சாங்க...அவஙக புண்டை அரிப்புக்கும் காசக்கும் எத வேணும்னாலும்
செய்யற பக்கா தேவடியாவத்தான் இருக்காங்க.” என்றான் எள்ளல் புன்னகையுடன்.
“ இல்ல மதன், அவங்க சூழ்நிலையை பயன்படுத்தி வலையில் விழ வெச்சு உங்க காமபசிக்கு
இறையாக்கிட்டீங்க. வேற வழி இல்லாமத்தான் உங்க சொல்ப்படி ஆடினாங்க. அவங்க
மோசமானவங்க கிடையாது. பார்த்தா நாமதான் மோசமானவங்க.” என்றேன்.
“சரி உன் வழிக்கே வர்றேன். அவங்க நல்லவங்களா இருந்தா நாங்க தந்த காசுக்கத்தானே முதல்
அடியை எடுத்து வெச்சாங்க அவங்க ஃபற்ஸ்ட் வந்ததாலத்தானே அவங்கள எஙகளால்
யூஸ் பண்ண முடிஞ்சது. முதல் தப்பு யாரோடோது. அவங்களோடுதானே.” என்றான் என்னை
மடிக்கியப்படி.
“விஷயம் அது கிடையாது மதன். அவங்க மயங்கிட்டாங்க மடங்கிட்டாங்க அதனால நாம
அவங்கள யூஸ் பண்றோம்கின்றது தப்பு. நாம மயக்க கூடாது மடக்க கூடாது. நாம அப்படி செய்ற்தாலத்தான்
அவங்க முதல் அடி எடுத்து வைக்கறாங்க... நாம பார்க்க வேண்டியது என்னான்னா..”
என நிறுத்தி மதனி உற்றுப் பார்த்தேன்.
என்னவென்பதைப் போல என்னப் பார்த்தான்.
“நாம மடக்காம மயக்காம வலைப்பின்னாம, ஒரு பொண்ணு தானா நம்ம கிட்ட வர்றாளா என்பது
தான் முக்கியம். எந்த சூழ்நிலையும் அவளை கட்டாயப்படுத்தாம தன் உடல் அரிப்புக்கு
தன் காமயிச்சைக்கு நம்ம கிட்ட வர்றாளா என்பதுதான் முக்கியம். அந்த மாதிரி எந்த
பொண்ணும் வரமாட்டா. அந்த மாதிரி வந்தா, அது தன் தூய்மையான காதலுனுக்காகவும்
தன் கணவருக்காகவும் தான் வருவா... அதான் சொல்றேன் பொண்ணுங்க எல்லாம் கெட்டவங்க
கிடையாது, நாமதான் தப்பு பண்றோம்.” என்று அவனை திருப்பி மடக்கினேன்.
“நீ சொல்றது தப்பு சிவா, நாம மடக்கினாலும் மயக்கினாலும் அசராத பொண்ணுங்கத்தான் நல்லவங்க..
ஆனா அந்த மாதிரி உலகத்துல இந்த ஒரு பொண்ணும் கிடையாது.” என்றான்.
“அப்படி எப்படி சொல்லலாம், நிறைய பொண்ணுங்க இருக்காங்க.”
“ஹா..ஹா... நீ இன்னும் உலகம் புரியாத பையனாத்தான் இருக்கே... எதக்கும் மடங்காத எதுக்கும்
மயங்காத பொண்ணுங்களே உலகத்துல இல்லை... ஓவ்வொருத்தருக்கும் ஓவ்வொரு விலை
இருக்கு...விலைன்னா காசு பணம் கிடையாது... அவங்க மனசு விருப்படற எதுவாக இருந்தாலும்... அத
கொடுத்துட்டா நம்ம சொல் பேச்சு கேட்கும் நாயா இருப்பாங்க..” என சிரித்தான்.
“எதுக்கும் மடங்காத மயங்காத பொண்ணுங்க உலகத்துல இருக்கத்தான் செய்றாங்க..” என உறுதியாக
குரல் உயர்த்தி சொன்னேன்.
“இல்ல சிவா அந்த மாதிரி பொண்ணுங்க உலகத்துல இல்ல..” என்றான் சிரித்தப்படி.
“உங்க அம்மா அக்காவும் கூட அந்த மாதிரி கிடையாத...” என அவன் குடும்பத்தை வைத்து தாக்கினேன்.
“ஹா...ஹா...சிவா அவங்க எதுக்கு மயங்கறாங்க எதுக்கு மடங்கறாங்க என்ன என்ன பண்ணாங்க
பண்ணிகிட்டிருக்காங்க என எனக்கு தெரியும்... அவங்கள் உதாரணமாக எடுத்துட்டு வர்றது
எனக்கு சிரிப்பா இருக்கு... டூ யூ வாண்ட் டூ ஸ்லீப் வித் மை சிஸ்டர் அண்ட் மதர்... அப்படி அவங்க
வந்து உங்ககிட்ட படுத்துகிட்டா நீ நா சொல்றது உண்மையன்னு நம்புறீயா..” என
என்னை உற்று பார்த்து கேட்டான்.
எனக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது, அதிர்ச்சியில் சிலையானேன். என்ன இப்படி மனிதத் தன்மையற்று
மிருகமாக பேசுகிறான். பெற்ற தாயையும் அக்காவையும் இப்படி பேசுகிறானேன் என்று.
அவனை பார்த்து அருவருப்பு ஏற்பட்டது. கோவம் தலைக்கேறியது. அவன் சொல்வது
தப்பு என நிரூபிக்க வெறி வந்தது. அவனை அவன் கும்பலையும் இந்த உலகத்தை விட்டே
ஒழிக்க வேண்டும் என சபதம் பூண்டேன்.

 

[slavemaster]

இந்த காமவெறியார்களால் சீரழிக்கப்பட்ட அபலைப் பெண்களின் குரல்கள் என் மனதில்
பெரும் புயலாக அலைமோதின. காப்பாற்று காப்பாற்று என சத்தமெழிப்பன.
என்னையறியாமல் என் கடைசி ஆயுதத்தை பிரம்மாஸ்திரமாக அவர்கள் மீது
பாய்ச்ச வேண்டும் என்ற உச்சக்கட்ட வெறி வந்தது.
“கவிதாவையும் மடக்க முடியும் மயக்க முடியும் உங்க இச்சைக்கு இணங்க வைக்க
முடியும்னு நினைக்கிறீங்க..” என என்னையறியாமல் என் வாயிலிருந்து வார்த்தைகள்
வெளிவந்தன
முதன் முறையாக மதனின் முகத்தில் மகிழ்ச்சியை பார்த்தேன். பேரானந்தம் தாண்டவமாடியது.
பல நாள் காத்திருந்து வலையில் மீன் மாட்டியது போல ஒரு ஆனந்த குதூகலம்.
“உலகத்துல அந்த மாதிரி பொண்ணுங்களே இல்லேங்கறேன்... கவிதா எம்மாத்திரம்...கவிதாவும் அவங்கள
மாதிரி சாதாரண பொண்ணுதான்... அவளுக்கு ஒரு விலை இருக்கு...” என்றான் எல்லைமீறிய
மகிழ்ச்சியை கட்டுப் படுத்தி.
“ஊ...ஊம்....சான்ஸே இல்ல மச்சி... கவிதாவை யாராலும் மயக்க முடியாது... அவ ஒரு
நெருப்பு.... உங்களை எரிச்சுருவா...” என்றேன் கோவமாக.
“அதெல்லாம் சும்மா...சிவா... எல்லோருக்கும் ஒரு விலை இருக்கு.... யாரும் உத்தமி கிடையாது
கடவுளும் கிடையாது...”
“உன்னால முடியாது...”
“முடியும்...”
“முடியாது...”என்றேன்.
“முடியும்...”என்றான்.
“முடியாது...”
”முடியும்....பெட்.. பந்தயம்...”
“பெட்...முடியாது...”
“என்ன பெட்டுனாலும் சொல்லு... முடியும்... சாதிச்சு காட்டறேன்...” என்று பாய்ந்தான்.
“என்ன பெட்டு நீ கட்டினாலும் முடியாது... என் கவிதாவை நீ ஒரு மயிரையும் புடுஙக் முடியாது
உஙக கும்பலால ஒரு மயிரையும் புடுங்க முடியாது.. உங்க எல்லோர் கொட்டையையும்
நடுக்கிடுவா..” என ஓங்கிச் சொன்னேன்.
”பெட்...” என்றான்.
“பெட்...” என்றேன்
“பெட்...” என்றான் மீண்டும்
“பெட்....” என்றேன் நானும்.
இப்படித்தான்.............
பெண்மையின் மேன்மையை நிரூபிக்க.
பெண்கள் நல்லவர்கள் என நிரூபிக்க.
பெண்களின் பண்பை நிரூபிக்க.
பெண்களின் உரிமையை காக்க.
பெண்கலின் உணர்வுகளை காக்க.
பெண்களின் தர்மத்தை காக்க.
இல்லையில்லை பெண்கள் கடவுள் என நிரூபிக்க.
இப்படித்தான் என் மனைவி கவிதாவை வைத்து நியாய்த்தை நிலைநாட்ட தர்மத்தை நிலைநாட்ட
அதர்மாவதிகளிடம் காமகயவர்களிடம் அதர்மத்திடம் சூதாடிவிட்டேன், வரப் போகும் பேராபத்தை அறியாமல்.



மூன்றாம் பகுதி முற்றம்

 

[Sathi82]

Sema story.. excellent ... pls update..

 

[Vinothvk]

அடுத்த update இருக்கா நண்பா