OP
Member
LEVEL 4
135 XP
“குடுத்த வெச்சவண்டா நீ....” என்றேன்.
“இதெல்லாம் உனக்கு காமிக்கதானே போறேன்...சரி இன்னிக்கே மடிக்கியவளை மேட்டரை முடிச்சிடு...” என்ற என்னை
ஊக்கப்படுத்தினான்.
“அதக்கு தான் ப்ளான் போட்டுகிட்டிருக்கேன்...”என்றேன்.
“பெஸ்ட் விஷ்ஷஸ்... முடிச்சிட்டா நீ சாமார்த்தியசாலி... ஆண்மகன்..” என்றான்.
“கண்டிப்பாக...”
“முடிச்சிட்டு கூப்பிடு...” என்று இணைப்பை அணைத்தான்.
என் உடலில் ஒரு புது தெம்பு பாய்வதை உணர்ந்தேன். எப்படி இருந்த நான் இப்படி ஆயிட்டேன்..என என்னை பார்த்து பேசினேன்.
கள்ளம்கபடமற்ற மனசுக்கு சொந்தக்காரன், சொக்கத்தங்கம், ஊரில் ரொம்ப நல்ல பையன், என பெயர் வாங்கிய நான் இப்படி
ஆகிவிட்டேனே என எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. நான் எப்படி மாறினேன்.
கடந்த மூன்று மாதமாக மதன் விதைத்த விதைதான் இது. வாழ்கையின் எது கொண்டாட்டம் என்ற ஆரம்பித்த பேச்சு, எங்கு எங்கோ
சென்று திருமணமான பெண்களை அனுபவிப்பதிலிருந்து கிடைக்கும் புனிதத்தை உடைத்து வரும் திருட்டு சுகங்களே
வாழ்கையின் உச்ச கொண்டாட்டம் என்ற பேசி, நேற்று இரவில் நடந்த மதனுடனான உரையாடல் அதை உறுதிப்படுத்தியது.
கிறிஸ்டோபர் நோலனி இன்சப்ஷன் படத்தில் காட்டியதை போல உண்மையில் இப்படித்தான் கருத்துகளை ஒருவர்
மனதில் வித்திடுவார்களோ என எண்ணினேன். மதன் போட்ட விதை விருட்சமாகி இப்படி பெரிய ஆலமரமாகி என் நடவடிக்கைகள்
அந்த வித்தின் படி அமைந்து, நான் இப்போது கள்ளக்காதல் என்ற சுகத்தின் முடிவில்லா படியின் முதல் படியில் இருகிறேன்.
மதன் தன் ஆருயிர் நண்பனான எனக்கு அறியாத அறிந்தே இருக்க முடியாத அறியாமல் போய்விட கூடிய, சுகமான இந்த அறிய
சுகத்தை எனக்கு காண்பித்திருக்கிறான்.அப்பப்பா..... உண்மையில் என் நண்பன் மதன் ஒரு மிகப்பெரிய வித்தகன் தான் என நினைத்தேன்.
அவன் ஆணுறுப்பும் பல வித்தைகள் காட்டும் ஒரு “கன்” தான் என நினைத்து சிரித்தேன்.
கவிதா, ரஞ்சனி, கார்த்திகா, மதன், நாளை மதன் காட்டப்போகும் அனுபவம், மதன் இப்போது அனுபவிக்கும் அம்மா மகள், ரஞ்சனியுடன்
என் சில்மிஷம் என காட்சிகள் என் மனதில் வந்து வந்து போயின. என் மனம் கட்டுகடங்காத காமத்தை காட்சி படுத்த நான் காமத் தீ
பிழம்பில் இருந்தேன். எனக்கு எல்லாமே காமமாக தெரிய ஆரம்பித்தது. காமத்தின் அசிங்களும் எனக்கு ஆனந்தமாகவே
இருந்தது. என் கற்பனை சிறகை அடித்து பறக்க விட்டேன்.
திடீரென இன்னொரு ஆடவருடன் என் கவிதா கள்ளக்காதல் உடலுறவு வைத்தால் எப்படியிருக்கும் என எண்ணம்
என்னையறியாமல் வர, எந்த அருவெறுப்பில்லாமல் சகஜமாக என் மனம் குதூகலித்து என் ஆண்மை துடித்தது.
என்ன இது உன் அழகு பாச மெல்லிய மலர் போன்ற யாரும் தீண்டாத மனைவியை இப்படி கற்பனை பண்றியேடா பாவி...என
என் மனம் எச்சரிக்க அந்த எண்ணத்தை துடைத்தேன். அது முழுவதுமாக போகாமல் ஆழ்மனதில் துளிர்ந்து எழ ஓளிந்துக்
கொண்டது.
நான் அசிங்கமானவனாக மாறிவிட்டேன். என் பார்வை, எண்ணம், உணர்வு எல்லாம் காமவயப்பட்டு ஒழுக்கத்தை தொலைத்து
கேவலமான குப்பைகூலமாக ஆகிக் கொண்டிருந்தேன்... இப்படி மாற மாற நான் பேரானந்தத்தை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தேன்...
காமத்தில் காமம் இன்பமல்ல, காமத்திற்காக இழப்புகளை எதிர்நோக்குவதே இன்பம என்ற உண்மை எனக்கு உறைத்தது.
நான் செய்யப் போகும் “த்ரில்லிங்கான” செய்கையை நினைத்து என் உடம்பின் அனைத்து ஹார்மோன் சுரப்பிகளும்
சுரந்து என்னை விந்து வெளியுறும் உணர்ச்சி தருவாய் நிலையில் என் உடலை வைத்திருந்தது.
ரஞ்சினியை வெற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற தீர்மானத்துடன் உள்ளே சென்றேன். என் உடல் காமத்தால் தகதகத்து
கொண்டிருந்தது. அந்த தீயை கவிதா உணந்துவிடுவாள் என்ற பயத்தால் அவளை தேடினேன். அவள் குடும்ப விளக்காக
ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
நான் இருக்கும் காம இன்ப வெறியை நீட்டிக்க கவிதாவை காவு கொடுக்கவும் தயாராய் இருந்தேன். கவிதாவை யாராவது
புணரும் எண்ணம் என் அடிவயிற்றுல் ஒளிந்து அது வெளிவரக் காத்திருப்பதை உணர்ந்த என் மனம் கிளுகிளுப்பில் லயித்தது.
என் இடத்தில் நின்று நோட்டம் விட்டேன். அப்போது திடுக் என ஒரு சந்தேகம் உதயமானது, நான் நினைக்கிறபடி உண்மையில்
ரஞ்சினி மடங்கிவிட்டாளா அல்லது நானா கற்பனை செய்கிறேனா. நான் அவளை வேண்டுமென்றெ கசக்கிவிட்டவ்து
அவளுக்கு தெரிந்துவிட்டதா. தெரிந்தால் சதிகாரி அவள் கணவனிடமும் கவிதாவிடமும் சொன்னால் என்ன
செய்வது. கவிதாவின் குடும்பத்தில் என் பெயர் நாறிவிடும். நாறினால் நாறட்டும் இப்போது மட்டும் என்ன
அவர்களால் ஒரு பிரியோஜனமும் மரியாதையும் இருக்கா என்ன. கவிதா ஏதாவது சொல்வாள் திட்டுவாள், எல்லாம்
உன்னால் தாண்டி... சரியா தீனி போட்டிருந்தா இப்படியெல்லாம் ஊரை மேய்வேனா என எகிறிவிட வேண்டியதுதான்
என முடிவு செய்தேன்.
நான் முடிவு செய்த மறுவினாடி, ரஞ்சனி தன் கணவனிடம் என்னை காட்டி ஏதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஏதோ
சொல்ல சொல்ல அவரின் முகம் இறுக்கமானது. இருவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் என்னை பார்த்தார்கள். பிறகு இருவரும்
கவிதாவிடம் சென்றார்கள். ஏதோ கிசு கிசு என சொன்னார்கள். இப்போது கவிதாவும் அவர்களுடன் சேர்ந்து மூவரும் என்னை
இறுக்கமாக பார்த்தார்கள். கவிதாவின் பார்வை என்னை கோவத்துடன் முறைத்து கொண்டிருந்தது.
அந்த கோப பார்வையால் என் உடல் நடுங்கி வெளிறியது. எல்லாம் போச்சு. சதிகாரி ரஞ்சனி மோசம் செய்துவிட்டாள்.
நான் அவளை மடக்க நினைத்தால் அவள் என் வாழ்கைக்கு உலை வைக்க நினைக்கிறாள். எல்லம் கைமீறி போச்சு
என மனம் பதறியது. இல்லை அப்படி கை மீறிப் போனால், ரஞ்சினி என் மீது வன்மம் தீர்க்க பொய் சொல்கிறாள்,
என கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் செய்து ஒரு பெரிய “சீனை கிரியேட்” செய்துவிட வேண்டியது தான் என முடிவு செய்தேன்.
மறுபடியும் மூவரும் கிசு கிசு என பேசினார்கள். ரஞ்சினியும் கவிதாவின் அண்ணனும் ஹாலில் வலது பக்கத்தில் இருந்த
அறைக்கு சென்றார்கள். கவிதா கண்களால் அந்த அறைக்கு வருமாறு செய்கை செய்துவிட்டு அவளும் உள்ளே சென்றாள். ’சிவா..நீ
இன்னிக்கு செத்தேடா... சமாதிடா.. கச்சேரிடா..’ என மனம் என்னிடம் கூக்குரலிட, என்னவெல்லாமோ பார்த்ர்தாகிவிட்டது
இதையும் சமாளிப்போம் என அதற்கு பதில் சொல்லிவிட்டு.. பதை பதைப்புடன் அறைக்குள் சென்றேன்.
அங்கே மூவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் என்னை எதிர்நோக்கி கொண்டிருந்தனர். மெதுவாக போய் கவிதாவின்
பக்கம் நின்று கொண்டேன்.
”என்ன பண்ணீங்க...” என்றாள் கவிதா.
“நா என்ன பண்ணினேன்...” பலது பண்ணிட்டேன் எதை கேட்குறே என மனதில் நினைத்தப்படி நடுக்கத்துடன் எதிர்கேள்வி
கேட்டேன். கவிதா என்னை கோபமாக முறைத்தாள்.
‘அண்ணனும் அண்ணியும் உங்ககிட்டே ஏதோ சொல்லனுமாம்...” என என்னை அவர்கள் முன் இழுத்து நிறுத்தினாள்.
நான் அவர்கள் முன் நெளிந்து கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் இருவரும் என்னை இறுக்கமாக பார்த்தனர். திடீரென ரஞ்சனி...
“பழசெல்லாம் மனசுல வைச்சுகாதே சிவா... எங்களை மன்னிசுடு” என சொல்லியவாறு அவர்கள் என் கால்களின் விழ போக
திடுக்கிட்ட நான் அவர்கள் பாதி குணிந்த நிலை அடையும் போது அவர்களை பதற்றத்துடன் தடுத்து நிமிர்த்தி..
“ஐயோ என்ன பண்றீங்க.... நா சின்ன பையன் நீங்க பெரியவங்க... என் கால்ல விழுறீங்களே....” என பதறியப்படி கவிதாவின் பின்
பக்கம் ஒளிந்து கொண்டு அவளை கேடயமாக்கினேன்.
”சொல்லு கவிதா நா அதெல்லாம் மறந்துட்டேனு... அவங்களை தப்பா நினைக்கலேன்னு...” என கவிதாவை கெஞ்சினேன்.
ரஞ்சனி அப்படியே என் கையை பிடித்து முன்னே இழுத்தாள்..
“வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க ஒதுங்கி இருக்கீங்க .. யார் கிட்டேயும் சரியா பேச மாட்டேங்கறீங்க ... எங்க மேலே
இன்னும் கோவமா...” கவிதாவின் அண்ணன் பேசினார்.
“ஐயோ அப்படியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல...கொஞ்சம் கூச்சம் அவ்வளவுதான்... எப்பவும் ஜாலியா பேசற மாதிரி ரஞ்சனி அக்கா
கிட்டே பேசிட்டேன்... மன்னிச்சிக்கோங்க..” என உளறினேன்.
ரஞ்சனி என் இரு கையை பிடித்து அவள் பக்கத்தில் இழுத்தாள். அவளின் முலை காம்புகள் என்னை உரசின, அவளின்
மூச்சு காற்று என் மீது பட்டது. அவை என்மீது இனம் புரியாத பாசத்தை செலுத்தின. அவளின் அன்பு என்னை
அரவணைத்துக் கொண்டிருந்தது...
“நீங்க எங்கே தப்பா பேசனீங்க...ஜாலியா அன்பாத்தானே பேசனீங்க...உங்க முகம் வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரி இருந்ததது..
அதான் கோவமாக இருக்கீங்களோன்னு நானும் இவரும் பயந்துட்டோம்...” என்றாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லீங்க...” என்றேன்
“எங்க மனசு கேட்கலே...சிவா...” என்றாள் ரஞ்சினி.
“ஐயோ... நீங்க எனக்கு அக்கா...அவரு எனக்கு அண்ணன்..’ என சட்டென
அவர்களின் கால்களில் சாஷ்டாங்கமா விழுந்து
நான்கு கால்களை இறுக பற்றிக் கொண்டு சரணாகதியாகிவிட்டேன்.
இருவரும் என்னை நிமிர்த்தி பாசத்துடன் பார்த்தனர்.
அந்த சூழ்நிலையிலும் ரஞ்சனி அழகாக தெரிந்து அனுபவிக்கும் ஆசையை தூண்டினாள். ஏனோ அந்த ஆசை மட்டுபட்டிருந்தது.
அதற்குள் அறைக்குள் சிலர் வர, ரஞ்சினியும் அவள் கணவரும் பாசத்துடன் ”வாங்க சிவா...” என இழுத்து கொண்டு சென்றனர்.
கவிதா என்னை பார்த்து சிரித்தப்படி முறைத்தப்படி வந்தாள். வெளியே வந்து பிறந்தநாள் பையனுக்கு பரிசு வழங்கி, நானும் கவிதாவும்
அவினாஷும் அபினயாவும் புகைப்படத்திற்காக இளித்தோம். பிறகு கவிதாவின் குடும்பத்தாருடன் கும்பலாக இளித்தோம்.
“இதெல்லாம் உனக்கு காமிக்கதானே போறேன்...சரி இன்னிக்கே மடிக்கியவளை மேட்டரை முடிச்சிடு...” என்ற என்னை
ஊக்கப்படுத்தினான்.
“அதக்கு தான் ப்ளான் போட்டுகிட்டிருக்கேன்...”என்றேன்.
“பெஸ்ட் விஷ்ஷஸ்... முடிச்சிட்டா நீ சாமார்த்தியசாலி... ஆண்மகன்..” என்றான்.
“கண்டிப்பாக...”
“முடிச்சிட்டு கூப்பிடு...” என்று இணைப்பை அணைத்தான்.
என் உடலில் ஒரு புது தெம்பு பாய்வதை உணர்ந்தேன். எப்படி இருந்த நான் இப்படி ஆயிட்டேன்..என என்னை பார்த்து பேசினேன்.
கள்ளம்கபடமற்ற மனசுக்கு சொந்தக்காரன், சொக்கத்தங்கம், ஊரில் ரொம்ப நல்ல பையன், என பெயர் வாங்கிய நான் இப்படி
ஆகிவிட்டேனே என எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. நான் எப்படி மாறினேன்.
கடந்த மூன்று மாதமாக மதன் விதைத்த விதைதான் இது. வாழ்கையின் எது கொண்டாட்டம் என்ற ஆரம்பித்த பேச்சு, எங்கு எங்கோ
சென்று திருமணமான பெண்களை அனுபவிப்பதிலிருந்து கிடைக்கும் புனிதத்தை உடைத்து வரும் திருட்டு சுகங்களே
வாழ்கையின் உச்ச கொண்டாட்டம் என்ற பேசி, நேற்று இரவில் நடந்த மதனுடனான உரையாடல் அதை உறுதிப்படுத்தியது.
கிறிஸ்டோபர் நோலனி இன்சப்ஷன் படத்தில் காட்டியதை போல உண்மையில் இப்படித்தான் கருத்துகளை ஒருவர்
மனதில் வித்திடுவார்களோ என எண்ணினேன். மதன் போட்ட விதை விருட்சமாகி இப்படி பெரிய ஆலமரமாகி என் நடவடிக்கைகள்
அந்த வித்தின் படி அமைந்து, நான் இப்போது கள்ளக்காதல் என்ற சுகத்தின் முடிவில்லா படியின் முதல் படியில் இருகிறேன்.
மதன் தன் ஆருயிர் நண்பனான எனக்கு அறியாத அறிந்தே இருக்க முடியாத அறியாமல் போய்விட கூடிய, சுகமான இந்த அறிய
சுகத்தை எனக்கு காண்பித்திருக்கிறான்.அப்பப்பா..... உண்மையில் என் நண்பன் மதன் ஒரு மிகப்பெரிய வித்தகன் தான் என நினைத்தேன்.
அவன் ஆணுறுப்பும் பல வித்தைகள் காட்டும் ஒரு “கன்” தான் என நினைத்து சிரித்தேன்.
கவிதா, ரஞ்சனி, கார்த்திகா, மதன், நாளை மதன் காட்டப்போகும் அனுபவம், மதன் இப்போது அனுபவிக்கும் அம்மா மகள், ரஞ்சனியுடன்
என் சில்மிஷம் என காட்சிகள் என் மனதில் வந்து வந்து போயின. என் மனம் கட்டுகடங்காத காமத்தை காட்சி படுத்த நான் காமத் தீ
பிழம்பில் இருந்தேன். எனக்கு எல்லாமே காமமாக தெரிய ஆரம்பித்தது. காமத்தின் அசிங்களும் எனக்கு ஆனந்தமாகவே
இருந்தது. என் கற்பனை சிறகை அடித்து பறக்க விட்டேன்.
திடீரென இன்னொரு ஆடவருடன் என் கவிதா கள்ளக்காதல் உடலுறவு வைத்தால் எப்படியிருக்கும் என எண்ணம்
என்னையறியாமல் வர, எந்த அருவெறுப்பில்லாமல் சகஜமாக என் மனம் குதூகலித்து என் ஆண்மை துடித்தது.
என்ன இது உன் அழகு பாச மெல்லிய மலர் போன்ற யாரும் தீண்டாத மனைவியை இப்படி கற்பனை பண்றியேடா பாவி...என
என் மனம் எச்சரிக்க அந்த எண்ணத்தை துடைத்தேன். அது முழுவதுமாக போகாமல் ஆழ்மனதில் துளிர்ந்து எழ ஓளிந்துக்
கொண்டது.
நான் அசிங்கமானவனாக மாறிவிட்டேன். என் பார்வை, எண்ணம், உணர்வு எல்லாம் காமவயப்பட்டு ஒழுக்கத்தை தொலைத்து
கேவலமான குப்பைகூலமாக ஆகிக் கொண்டிருந்தேன்... இப்படி மாற மாற நான் பேரானந்தத்தை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தேன்...
காமத்தில் காமம் இன்பமல்ல, காமத்திற்காக இழப்புகளை எதிர்நோக்குவதே இன்பம என்ற உண்மை எனக்கு உறைத்தது.
நான் செய்யப் போகும் “த்ரில்லிங்கான” செய்கையை நினைத்து என் உடம்பின் அனைத்து ஹார்மோன் சுரப்பிகளும்
சுரந்து என்னை விந்து வெளியுறும் உணர்ச்சி தருவாய் நிலையில் என் உடலை வைத்திருந்தது.
ரஞ்சினியை வெற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற தீர்மானத்துடன் உள்ளே சென்றேன். என் உடல் காமத்தால் தகதகத்து
கொண்டிருந்தது. அந்த தீயை கவிதா உணந்துவிடுவாள் என்ற பயத்தால் அவளை தேடினேன். அவள் குடும்ப விளக்காக
ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
நான் இருக்கும் காம இன்ப வெறியை நீட்டிக்க கவிதாவை காவு கொடுக்கவும் தயாராய் இருந்தேன். கவிதாவை யாராவது
புணரும் எண்ணம் என் அடிவயிற்றுல் ஒளிந்து அது வெளிவரக் காத்திருப்பதை உணர்ந்த என் மனம் கிளுகிளுப்பில் லயித்தது.
என் இடத்தில் நின்று நோட்டம் விட்டேன். அப்போது திடுக் என ஒரு சந்தேகம் உதயமானது, நான் நினைக்கிறபடி உண்மையில்
ரஞ்சினி மடங்கிவிட்டாளா அல்லது நானா கற்பனை செய்கிறேனா. நான் அவளை வேண்டுமென்றெ கசக்கிவிட்டவ்து
அவளுக்கு தெரிந்துவிட்டதா. தெரிந்தால் சதிகாரி அவள் கணவனிடமும் கவிதாவிடமும் சொன்னால் என்ன
செய்வது. கவிதாவின் குடும்பத்தில் என் பெயர் நாறிவிடும். நாறினால் நாறட்டும் இப்போது மட்டும் என்ன
அவர்களால் ஒரு பிரியோஜனமும் மரியாதையும் இருக்கா என்ன. கவிதா ஏதாவது சொல்வாள் திட்டுவாள், எல்லாம்
உன்னால் தாண்டி... சரியா தீனி போட்டிருந்தா இப்படியெல்லாம் ஊரை மேய்வேனா என எகிறிவிட வேண்டியதுதான்
என முடிவு செய்தேன்.
நான் முடிவு செய்த மறுவினாடி, ரஞ்சனி தன் கணவனிடம் என்னை காட்டி ஏதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஏதோ
சொல்ல சொல்ல அவரின் முகம் இறுக்கமானது. இருவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் என்னை பார்த்தார்கள். பிறகு இருவரும்
கவிதாவிடம் சென்றார்கள். ஏதோ கிசு கிசு என சொன்னார்கள். இப்போது கவிதாவும் அவர்களுடன் சேர்ந்து மூவரும் என்னை
இறுக்கமாக பார்த்தார்கள். கவிதாவின் பார்வை என்னை கோவத்துடன் முறைத்து கொண்டிருந்தது.
அந்த கோப பார்வையால் என் உடல் நடுங்கி வெளிறியது. எல்லாம் போச்சு. சதிகாரி ரஞ்சனி மோசம் செய்துவிட்டாள்.
நான் அவளை மடக்க நினைத்தால் அவள் என் வாழ்கைக்கு உலை வைக்க நினைக்கிறாள். எல்லம் கைமீறி போச்சு
என மனம் பதறியது. இல்லை அப்படி கை மீறிப் போனால், ரஞ்சினி என் மீது வன்மம் தீர்க்க பொய் சொல்கிறாள்,
என கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் செய்து ஒரு பெரிய “சீனை கிரியேட்” செய்துவிட வேண்டியது தான் என முடிவு செய்தேன்.
மறுபடியும் மூவரும் கிசு கிசு என பேசினார்கள். ரஞ்சினியும் கவிதாவின் அண்ணனும் ஹாலில் வலது பக்கத்தில் இருந்த
அறைக்கு சென்றார்கள். கவிதா கண்களால் அந்த அறைக்கு வருமாறு செய்கை செய்துவிட்டு அவளும் உள்ளே சென்றாள். ’சிவா..நீ
இன்னிக்கு செத்தேடா... சமாதிடா.. கச்சேரிடா..’ என மனம் என்னிடம் கூக்குரலிட, என்னவெல்லாமோ பார்த்ர்தாகிவிட்டது
இதையும் சமாளிப்போம் என அதற்கு பதில் சொல்லிவிட்டு.. பதை பதைப்புடன் அறைக்குள் சென்றேன்.
அங்கே மூவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் என்னை எதிர்நோக்கி கொண்டிருந்தனர். மெதுவாக போய் கவிதாவின்
பக்கம் நின்று கொண்டேன்.
”என்ன பண்ணீங்க...” என்றாள் கவிதா.
“நா என்ன பண்ணினேன்...” பலது பண்ணிட்டேன் எதை கேட்குறே என மனதில் நினைத்தப்படி நடுக்கத்துடன் எதிர்கேள்வி
கேட்டேன். கவிதா என்னை கோபமாக முறைத்தாள்.
‘அண்ணனும் அண்ணியும் உங்ககிட்டே ஏதோ சொல்லனுமாம்...” என என்னை அவர்கள் முன் இழுத்து நிறுத்தினாள்.
நான் அவர்கள் முன் நெளிந்து கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் இருவரும் என்னை இறுக்கமாக பார்த்தனர். திடீரென ரஞ்சனி...
“பழசெல்லாம் மனசுல வைச்சுகாதே சிவா... எங்களை மன்னிசுடு” என சொல்லியவாறு அவர்கள் என் கால்களின் விழ போக
திடுக்கிட்ட நான் அவர்கள் பாதி குணிந்த நிலை அடையும் போது அவர்களை பதற்றத்துடன் தடுத்து நிமிர்த்தி..
“ஐயோ என்ன பண்றீங்க.... நா சின்ன பையன் நீங்க பெரியவங்க... என் கால்ல விழுறீங்களே....” என பதறியப்படி கவிதாவின் பின்
பக்கம் ஒளிந்து கொண்டு அவளை கேடயமாக்கினேன்.
”சொல்லு கவிதா நா அதெல்லாம் மறந்துட்டேனு... அவங்களை தப்பா நினைக்கலேன்னு...” என கவிதாவை கெஞ்சினேன்.
ரஞ்சனி அப்படியே என் கையை பிடித்து முன்னே இழுத்தாள்..
“வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க ஒதுங்கி இருக்கீங்க .. யார் கிட்டேயும் சரியா பேச மாட்டேங்கறீங்க ... எங்க மேலே
இன்னும் கோவமா...” கவிதாவின் அண்ணன் பேசினார்.
“ஐயோ அப்படியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல...கொஞ்சம் கூச்சம் அவ்வளவுதான்... எப்பவும் ஜாலியா பேசற மாதிரி ரஞ்சனி அக்கா
கிட்டே பேசிட்டேன்... மன்னிச்சிக்கோங்க..” என உளறினேன்.
ரஞ்சனி என் இரு கையை பிடித்து அவள் பக்கத்தில் இழுத்தாள். அவளின் முலை காம்புகள் என்னை உரசின, அவளின்
மூச்சு காற்று என் மீது பட்டது. அவை என்மீது இனம் புரியாத பாசத்தை செலுத்தின. அவளின் அன்பு என்னை
அரவணைத்துக் கொண்டிருந்தது...
“நீங்க எங்கே தப்பா பேசனீங்க...ஜாலியா அன்பாத்தானே பேசனீங்க...உங்க முகம் வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரி இருந்ததது..
அதான் கோவமாக இருக்கீங்களோன்னு நானும் இவரும் பயந்துட்டோம்...” என்றாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லீங்க...” என்றேன்
“எங்க மனசு கேட்கலே...சிவா...” என்றாள் ரஞ்சினி.
“ஐயோ... நீங்க எனக்கு அக்கா...அவரு எனக்கு அண்ணன்..’ என சட்டென
அவர்களின் கால்களில் சாஷ்டாங்கமா விழுந்து
நான்கு கால்களை இறுக பற்றிக் கொண்டு சரணாகதியாகிவிட்டேன்.
இருவரும் என்னை நிமிர்த்தி பாசத்துடன் பார்த்தனர்.
அந்த சூழ்நிலையிலும் ரஞ்சனி அழகாக தெரிந்து அனுபவிக்கும் ஆசையை தூண்டினாள். ஏனோ அந்த ஆசை மட்டுபட்டிருந்தது.
அதற்குள் அறைக்குள் சிலர் வர, ரஞ்சினியும் அவள் கணவரும் பாசத்துடன் ”வாங்க சிவா...” என இழுத்து கொண்டு சென்றனர்.
கவிதா என்னை பார்த்து சிரித்தப்படி முறைத்தப்படி வந்தாள். வெளியே வந்து பிறந்தநாள் பையனுக்கு பரிசு வழங்கி, நானும் கவிதாவும்
அவினாஷும் அபினயாவும் புகைப்படத்திற்காக இளித்தோம். பிறகு கவிதாவின் குடும்பத்தாருடன் கும்பலாக இளித்தோம்.
