மனநிம்மதிக்கு மருந்து

[sagotharan]

நான் சிவபாதசேகரன். வாழ்க்கையில் சகல செல்வங்களும் இருந்தாலும் ஏதோ இழந்தது போல தோன்றும் பெரிய பணக்காரர்களில் நானும் ஒருவன். சில நாட்களாக எனக்கு எதிலுமே நாட்டமின்றி போனது. காலையில் எழுந்ததிலிருந்து நடைப்பயிற்சி, செட்டில் விளையாட்டு, பிரேக் பாஸ்ட், அலுவலகம், லன்ச், மீண்டும் அலுவலகம் பிறகு வீடு திரும்புதல். தினமும் இவ்வாறே எனக்கான கால அட்டவணை எரிச்சலூட்டியது.

என்னுடைய கரூர் டெக்ஸ்பார்க்கில் இருக்கும் சூசன் டெக்ஸ்டைல் நிறுவனத்தில் என் கவனம் இல்லாமலேயே பணிகள் நடந்தன. மேனேஜர்களும் ஜிஜிஎம்மும் எனக்கு தொந்தரவு தரவில்லை என்றாலும் வாழ்க்கை ஒரு வித பிடிப்பும் இல்லாமல் போவதை உணர்ந்தேன்.

அலுவலகத்தில் என் மேசையில் இருக்கும் கோப்புகளை புரட்டி கையெழுத்திடுவதும், ஆடிட்டிங் வருகின்ற பெருமகன்களை அவ்வப்போது வரவேற்பதுமென சலிப்பான வேலை. இந்த நிறுவனத்தை தொடங்குகையில் இருந்த வேலைகள், சவால்கள் எல்லாம் இல்லாமல் சோம்பலாய் நாட்கள் நகர்ந்தன.

சரி மாலை நண்பர்களுடன் பார்டி வைத்து என்ஜாய் பண்ணலாம் என்றாலும் வருகின்ற தடிமாடுகள் வயிறு முட்ட முட்ட குடித்து, நான்வெஜ் உணவுகளை தின்று கிறக்கத்தில் வெளியேறிவிடும். வாழ்க்கையை சுவாரசியமாக்கும் வழி இதுதான் என எனக்கு வழிகாட்ட யாருமின்றி தவித்தேன்.

கைப்பேசியை பார்த்துக்கொண்டு இருந்த போது எதற்ச்சையாக மாயனூர் செய்தி கண்ணில் பட்டது. பெருகிவருகின்ற காவேரி நதிநீரை காண திரளாக கூடுகின்ற மக்கள் என புகைப்படத்துடன் செய்தி இருந்தது. மாயனூரின் பன்னிரண்டு செட்டரும் திறந்துகொண்டு காவேரி தண்ணீர் கடல் போல போவதை காண உள்ளம் ஆசைப்பட்டது.

நெடுநாளுக்கு பிறகு மனதில் எழும்புகின்ற ஆசை.. வழக்கம் போல் அலுவலக வேலை முடித்துவிட்டு மணியைப் பார்த்தேன்.. ஐந்து மணியை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. ஜிஜிஎம்ஐ போனில் அழைத்தேன்.
"ரூபன்.. மெஸ் கம்பிளென் என்னானு பார்த்திங்களா.."

"பார்த்தாச்சு சார். வெல்பேர் ஆபிசர்ஸ்கிட்ட புது மெனு ரெடி பண்ண சொல்லியிருக்கேன். டூ டேஸ்ல ரெடி ஆகிடும்."
"சரி ரூபன். மெனு ரிப்பீட் ஆகாம பார்த்துக்கோங்க.‌.. நான் கிளம்பறேன்"
"ஓகே சார். நீங்க கிளம்புங்க.‌ நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன் ‌" என்றார்.

இனி அலுவலகம் பற்றிய கவலையில்லை. மெதுவாக இரண்டு பிளாக்குகளளை கடந்தேன். வழியில் என்னைக்கண்டோர் வணங்கினர். பதிலுக்கு தலையாட்டி விட்டு நகர்ந்தேன். சென்ற வருடம் வாங்கிய வோல்ஸ்வோகன் காரை எடுத்தேன். மேகத்தில் மிதப்பது போல இதமாக வண்டியை நகர்த்தினேன்.

திண்டுக்கல்- கரூர் பைபாசில் பறந்தேன். சுக்காளியூர் பாலத்தின் கீழ் வளைந்து திருச்சி பைபாசில் வண்டியை விட்டேன். எண்ணம் முழுக்க மாயனூரிலேயே இருந்தது.

மாயனூர் கதவனை மேம்பாலம் முழுக்க நிறைய கார்களும், டூவீலர்களும் நின்றிருந்தன. அதிலிருந்த மக்கள் பாலத்தின் இரு பக்கமும் நின்று ஆர்ப்பரிக்கும் காவேரியைப் பார்த்திருந்தனர். இது எனக்கான ஆசை மட்டமல்ல.. அனைவருக்குமான ஆசை என புரிந்து கொண்டேன். குடும்பம் குடும்பமாக சிலர் செல்பி எடுப்பதை காணும் பொழுது தான் என்னுடைய இழப்பு நினைவுக்கு வந்தது.

சென்ற வருடம் என் ஆசை மனைவி கேன்சரால் இறந்து போயிருந்தாள். இரு மகன்களும் திருமணமாகி வெளிநாட்டில் செட்டில் ஆகியிருந்தனர். இங்கு பகல், அவர்களுக்கு இரவு என வாழ்க்கை விளையாடும் சதுரங்கத்தில் பகடையாகி இருந்தேன்.

"சார் டீ.. சூடான இஞ்சி டீ" என ஒருவர் மிதிவண்டியில் பேரலை கட்டி வைத்துக்கொண்டு என்னருகே வந்தார். நான் அவரை கவனிக்க.. "சார் டீ வேணுமா? சூடா இருக்கு" என்றார். மதித்து நின்று கேட்பவரை விரட்ட மனமில்லாதவனாக "கொடுங்க" என்றேன். அவர் கொடுத்த கப்டீயை வாங்கி பாலத்தின் திட்டில் வைத்துவிட்டு ஐம்பது ரூபாயை எடுத்து நீட்டினேன்.

அவர் சில்லரையை தேட.. "வேணாம் பொழைப்பைபாரு" என்று சொல்ல.. "இல்ல சார் உழைக்காத பணம் உடம்புல ஒட்டாது" என மீதம் நாற்பது ரூபாயை தந்து என்னை கும்பிட்டுவிட்டு கிளம்பினார். நெகிழ்ந்தேன். கோடிகளில் புரளும் மனிதர்களிடம் கூட இல்லாத பண்பு இந்த ஏழைகளிடையே எப்படி என வியந்தேன். டீயை குடித்துக்கொண்டே வேடிக்கை பார்க்கும் மனிதர்களை வேடிக்கை பார்த்துவிட்டு லேசாக கால்கள் வலிக்க தொடங்க.. என் வண்டியை நோக்கி நடந்தேன்.

நான் கார் நிறுத்தியிருந்த இடத்திற்கு அருகே ஒரு வாய்க்கால் இருந்தது. அதருகே கரையின் பள்ளத்தில் மீன் மார்க்கெட் இருந்தது. முறையாக கட்டப்பட்ட கட்டிடங்களில் மாமிசங்களை விற்பதை பார்த்திருக்கிறேன். கரூர் நகரமெங்கும் பெரும்பாலும் கடல்மீன்களே கிடைத்தன. அனைத்தும் பார்மலினில் ஊறி விசமாகியவை. ருசி சொல்லிக்கொள்ளும் படியாக இருப்பதில்லை‌.

ஆனால் மாயனூரில் மீனவர்களே தனித்தனியாக விற்கிறார்கள். சிலர் பிடித்து வைத்த மீன்களை வாய்க்காலில் வலையோடு போட்டு வைத்திருக்கிறார்கள். அவ்வப்போது உயிரோடு எடுத்துவந்து விற்பனை செய்கின்றார்கள். இதை பார்ப்பதே எனக்கு புதியதாக இருந்தது.

எனக்கு மீன்வாங்கி அனுபவம் இல்லையென்றாலும் அந்த மீன்களை பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. அதை விட அந்த உயிருள்ள மீன்களை விற்கும் மீனவப்பெண்கள் கவர்ந்தார்கள். அதிலும் பதின்பருவ பெண்ணொருத்தி கச்சிதமாய் ஒரு கரும் சட்டையை போட்டு அமர்ந்திருந்தாள். அவளை நோக்கி என் கால்கள் நடந்தன.

நீள நிற விரிப்பில் கொழுத்த மீன்கள் துள்ள கூறுகூறாய் வைத்திருந்தாள்.
"இதென்ன மீனுமா?" என்றேன்.
"கெண்டை சார்" என்று என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தாள்.
"ஒரு மீன் ஒன்னு ஒன்றரை கீலோ வரும் சார். குழம்பு வைச்சா நல்ல ருசியா இருக்கும்" என்றாள்.
"இது என்ன மீனுமா.." என அருகிலிருந்த மற்றொரு ரகத்தை கேட்டேன்.
"இது ஜிலேபி சார். நடுமுள் மட்டும் தான் இருக்கும். உறிச்சு எடுத்து மசாலா போட்டால் டேஸ்ட் அள்ளும் சார். " என மீனை குனிந்து எடுத்தாள்.

அவள் சட்டையின் நடுவே கின்னென்ற முலை பிளவுகள் தரிசனம் தந்தன. எனக்கு தடுமாற்றமாக இருந்தது. அந்தப் பெண் விற்கும் மீன்களை‌விட பெண் அழகாக தெரிந்தாள். என்னருகே ஒருவர் வந்து நின்றார். ஐம்பது வயது இருக்கலாம். அவர் முன் தொப்பை நல்ல வளமான மனிதர் என்று சொன்னது.

என்னைப் போல மீன் வாங்க வருபவர் என நினைத்தேன். அவர் முன்பு என் மகள் வயதுடைய பெண்ணை காமபார்வை பார்க்க வேண்டாம் என கண்களை மீன்பக்கம் திருப்பினேன்.

"இந்த மீனே ஒரு கிலோ தா.‌. என்ன ரேட்? " என்றேன்.
"நானூறு சார்" என்றாள். என் பக்கத்தில் இருந்தவர் "ஐயயோ.. என்னம்மா கொள்ளையடிக்கிற.. இருநூத்து ஐம்பது ரூபா மீனை போய் கிலோ நானூறுங்கிற.. " என அவர் சொல்லவும்.. அந்தப்பெண் "அண்ணா தூற போ.. நல்ல மீனுக்கு நல்ல விலை. பாரு ஜிலேபி ஒரே சைசுல இருக்கு." என சமாளித்தாள்.

"சார்.‌ நீ வா.. காருல வந்து இறங்கினாலே யானை விலை குதிரை விலை சொல்லி தலையில கட்டிடுவாங்க. கொஞ்சம் ஏமாந்தா போதும்.. " என என் கையை பிடித்து சற்று தொலைவாக இழுத்து வந்தார்.

"இப்ப சொல்லுசார். குழம்பு வைக்க மீன் வேணுமா.. இல்ல வறுவலுக்கா சார். எவ்வளவு வேணும்?" என கேட்டார்.
"அதெல்லாம் வேணாங்க. சும்மா பார்க்க வந்தேன். வீட்டுல ஒத்தையாளு ஒரு கிலோ வாங்கிப்போய் என்னாத்தை செய்யறது." என சலித்துக் கொண்டேன்.

"அடடா.. சுற்றுலா வந்த ஆளா சார் நீ. தெரியாம போயிடுச்சு. இந்த ஆளுக இப்படிதான் சார். இங்க பாலம் போட்டு பூங்கா வைச்சதிலிருந்து கூட்டம் அல்லுது. அதுவும் காருல வர ஆளுக மீனைப் பத்தி தெரியாத ஆளுக தலையில மிளகாய் அரைச்சிடுவாங்க." என்றார்.

"ம்ம்‌.." அவர் சொல்வதை கேட்டுக்கொண்டேன்.
"நானும் ஜிலேபி மீனு வாங்கியிருக்கேன் சார். என் பொண்டாட்டி அதுல குழம்பு வைப்பா பாரு. அம்புட்டு ருசியாக இருக்கும்."
"ஜிலேபி மீனு வறுவலுக்குனு அந்தப் பொண்ணு சொல்லுங்சே" என்று இழுத்தேன்.

"வறுவலுக்கு லோகு மீன் சார். இப்ப மார்க்கெட்டுலேயே இருக்காது. எல்லாமே வித்திருக்கும். நானே சொல்லிவைச்சுதான் வாங்குனேனா பாரேன். ஆத்துல கிடைக்கிறதுலேயே ரொம்ப ருசியான மீனு. ஒருதடவை சாப்பிட்டா லோகு மீனோட ருசி நாக்குலேயே ஒட்டிக்கும். " என விலாவரியாக விவரித்தார்.

எனக்குள் அந்த மீன்களை ருசிபார்த்திட ஏக்கம் உண்டானது. ஆனால் அதை காட்டிக்கொள்ளாமல்.. "சரிங்க. இந்த ஆத்து மீனைப் பத்தியெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. கரூர்ல கடல் மீன்கள் நெத்திலி, பாறை மீன்கள்தான் கிடைக்குது. கடையில வஜ்ரம், பிரானு சாப்பிட்டிருக்கேன். நீங்க வீட்டுக்கு போய் செஞ்சு சாப்பிடுங்க. நான் அடுத்த முறை வாங்கி வேலையாட்களை வைச்சு செஞ்சு சாப்பிட்டுக்கிறேன். " என விலக..

"சார்.. நீயும் ஒத்தை ஆளுங்கிற.. மீன் வாங்கவே தெரியாத நீ.. எப்படி சுத்தம் பண்ணி குழம்பு வைப்ப.. வா சார்.. என் வீட்டுக்கு போலாம்." என என் கைகளை பிடித்து இழுக்காத குறையாக சொன்னார். இத்தனை வருட அனுபவத்தில் நான் பார்த்திராத மனிதர். பத்து பதினைந்து நிமிடங்களில் வீட்டிற்கு வந்து சாப்பிட அழைக்கிறாரே.. என வியப்பாக இருந்தது.

"ஏன்.. சார் யோசிக்கிற.. நீ என் பிரண்டுனு வீட்டுல சொல்லிக்கிறேன். வாசார் " என்றார். எப்படி அவருடைய வீட்டிற்கு போவது.. நான் யாரென அவர் வீட்டில் கேட்டால் இந்த மனிதர் என்ன சொல்வார்.. என எனக்கு கேள்வியாக இருந்ததற்கு அவரே விடை சொல்லிவிட்டார். இனி தயக்கம் வேண்டாம் என "சரி போகலாம்" என்றேன். அவருடைய மகிழ்ச்சியை முகத்தில் பார்த்தேன்.

"நான் சிவபாதசேகரன். கரூர் சூசன் டெக்ஸ்டைல்ஸ் ஓனர்" என்று கையை நீட்ட..‌ "நான் வீரபாண்டியன். கட்டளை ரயில்வே கேட்கீப்பர்." என்று கையை குழுக்கினார். இரண்டு வகை மீன்களையும் கவருக்குள் போட்டு ஒரு கூடைப்பையில் வைத்திருந்தார்.

நானும் அவரும் புன்னகித்தபடி நடந்து என் கார் அருகே செல்ல..
"சார் கார்லையா வந்திருக்க.. " என வியப்பாக கேட்டார்.
"ஆமாங்க பாண்டியன். நீங்க எந்த வண்டியில வந்திங்க"
"வண்டியெல்லாம் இல்ல. ரோட்டுல நின்னு கையை காட்டினா மாயனூர், சீப்பளாப்புத்தூர் வர ஆளுக வண்டியில உட்காரவைச்சு கூட்டியாந்திடுவாக. திரும்பி போறப்ப கரூர் போற ஆளுக இருக்காங்களே.." என சிரித்தார். வித்தியாசமான மனிதர். காரின் முன் சீட்டில் அமர்ந்து அவர் சொல்லும் பாதையில் ஓட்டிக்கொண்டு சென்றேன்.

***

 

[sagotharan]

வீரபாண்டியன் என்ற புது நண்பர் அவர் வீட்டிற்கு விருந்துண்ண அழைக்க.. தவிர்க்க முடியாமல் அவரோடு காரில் பயணித்தேன். அவர் சொன்னபடி மாயனூர் ரயிலடிக்கு முன்புள்ள சாலையில் வண்டியை திருப்பினேன்.

ஒரு பத்து வீடுகள் இருக்கும். அதன் பின் இருபுறமும் வயல்வெளிகள். வாழையும், நெல்லும் நிறைந்திருந்தது. ஆங்காங்கு மயில்கூட்டம். முன்பெல்லாம் மலைகளில் மட்டுமே இருந்த மயில்கள் இப்போது தரையில் இருக்கின்றன.

"மயிலெல்லாம் பார்க்கவே ஆச்சரியமாக இருக்கு பாண்டியன்" என்றேன்.
"ஆமாம் சார். இப்ப இரண்டு மூனு வருசமா இப்படி மயில்களோட வரத்து அதிகமா இருக்கு. இங்க விவசாயமே பண்ண முடியலைனு நிறைய பேர் தென்னை வைக்க ஆரமிச்சுட்டாங்க.."
"அப்படியா..? இதெல்லாம் எனக்கு புது நியூஸ். நாம அப்படியே டெக்ஸ்டைல்ஸையே கட்டிக்கிட்டு அழுவறதால இதெல்லாம் தெரியல.."

வயல்கள் தாண்டியதும் ஒரு பாழடைந்த சிவன் கோயில் வலது புறம் கீழ்புறத்தில் இருந்தது. நான் அதை கவனிக்கவும்..
"இது சோழர்கள் காலத்து சிவன் கோயில் சார். மூலவர் இருக்கிற கட்டிடமும், முன்னாடி பெரிய கல்மண்டபமும் மட்டும் தான் மிஞ்சி இருக்கு. பிரதோசத்துக்கு செம கும்பலாக இருக்கும்.." என்றார்.
"கோயிலோட பேர் என்ன?" என கேட்டேன்.

"ஏதோ ருத்ரபுரீசுவரரோ.. ருத்ராட்சபுரீஸ்வரரோனு சொன்னாங்க" என்றார்.
"ஓகோ.. உங்களுக்கு கடவுள் பக்தி அதிகமா இருக்கும் போலவே.. நிறைய தெரிஞ்சு வைச்சிருக்கிங்க" என்றேன்.

"எனக்கு இல்லசார். என் பொண்டாட்டிக்குதான் இதெல்லாம் ரொம்ப இஸ்டம். கிருத்திகை, பௌர்ணமி, அமாவாசை, அட்டமி என எல்லாத்துக்கும் விரதம் இருப்பா.. எல்லா கோயிலுக்கும் போயிட்டு வருவா" என அவர் மனைவியை நினைத்து வியந்து பாராட்டினார்.

"உங்க மனைவியும் பயபக்தியா இருப்பாங்களா சார்" என வீரபாண்டியன் கேட்க..
"இருந்தாங்க பாண்டியன். இப்ப இல்ல.. நான் தனியாளுனு சொன்னேன் இல்லை..‌ "
"அடடா.. சாரி சார்.. ரொம்ப சாரி. நீங்க சொன்னதோட உள் அர்த்தம் எனக்கு அப்ப சரியா விளங்கல.. " என வீரபாண்டியன் மன்னிப்பு கேட்டார்.

"பரவாயில்லை பாண்டியன். விடுங்க" என்று சமாதானம் செய்தேன். அதற்குள் கைப்பேசியில் ஒரு அழைப்பு.. காரை மிதமான வேகத்தில் ஒட்டிக்கொண்டே யாரென பார்த்தேன். ஜிஜிஎம் ரூபன். வண்டியை ஓரம் கட்டினேன். ஓரமாக‌ நிறுத்திய இடத்தில் சில வீடுகள் இருந்தன.

"ஹலோ சொல்லுங்க ரூபன்.‌"
"ஹலோ சார். மெயின் ஆபிஸ் ஹாஸ்டலில் சின்ன இஸ்யூ"
"சொல்லுங்க ரூபன். என்ன இஸ்யூ?"
"தமிழ் பசங்க இந்தி பசங்களுக்குள்ள சின்ன கிளாஸ் ஆகிடுச்சு சார்."
"வாட்.. ஸ்டேடஸ் என்ன?" என பதறித் கொண்டு கேட்கும் போது.. என் வண்டிக்கு எதிரே ஒரு பருவப்பெண் மாரில் பாவாடையை தூக்கி கட்டிக் கொண்டு சாலையை கடந்தாள்.

அடர் பச்சை நிற பாவாடையில் அவளது கோதுமை நிற மேனி தூக்கலாக தெரிந்தது. உள்ளாடைகள் இல்லாத அவள் மாம்பழங்கள் வடிவழகை பாவாடையில் முட்டி காண்பித்தன. அவள் மாம்பழங்கள் காம்புகளை கொண்டு பாவாடையை குத்தின‌.

மார்வரை துணி இல்லாத அவளது உடலும் கெண்டைக்கால் வரை ஏறிய அவள் பாவாடையும் எனக்கு கிரக்கத்தை ஏற்படுத்தின. அவள் துள்ளி குதித்து சாலையை கடந்து சாலை ஓரத்தில் இருந்த குழாய் அடியில் குத்துக்காலிட்டு உட்காந்தாள்.

அவளுடைய முதுகுபகுதியில் பாவாடை இறங்கி தெரிந்தது. முழு முதுகையையும் தரிசிக்க முடிந்தது. நடுவே தண்டுவட பிளவும் இருபக்க கொதுப்பு சதையும் கிரக்கத்தை ஏற்படுத்தின. பாதங்களில் அவளது முழு உடல் எடையும் இறங்கியது.

குழாயை திருகி தண்ணீரை குழாய் அடியில் இருந்த பேசினில் நிரப்பிக்கொண்டு ஒரு ஜக்கை எடுத்து தன்மேல் ஊற்றினாள். அது பளிங்கு மேனியில் பட்டு தெறித்து வழிந்து அருவி போல ஓடியது. ஓடும் தடமெங்கும் அவளுடைய‌ ஒரே ஆடையான பாவடையில் பட்டு ஈரமாக்கி உடலழகை கூட்டியது. கொழுத்த குண்டிகள் ஈரப்பாவடையில் ஒட்டி அந்த சதைப்பகுதிகளை எனக்கு காட்டின.

ஜிஜிஎம்.. "ஹலோ.. சார்.. "
"ஹலோ.. சார் டூ யூ ஹியர் மீ" என கதறும் சத்தை கேட்டு நினைவுக்கு வந்தேன். வீரபாண்டியன் நான் பேசுவதையே கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். எதிர்தரப்பு பேசுவதை அவர் கேட்கமுடியாது என்பதால் நான் கவலையின்றி இருந்தேன்.‌

"சொல்லுங்க ரூபன்.. இப்ப தெளிவா கேட்குது. நெட்வொர்க் இஸ்யூனு நினைக்கிறேன் " என மழுப்பினேன்.
"பிராபலத்தை சால்வ் பண்ணிட்டோம். தமிழ் பசங்களோட மொபைல் இரண்டு திருடு போயிடுச்சு. அதை இந்தி‌பசங்க தான் திருடியிருப்பாங்கனு கேட்க போய் கிளாஸ் ஆகிடுச்சு"
"அடடா‌... ஏதாவது யாருக்காவது இன்ஜூரி ஆகிடுச்சா?"

"அதிகம் இல்லை சார். இரண்டு மூனு பேருக்கு பஸ்ட் எய்டு பண்ணிட்டோம். ஒருத்தருக்கு மட்டும் நர்சிங் கேர் தேவைப்படுது. அவரை பக்கத்துல இருக்கிற ஹாஸ்பிடலில் அப்சர்ல வைச்சிருக்கோம்."
"சரிசரி.. ரூபன். இன்ஸ்பெக்டர் கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லி வைச்சிடுங்க. அவர் கோஆப்ரேட் பண்ணுவாரு. ஏதாவது இஸ்யூனா திருப்பி கால் பண்ணுங்க. நான் கொஞ்சம் அவுட்டர் வந்திருக்கேன். ரீச் ஆகலைனா நீங்களே டெசிசன் எடுங்க.. சரியா" என்றேன்.

"சரி சார். இன்ஸ்பெக்டர் கிட்ட பேசிக்கிட்டு அடுத்த வொர்க் பார்க்கிறேன் சார். "
"சரி ரூபன்" என்று போனை வைத்தேன். ஆனால் என் பார்வை முழுவதும் அந்த பச்சை பாவாடை பெண்மீதே இருந்தது.
"சார் போகலாமா? இல்லை அவங்க குளிச்சு முடிஞ்சதும் கிளம்பளாமா?" என வீர பாண்டியன் சிரிக்க..

"அட.. என்னாங்க பாண்டியன்.. இப்படி பப்ளிக்ல குளிக்கறாங்களே பார்த்தேன்.." என வலிய..
"சார்.. நானும் உங்க வயசுகாரன்தான். இதெல்லாம் எனக்கு புரியும்" என வீரபாண்டியன் சொல்ல.. காரை எடுத்தேன்.

***

ருத்ராட்சபுரீசுவர் கோயிலை தாண்டி சிறு குடியிருப்பு பகுதியை கடந்து இடதுபக்கம் சென்ற சாலையில் பத்ததடி தூரத்தில் வீரபாண்டியன் வீடு தெரிந்தது. அது வீடில்லை. அதொரு குட்டி பங்களா.. ஏழு அடி உயர கருங்கல் சுவரில் காம்பௌண்ட்.. ஒரு ஆறு அடியில் பழைய துருபிடிச்ச கேட்.. கேட்டை தாண்டி பங்களாவிற்கு செல்லும் வழியை தவிர பங்களாவை சுற்றி காடுகள் போல மரங்கள் இருந்தன.

எனக்கு மிகுந்த ஆச்சரியமாக இருந்தது. காரை கேட்டின் முன் நிறுத்தினேன். அந்த பங்களாவின் பிரதான இரும்பு கதவு பெரிய சங்கிலியால் கட்டப்பட்டு பூட்டப்பட்டிருந்தது.

"வீட்டுல ஆள் இல்லைங்களா? வெளிய பூட்டியிருக்கு?" என கேட்டேன்.
"இவ்வளவு தூரம்.. வீட்டிலிருந்து தனியா வந்து திறந்துவிட அவங்களுக்கு பயம்.‌அதனால வெளியே போனா.. நானே சங்கிலி போட்டு பூட்டிடுவேன்" என வீரபாண்டியன் சொன்னார்.

"இதுக்கு மேல காரை ஓட்டிக் கொண்டு போகமுடியாதுங்க. ஒரு கேட்டுதான் திறக்கும். இன்னொரு கேட்டோட கொண்டி உடைஞ்சு போச்சு. " என கார் கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே போனார். ஒரு கதவு தரையில் லேசாக சாய்ந்து புதைந்திருந்திருப்பது தெரிந்தது.
"சரி...
நானும் காரை அனைத்துவிட்டு ஹேண்ட் லாக்கை போட்டுவிட்டு கார் கதவை மூடினேன். பூட்டினை திறந்து ஒரு ஆள் நுழையும் அளவுக்கு மட்டும் கேட்டினை விலக்கி சென்றார். அவரை தொடர்ந்து நான் நுழைந்ததும் கேட்டினை உள் பக்கம் பூட்டினார்.

"கேட்டினை‌ உள்பக்கம் தாள் வைக்க முடியாதுங்க. கதவு திறந்திடும்." என உள்பக்கமாக தாள் வைப்பதற்கான காரணத்தை சொன்னார். அதுவும் சரிதான்.

அக்கம் பக்கத்தில் வீடுகளே இல்லாத சிறிய கிராமத்தில் எப்படி இவ்வளவு அழகான பங்களா? நானே வீர பாண்டியனிடம் கேட்டேன்..
"பாண்டியன்.. வீடுனு சொன்னிங்க.. இது பெரிய பங்களா போலிருக்கே??!"
"பெரிய பங்களா எல்லாம் இல்லைங்க. சின்னதுதான். காட்டுப்புத்தூர் ஜமீன் பத்தி கேள்வி பட்டிருக்கிங்களா? "
"ஆங்.. கேள்விப்பட்டிருக்கேனன்"
"அந்த காட்டுப்புத்தூர் ஜமீன் பரம்பரையில ஜெகவீரபாண்டியன் அப்படினு ஒருத்தர் இருந்தாரு.. பட்டத்து ஜமீன். நம்ம சூர்யா தம்பி கார்த்தி காஸ்மோரானு ஒரு படத்துல நடிச்சிருந்தாரே.. "

"ஆமாம் ஒரு பேய்படம்.."
"அதேதாங்க.‌ அதுல காஸ்மோரானு ஒரு தளபதி கதாப்பாத்திரம். இளம் பொண்ணுங்களா தேடி தேடி வேட்டை ஆடிவாரு.. அந்த கதாப்பாத்திரத்துக்கு இன்ஸ்பிரசனே ஜெகவீரபாண்டியன் தாங்க.. "
"அப்படியா.."

"ஆமாங்க.. என்கிட்ட கூட அந்த டேரெக்டர் படம் எடுக்கிறதுக்கு முன்னாடி பேசினார். ஜெகவீரபாண்டியன் ஜெமீன் பத்தி நிறைய கேட்டார். நானும் தெரிந்த வரை சொன்னேன். அதை வைச்சே நிறைய படம் எடுக்கலாமுனு பத்தாயிரம் ரூபாய் தந்தாருனா பாருங்களேன்" என்றார்.
"அப்படியா" எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

மெயின்கேட்டிலிருந்து பங்களாவிற்கு செல்லும் பாதை மட்டுமே தெளிவாக இருந்தது. மற்ற இடங்களில் எல்லாம் புற்களே முழங்கால் வரை வளர்ந்திருந்தது. தூரத்தில் தெரிந்த ஒரு அரசமரத்தடியில் ஒரு பெரிய‌கூண்டு இருந்தது.

"நாயெல்லாம் வளர்க்கரிங்களா பாண்டியன்? இவ்வளவு பெரிய கூண்டெல்லாம் இருக்கு?" என கேட்டபடி நடந்தேன்.
"அட.. அது நாய் கூண்டு இல்லைங்க. மனுச கூண்டு. ஜமீனுக்கு பிடிச்ச பொண்ணுங்களை தூக்கிட்டுவந்து இந்த மாதிரி கூண்டுல அடைச்சு வைச்சு சித்ரவதை பண்ணுவாரு. "

"ஓ.. இதெல்லாம் கேள்விபட்டதே இல்லையே.." என்றேன்.
"ஜெகவீரபாண்டிய ஜமீனைப் பத்தி ஊர் மக்கள் மறந்துட்டாங்க.‌ அவருக்கு அப்புறம் மூனு தலைமுறை ஜெமீன் மாறிட்டாங்கள‌... அதான் மக்கள் மறந்துட்டாங்க" என்றார். எனக்கு அந்தக் கூண்டை அருகே சென்று பார்க்க வேண்டும் என‌ தோன்றியது.

***

 

[sagotharan]

வீரபாண்டியன் எனக்கு முன்னே சென்று அந்த பங்களாவின் வாசல் கதவை அடைந்தார். பிரம்மாண்ட தேக்கு நிலைகதவு. இரட்டைகிளிகள் கொஞ்சி குலாவுவதை போல மரத்திலேயே 3டி போல வடித்திருந்தார்கள்‌. நிலைக்கதவின் இருபக்கமும் யாழிசிலைகள் மரத்திலேயே இணைக்கப் பட்டிருந்தது. தோராயமாக இந்த வேலைபாட்டுடன் கூடிய நிலைக்கதவே இரண்டு மூன்று இலட்சங்களுக்கு வெளிசந்தையில் போகும். கலைநுட்பமும் வரலாறும் தெரிந்தவர்களிடம் ஐந்து லட்சம் வரை விற்கலாம் என தோன்றியது.

வெளிகேட்டை போலவே நிலைகதவிற்கும் சாவி அவரிடமே இருந்தது. பழமையான அரையடி நீளமுள்ள இரும்பு சாவி. அதனை ஒரு சாவிதுவாரத்தில் விட்டு திருகி லேசாக வலது காலால் கதவை உதைத்தார். சாவியே கிடைத்தாலும் உதையிடாமல் திறக்க முடியாது போலிருக்கிறது. பங்களாவின் அனைத்து கதவுகளையும் பூட்டி மொத்த சாவிகளையும் தன்வசமே வைத்துள்ளாரே உள்ளே இவர் சொன்னவாறு மனைவி இருக்கிறாரா? என சந்தேகம் எழுந்தது. ஆனால் இம்முறை நான் கேள்வி ஏதும் கேட்காமல் அவரை பின் தொடர்ந்தேன்.

பங்களாவிற்குள் நுழைந்ததும் பெரிய ஹால். நடுக்கூடத்தில் தேக்கு சோபாசெட்டும், செம்மரத்தில் ஆன டீப்பாயும் இருந்தது. பழமையான பல உலோகசிலைகள் ஆங்காங்கே இருந்தன. பல அரிய பொக்கிஷங்கள்.

"சார் இந்த சிலையை பாருங்களேன். இதொரு அபூர்வ சிலை. " என ஹாலின் ஓரத்தில் இருந்த ஒரு பாவை விளக்கிற்கு அருகே சென்று அதன் கையில் இருந்த விளக்கு திரியை தூண்டினார். சட்டையிலிருந்து ஒரு தீப்பெட்டியை எடுத்து அந்த திரியை ஏற்றினார். விளக்கின் வெளிச்சம் பட்டு அந்த விளக்கை ஏந்திய பெண்ணின் முகம் ஒளிர்ந்தது. அச்சு அசலாக ஒரு பெண்ணின் முகம் போல உயிரோட்டமாக இருந்தது.

"இது மாதிரி தத்ரூப சிலையா வரனுமுனு பொண்ணோட முகத்துலேயே உலோகத்தை காச்சி ஊத்தி செஞ்சதா சொல்லுவாங்க சார். பொண்ணோட முகம் மட்டும் இல்லை. ஒவ்வொரு அங்கமும் பொண்ணு மாதிரியே இருக்கும்" என வீரபாண்டியன் சொன்னார்.
"எனக்கு இதெல்லாம் ஆச்சரியமா.. இருக்கு பாண்டியன். இவ்வளவு அருமையான கலை பொருட்களை நான் பார்த்ததே இல்லை. எனக்கு இதிலெல்லாம் ஆர்வம் இருந்ததில்லை. ஏதோ சில பொருட்களை டெக்ரேசனுக்காக வாங்கி ஆபிசில் வைச்சிருக்கோம். அதை பர்செஸ் பண்ணுன அனுபவத்து சொல்லறேன். இதெல்லாம் ரேர் பீஸ்.. பாதுகாப்பாக வையுங்கள்" என சொல்லிவிட்டு வீரபாண்டியன் நடந்த திசை நோக்கி நானும் நடந்தேன்.

ஹாலில் இருந்து எந்த ரூமிற்குள்ளும் வீரபாண்டியன் செல்லவில்லை. பரந்த அந்த பங்களாவில் இடது பக்கம் இருந்த மரத்தால் ஆன மாடிப்படி வழியே மேலே மாடிக்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கே ஒரு அறையை திறந்து என்னை கட்டிலில் உட்கார சொன்னார். படபடவென பேனை போட்டுவிட்டு ஏர்கூலரை தட்டிவிட்டார்.

"சார்.. இப்படி உட்காருங்க. கீழே ஹாலை தவிர வேற ரூம்களை நாங்க புழங்கிறது இல்ல. எல்லாமே மாடிதான். இந்த பழைய பில்டிங்கில் ஏசி மாட்டறதுக்கு நமக்கு வசதியில்லைங்க. ஏர்கூலர்தான். நான் போய் மீன்களை சமைக்க சொல்லிட்டு வந்திடறேன். நீங்க கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுங்க" என்று சொல்ல..

"பாண்டியன் உங்களுக்கு ரொம்ப தொந்தரவு தரது மாதிரி எனக்கு பீல் ஆகுது" என்றேன்.
"அட என்னா சார் நீங்க..? என்ன குடிக்கறிங்க.. காபி, டீ, கூல்ட்ரிங்ஸ்" என அடுக்கினார்.
"காபி கொண்டுவாங்க பாண்டியன்" என்றேன். அவர் "சார் உடனே வந்திடறேன்.. " என சொல்லி சென்றார்.

அந்த அறை பங்களாவின் சொகுசு படுக்கை அறைகளுள் ஒன்று. சமீபத்தில் சில வேலைகள் செய்து மாற்றப்பட்டிருந்ததால் நவீனமாக இருந்தது. கிங்சைஸ் படுக்கை, ஏர்கூலர், பேன், அறையின் ஓரம் குட்டி பார் பிரிஜ் என இருந்தது. பழைய மர ஜன்னல்களுக்கு பதிலாக நவீன ஜன்னல்கள் ஏர்கூலர் காற்றை தக்கவைக்க மாற்றப்பட்டிருந்தது. சுத்தமாக இருந்த அந்த பெரிய அறையில் அட்டாச்ட் பாத்ரூம் இருந்தது.

அதனுள் சென்று நோட்டம் விட்டேன். வெஸ்டர்ன் டாய்லெட், ஆளுயர கண்ணாடிக்கு பின் குளியல் அறை என திரி ஸ்டார் ஹோட்டல் போல இருந்தது. வீரபாண்டியன் விடுதி நடத்துகிறாரோ.. என எண்ண தோன்றியது. சுற்றி பார்த்துவிட்டு கட்டிலுக்கு வந்தேன். அப்போது "மியாவ்" என்றொரு சத்தம் கேட்டது.

அது பூனையின் சத்தமல்ல. எந்த இளம்பெண்ணோ பூனையை போல சத்தமிடுவது போலிருந்தது. மீண்டும் "மியாவ்" சத்தம். வீட்டில் வளர்க்கின்ற பூனையை தேடிக்கொண்டு இளம்பெண் இருக்கிறார் என சத்தம் வந்த திசையை நோக்கி அறைக்கு வெளியே வந்தேன். அதிர்ந்தேன்.‌ உண்மையில் அதொரு பெண் பூனையை‌போல முன்கைகளை ஊன்றிபடி 'மியாவ் மியாவ் " என பூனையை போல ஓசையை எழுப்பியபடி பக்கத்துக்கு அறைக்கு சென்றாள்.

சாதாரணமாக சிறு குழந்தைகள் செய்வதுதானே.. ஒரு விலங்கை கண்டு தானும் அந்த விலங்கு போல செய்வது. ஆனால் இங்கு ஒரு இளம்பெண். அதுவும் உள்ளாடைகள் மட்டுமே அணிந்து கொண்டு "மியாவ்" என பூனை போல கத்திக் கொண்டு உலாவுவது வியப்பாக இருந்தது.

"மியாவ்.." என பூனையைப் போல கத்திக்கொண்டு பூனையாகவே அந்த இளம்பெண் நடந்து சென்றாள். அப்போது அவளுடைய குண்டிகள் நளினமாக ஆடியன. நான் அவளை "ஏய்.. யாருமா நீ.." எனக்கேட்டேன். திரும்பி என்னை பார்த்துவிட்டு.. புறங்கையை பூனை போல நக்கிக் கொண்டு சென்றாள்.

நான் அவள் அறையின் வாசலில் நின்றேன். உள்ளே தரையிலிருந்த மெத்தையில் அவள் சுருண்டு படுத்திருந்தாள்.‌ நான் அருகே சென்றதும் கைகளை பூனை போல வைத்து "ஸ்ஸ்.. ஸ.." என சீறினாள். என் வரவை அவள் விரும்பவில்லை என புரிந்து. அவள் கூரிய நகங்கள் என்னை பயமுறுத்தின. காயங்களை உடலில் ஏற்படுத்தும் நகங்களை விட அங்கு நடக்கும் விந்தையான விசயம் என்னை தள்ளிபோக செய்தன.

"ஓகே.. ஓகே... நான் வெளியே போறேன்." என்று நான் தயங்கியபடி அங்கிருந்து வெளியேறினேன். எனக்கான அறையில் அமர்ந்திருந்தேன். இருந்தாலும் கதவினை சாத்தாமல் அவ்வப்போது எழும் மியாவ் ஒலிகளை கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். இன்று மாலையிருந்து புதுமையான அனுபவங்களை நான் பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன். அதில் பூனைப்பெண்ணும் ஒருத்தி.

அப்போது வீரபாண்டியன் டிரையில் இரண்டு காபியை வைத்து கொண்டு வந்தார்.

"சார் கதவை சாத்தி வைக்கலையா? ஜில் காத்து வெளியே போகுமே.." என்று கதவை சாத்தினார்.
"இந்தக்காத்தே போதும் பாண்டியன். நல்லாதான் இருக்கு.. அப்புறம்.."
"சொல்லுங்க சார்.." என காபி டிரேவை நீட்டினார். ஒன்றை நான் வாங்கிக்கொள்ள.. மற்றொன்றை எடுத்துக் கொண்டு பெட்டிற்கு அருகே இருந்த நாற்காலியில் உட்காந்தார்.

"நீங்க போனதுக்கு அப்புறம் மியாவ்னு சத்தம் கேட்டுச்சு பாண்டியன். நான் என்னானு பார்த்தேன். மியாவ் மியாவ் சொல்லிக்கிட்டே ஒரு பொண்ணு பக்கத்து அறைக்கு போனா.. "
"ஹா..ஹா.. அதுவா சார்.. அவ பேரு மீனா. என் அண்ணனோட பொண்ணு. கொஞ்சம் புத்தி சுவாதினம் இல்லை. திடீருனு பூனை போல நடந்துக்குவா.. அப்ப உண்மையான பூனை என்ன என்ன செய்யுமோ அதைதான் செய்வா. கொஞ்சம் நேரம் கழிச்சு அவளாவே சுயநினைவு வந்து நல்லபடியா பேசுவா. நீங்க தப்பா எடுத்துக்காதிங்க" என்றார் வீரபாண்டியன்.

நாங்கள் காபி குடித்து முடித்திருந்தோம். இந்த பங்களாவின் கதைகளை பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போது.. "ம்கூம்.. என்னாங்க" என்றொரு தேன்குரல் கதவருகே கேட்டது.
"வாம்மா.. என் பிரண்டு தான்." என வீரபாண்டியன் சொன்ன பிறகு அவள் வந்தாள்.

கீழே வீரபாண்டியன் காண்பித்த பாவை விளக்கு போல இருந்தாள். கைகளில் ஒரு தட்டை ஏந்தி அதில் இரண்டு சமைத்த உணவுகளை கொண்டுவந்திருந்தாள். கைகளை ஏந்திய நிலையில் வந்ததால் எனக்கு பாவை விளக்கு போல தெரிந்தாள். மலையாள பெண் போல வேட்டியை இடுப்பில் கட்டு ரவுக்கையை மறைக்க துண்டொன்றை போட்டிருந்தாள். அவள் அத்தனை நேர்த்தி.

"இவ என் மனைவி வில்ணுபிரியா சார்" என என்னிடமும்..
"இவரு சிவபாதசேகரன். பெரிய டெக்ஸ் வைச்சிருக்காரு. என்னோட ஸ்கூல் பிரண்ட். சொன்னேன்ல" என அவளிடம் என்னை அறிமுகம் செய்தார். அவள் தலையை ஆட்டியபடி வணக்கம் தெரிவிக்க.. நானும் பதில் வணக்கம் தெரிவித்தேன்.

அவளுடைய உடல் வரிசை குலையாமல் இருந்தது. வயது முப்பத்தி ஐந்திற்கு மேல் இருக்கலாம். ஆனால் நாற்பதை தாண்டும் அளவுக்கில்லை. தொய்வடையாத முலைகளும், மடிப்பு விழாத இடுப்பும் வசீகரித்தது. கொழுத்த குதிரைபோல் கச்சிதமாக இருந்தாள்.

தட்டுகளில் சாதமிட்டு மீன் குழம்பை ஊற்றினாள். இரண்டு பொறித்த மீன்களை மற்றொரு தட்டில் வைத்தாள். வறுவல் மீன் வாசனையே மூக்கை துளைத்தது. நான் குழம்பை பிசைந்து ஒரு வாய் வைத்தேன். "வாவ்.. சச் எ பென்டாஸ்டிக்.." என பாராட்டினேன்.

"வீரபாண்டியன் உங்க மனைவி வைச்சிருக்க குழம்பு சான்சே இல்லை.‌அவ்வளவு அருமையாக இருக்கு. " என்று அவள் முகத்தை பார்த்தேன். பெருமிதத்துடன் இருந்தாள். அடுத்து வறுவல் மீனை ருசி பார்த்தேன். அதுவும் அட்டகாசம்.
"இதுக்குதான் சார். உங்களை வீட்டிற்கு கூட்டி வந்தேன். என் மனைவி கை பக்குவம்.. அப்படி."

"உண்மைதான் பாண்டியன். எதிர்பாராம உங்களை சந்திச்சாலும்.. இன்றைய‌நாள் மறக்க முடியாத நாளாகிடுச்சு."
"இதைவிட ஸ்பெசல் ஒன்னு இருக்கு சார். வாழையிலையில பொறிச்ச மீன். ஆனா அதை சோறு சாப்பிடும் போது சாப்பிடக் கூடாது. சரக்கோட சேர்த்து கடிச்சுக்கனும். அப்பதான் அதோட உண்மையான ருசி தெரியும்.. ஏன்டி பிரியா.. அப்படிதானே" என வீரபாண்டியன் மனைவியை பார்த்து கேட்க..

"எடுத்துட்டு வரட்டுமா? " என‌கேட்டாள்.
"சார் பெரிய இடம். கண்டிப்பா டிரிங்ஸ் அடிப்பாரு.. சார் சொல்லுங்க.. என்ன ரகம். ரம்மா? ஓட்காவா?" என என்னிடம் கேள்வி கேட்டார்.
"அதெல்லாம் வேணாம் பாண்டியன். டிரிங்க்ஸ் சாப்பிட்டு வண்டிஓட்ட முடியாது.‌" என்றேன்.
"சார்.. எதுக்கு நீங்க வண்டியெல்லாம் ஓட்டறிங்க.‌ டிரிங்க்சோட பொரிச்ச மீனை ஒரு கை பாருங்கள். நல்லா தூங்குங்க. நாளை காலையில கிளம்பிக்கலாம்" என வீரபாண்டியன் சொல்ல.. அதுவும் சரிதான் என தலையை ஆட்டினேன்.

நானும் வீரபாண்டியனும் சாப்பிட்டுக்கொண்டே பேசிக் கொண்டாலும்.. அவள் அருகே நிற்பது கிரக்கத்தை கொடுத்தது.
"சாருக்கு தண்ணீர் கொண்டு வா" என வீரபாண்டியன் கட்டளை இட.. அந்த தங்க தேர் நகர்ந்து பின்னழகை காட்டியபடி பார் பிரிட்ஜ் இருந்து குளுகுளு தண்ணீரை எடுத்து வந்தாள்.

அவளது பின்பக்கத்தில் துண்டு இல்லாததால் ஜாக்கெடும், பாவாடையும் நடுவே சிவந்த இடுப்பும் சிக்கென இருந்தது. மலையாள பெண்களுக்கே உரிதான நீளமான அடர்த்தியான கரு கரு கூந்தல் அந்த அழகை மறைத்தாலும்... மறைக்க கூடிய அழகா அது.

ஒத்தசடை பின்னிப்போட்டு நடந்தால் அவள் சூத்தில் மாற்றி மாற்றி தட்டிக்கொண்டு வரும்.. அந்தளவு நீளக்கூந்தல் அவளுக்கு. செக்சியாக இருந்தாலும் குடும்ப குத்துவிளக்காகவே தெரிந்தாள். அதனால் அவளை பார்க்கவில்லை. கட்டுனவனை பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டு எப்படி.. அவள் அழகை ரசிப்பது.

"பிரியா.. மீனை பொறிக்கிற வேலையை பாரு.." என அவளை வீரபாண்டியன் அனுப்பிவைத்தார். சிறிது நேரத்தில் நானும் திருப்தியாக சாப்பிட்டு முடித்தேன். வீரபாண்டியனும் சாப்பிட்டுவிட்டு தட்டுக்களையும் பாத்திரங்களையும் எடுத்து சென்றார். நான் பாத்ரூம் போய்விட்டு இரவு தங்குவதற்கு ஏதுவாக உடைகளை களைந்தேன். சட்டையை கழற்றி விட்டு பனியனும் பேண்டுமாக படுக்கையில் சாய்ந்தேன்.

சிறிது நேரம் இணையத்தில் டிவிட்டர், டிரேடிங் நிலவரம் பார்க்கலாம் என யோசனை வந்தவனாக கைப்பேசியை எடுத்து பார்த்தபோது நெட்வொர்க் கொஞ்சம் கூட இல்லை. அதனை வைத்துவிட்டு லேசாக கண் அசந்தேன்.

 

[sagotharan]

வீர பாண்டியனும், அவருடைய மனைவி விஷ்ணு பிரியாவும் பொறித்த மீனுடன் வந்து என்னை எழுப்பினர்.
"சார்.. சார்.."
"சாரி.. சும்மாதான் படுத்தேன். அப்படியே அசந்துட்டேன். " என நான் எழுந்தேன்.
"பரவாயில்லை சார். வாங்க டிரிங்க்ஸ் சாப்பிடலாம்" என அவர் சொல்ல..
விஷ்ணுபிரியா மூன்று கண்ணாடி டம்ளர்களை எடுத்து வைத்தாள். அவளும் குடிப்பாளா? குடிக்கட்டுமே.. சமத்துவம்தானே என சமாதானம் ஆகினேன்‌.

ஒரு பெரிய கண்ணாடி ஜாரில் பச்சை மிளகாய் துண்டுகள் இருந்தன‌. அதில் எலுமிச்சை பழங்களின் சாறினை ஊற்றினாள். அவைகள் கலந்து இன்புரும் போது.. பெக்காடி லெமனை உடைத்து ஊற்றினாள். உடன் கொஞ்சம் குளிந்த நீரும் சோடாவும்.. எல்லாம் கலந்து சுழலும் போது மூன்று கண்ணாடி டம்ளர்களின் நுனியிலும் தூள் உப்பை தடவி அதில் தண்ணீர் போல தெளிவாக இருந்த வெள்ளை ரம் காக்டேலை ஊற்றினாள்.

பாரீன் பார்களில் சர்வ் பண்ணும் லாவகம் அவளிடம் இருந்தது. காக்டேகலை வாயில் ஊற்றி சுவைத்து சுடசுட பொறித்த மீனின் சுவையோடு எங்களின் முதல் ரவுண்டு முடிந்தது. அடுத்த ரவுண்டிற்கு விஷ்ணு பிரியா எல்லாவற்றையும் தயார் படுத்த..

"பாண்டியன்.. உங்க வொயிப் காக்டேல் பிரிப்பர் பண்ணுததை பார்த்தா எக்ஸ்பெர்ட் அளவுக்கு இருந்துச்சு. பச்சைமிளகாய் காம்பினேசன் எல்லாம் செம.." என்றேன் அடுத்த ரவுண்டை தொடங்கி..
"என்னோட விஷ்ணு பிரியா.. தேவதை சார். நீங்க பாராட்டுர மாதிரி அவ கிட்ட நிறைய திறமை இருக்கு.‌ அவ காட்டினா நீங்களும் நானும் பார்க்கலாம். ஏன்டி.. பியோ.. செல்லக்குட்டி.. உன் திறமையை காட்டுடி.. சாரு ரசிகன்.. வர வழியில ஒரு குட்டி பாவாடை கட்டி குளிக்கிறதையே வண்டியை நிறுத்தி.. ரசிச்சாரு.. " என வீர பாண்டியனும் சரக்கை ஏற்றினார்.

"ச்சீ.. பாண்டியன். அதையெல்லாம் எதுக்கு வொயிப் முன்னாடி சொல்லறிங்க.. " என பதறினேன்.
"அட நீங்க வேற சார். அவளை பாருங்க சார்.. செஞ்சு வைச்சசில கணக்கா இருக்கா.. நீங்களும் வொயிப் இல்லாம கஷ்டப்படறிங்க.. எடுத்துக்கோங்க சார்.." என பாண்டியன் சொல்ல. எனக்கு அந்த குளிரிலும் வேர்த்தது.‌
"தப்பா பேசாதிங்க பாண்டியன். உங்க வொயிப் கோவிச்சுக்க போறாங்க" என்றேன்.

"ஏன் சார். அதான் என் புருசனே சொல்லறார். நீங்க ஏன் தயங்கறிங்க.." என விஷ்ணுபிரியா சொல்லிக்கொண்டே அவளுடைய அழகை மறைத்திருந்த துண்டை கழட்டி வீசினாள்.

"அப்படி சாருக்கு சொல்லி புரியவையுடி என் செல்லமே.." என வீரபாண்டியன் எடுத்துக் கொடுக்க..
"ஏன் சார்.. அந்த மீன் வைக்கிற குட்டியை மட்டும்தான் ரசிப்பியா.. நான் அழகா இல்லையா.. சொல்லுசார்.. சொல்லு..ஒ" என ஜாக்கெட் பொத்தான்களில் இரண்டை கழட்டி குனிந்து மார்பிளவை காண்பித்தாள்.

நான் மீனவப் பெண்ணை காமத்தோடு பார்த்ததையும் வீரபாண்டியன் கவனித்திருக்கிறார். அதையும் விஷ்ணுபிரியாவிடம் சொல்லிவிட்டாரே. என்ன மனிதன் இவர்.. என தோன்றியது.

நான் விஷ்ணு பிரியாவை பார்த்தேன்.
"உனக்கென்ன குறைச்சல் கேரளத்து ஹீரோயின்கள் போல இருக்க.." என அவள் அழகிற்கு சாட்சியம் சொன்னேன்.
"ஆமா சார் ஆனா. பலான படத்துல வர ஹீரோயின்" என கிண்டல் அடித்தார் வீர பாண்டியன்.
"ச்சீ.. போயா.. சார் என்னை எப்படி ரசிக்கிறார். அதை கெடுக்கரியே.." விஷ்ணுபிரியா கடிந்து கொண்டாள்.

மனைவியை இழந்து காமத்திற்காக ஏங்கும் எனக்கு குடி போதையில் கணவன் முன்பு சீன் காட்டும் பெண்ணை பார்க்கவும் போதை அதிகமானது. இம்முறை வீரபாண்டியன் சரக்கை ஊற்றினார். வொயிட் ரம் நேரம் ஆக ஆக.. லேசாக போதை ஏறிக் கொண்டே போனது.‌

"இப்படி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காட்டுனா எப்படி.. ம்ம்.. கழட்டி உன் கொட்டாங்குச்சியை முழுசா காமிடி.." என வீரபாண்டியன் சொல்ல.. போதையில் இருந்தவள் ஜாக்கெடை அவிழ்த்தாள். பொள்ளாச்சி இளநிகள் போல திரண்டிருந்த அவள் மார்புகளை கண்டதும்..
"விஷ்ணு பிரியா.. " என அவளது பெயரை முனகிக்கொண்டே கட்டில் இருந்து எழுந்து அவளிடம் போனேன். தென்னங்காய்களிடையே தொங்கும் அவளுடைய மஞ்சள் கயிறு இன்னும் சூடேற்றியது.

நான் எழுந்து வர.. அவள் விளையாட்டாய் ஓட.. அவளை விரட்டினேன். அறையை சுற்றி ஓடினாள். கற்பை காப்பாற்றிக்கொள்ள நாயகிகள் ஓடும் ஓட்டமல்ல.. காதலனை இன்னும் மூடேற்ற ஓடும் அரை நிர்வாண ஓட்டம்.. இரு முறை கைக்கு லேசாக எட்டியும் அவள் பிடிபடவில்லை. இறுதியாக அவள் சுற்றி வந்து கட்டிலில் விழுந்தாள். நான் அவளுருகே விழுந்து கட்டியணைத்தேன். அவளுடைய உதடுகளை முத்தமிட துடித்தேன். ஓடி வந்த வேகத்தூல் மூச்சு வாங்கிபடி நாங்கள் கட்டிலில் புரண்டோம்.

அவள் கட்டிலின் மேல் கால்களை மடித்து உட்காந்து என்னுடைய பனியனை கழட்டினாள். கட்டியணைத்தாள். மேலாடைகள்‌ இல்லாமல் இரு உடல்களும் உரச எனக்குள் தீப்பொறி பறந்தது. என் சுன்னி விடைத்து. என் காதருகே வந்து.. "எதுக்கு சார் அவசரப் படறிங்க.. நமக்கு இரவு முழுக்க இருக்கு.." என செல்லமாக நாக்கால் காதை தூண்டினாள். என் கண்ணம், கழுத்து, மேல் மார்பு, மார்பு, வயிறு என ஒவ்வொரு இடமாக முத்தமிட்டுக்கொண்டே கீழே சென்றாள்.

என் புடைத்த சுண்ணி ஜட்டியை முட்டி பேண்டில் இடித்துக்கொண்டு இருந்தது. அதனை தடவிக்கொடுக்க.. உள்ளுக்குள் இருந்து துடித்தது.

"என்னால இரவு முழுக்க தாங்க முடியுமானு தெரியலை விஷ்ணுபிரியா.. எனக்கு இப்பவே உன்னை.. " நான் துடித்தேன்..
"ஆ.. சார்.. அவசரப்படாதிங்க. என் புருசன் நம்ம முன்னாடி தான் உட்கார்ந்து இருக்கார். " என சிரித்தாள்.
"நான் ஒன்னும் சொல்லல.‌ நீ நடத்து செல்லக்குட்டி" என வீரபாண்டியன் சொல்லிக்கொண்டு நாங்கள் கட்டிலில் அரைநிர்வாணமாக இருப்பதை நாற்காலியில் உட்கார்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

"அப்புறம் என்ன சார்.. என் புருசன்கிட்ட இருந்து உத்தவு கிடைச்சிடுச்சு" என என் பேண்டின் கொக்கியை கழட்டி ஜிப்பை திறந்தாள். முட்டி நிற்கும் சுண்ணியை ஜட்டியை கீழே இறக்கி விடுவித்தாள். நான் உந்தி தர சுண்ணி புழுத்திக் கொண்டு கம்பீரமாக இருந்தது. அதை வாஞ்சையோடு பிடித்து முத்தமிட்டாள்‌.

என் நிமிர்ந்த தூண்கம்பத்தை இரு கைகளால் பிடித்தாள். "சும்மா சொல்லக்கூடாது சார். சும்மா பர்மா தேக்கு தூண் மாதிரி நிற்குது. ஏங்க.. இங்கப் பார்த்திங்களா சாரோடதை" என அவள் ரசித்துவிட்டு கணவனை கூப்பிட்டும் காண்பித்தாள்.
"ம்ம்.. " என வீரபாண்டியன் தலையாட்ட.. கணவன் முன்பு எவ்விதகூச்சமும் இல்லாமல் என் சுன்னியை வருடிவிட்டாள்.

இதற்கு முன்பு பார்த்திராததை இப்போது பார்ப்பது போல என் சுண்ணியை கைகளை வைத்து உருட்டி பிரட்டி பார்த்தாள். அவள் மேலாடை இல்லாமல் கொழுத்த மார்புகளோட என் சுன்னியை தடவிக் கொண்டு இருப்பதை படுத்துக்கொண்டு பார்த்தேன். வீரபாண்டியன் எழுந்து என் சுண்ணி மீது கலந்து வைத்திருந்த பெக்காடியை ஊற்ற... அதை சுண்ணியோடு சுவைத்தாள் விஷ்ணு பிரியா. வழியும் ரம்மை நாக்கால் நக்கினாள்.

"நல்லா வாய்க்குள் வாங்கி சாரோட சுன்னியை சப்புடி.. தேவுடியா நாயே.." என வீரபாண்டியன் குடிவெறியில் கத்த.. விஷ்ணுபிரியா தவித்தாள். லேசாக அவள் வாயை திறக்க.. அவள் தலையை பிடித்து வீரபாண்டியன் கீழே தள்ள.. சலக் என என்னுடைய கருத்த சுண்ணி விஷ்ணு பிரியா வாய்க்குள் போனது. கொத்தாக அவள் தலைமுடியை பிடித்திருந்த வீரபாண்டியன்.. இன்னும் அழுத்தினார். என்னுடைய சுண்ணி விஷ்ணுபிரியாவின் வாய் அண்ணம் பகுதியை இடித்து தொண்டையில் முட்டியது.

"சாரோட படுக்க வந்துட்டு பம்மாத்தா காட்டிற.." என அவளை ஏறிக்கொண்டே.. "இந்த ஊம்பறது மட்டும் அவளுக்கு பிடிக்காது சார். மத்தெல்லாம் நல்லா செய்வா.." என என்னிடம் சொன்னார்.
"அவங்களுக்கு பிடிக்கலைனா வேணாம் பாண்டியன்.. " என விஷ்ணுபிரியாவுக்கு சப்போட் பண்ணினேன். ஆனால் எந்த ஆணுக்குதான் பெண் ஊம்புவது பிடிக்காது. நான் பேச்சுக்கு சொல்ல வீரபாண்டியன் விடாமல் விஷ்ணுபிரியாவை ஊம்ப விட்டார்.

அவளின் ஊம்பல் கிரக்கத்தில் "ஹஹாஹஹ்ஹ ம்ம்ம்ம்ம்ம்" என நான் முனக தொடங்க.. என் காமத்திற்கு ஊம்பல் மருந்திட்டு தேற்றினாள். ஊம்பிக் கொண்டே கொட்டைகளை வருடினாள். எச்சில் ஒழுக சுண்ணியை விட்டுவிட்டு கொட்டைகளை வாய்க்குள் போட்டு காடை முட்டைகளை குதப்புவது போல செய்து என்னை துடிக்க வைத்தாள். கைகளால் இருமுறை சுண்ணியை வருடி புழுத்திவிட்டு என் முன்னே ஏறி நின்று பாவாடையை கழட்டினாள்.

"ஆங்.. சவாரிக்கு ரெடியாகு சார்.." என வீரபாண்டியன் சொல்ல.. புண்டை எனும் சொர்க்க வாசலை திறந்து நச்சென என் திறவுகோலை உள் வாங்கியபடி என் மேல் உட்காந்தாள். தடித்து புழுத்தியிருந்த சுண்ணி புண்டையில் பாய்ந்தது. என் சுண்ணியில் உட்காந்து கொண்டு இளவரசி குதியில் செல்வது போல குண்டிகளை ஆட்டி ஆட்டி குதிரை ஓட்டினாள்.

"ஆ.. ஹா..ஹஹ.." என புண்டையில் ஆட்டம் போடும் சுண்ணியை ரசித்துக் கொண்டே கத்தினாள். ஒரு கையை முன்பக்கம் கொண்டுவந்து என் கைகளை பிடித்துக் கொண்டு.. பின்பக்கம் ஒரு கையை எடுத்துவைத்து.. என் தொடையை தடவி அப்படியே பின்பக்கம் சாய்ந்து கொண்டு இடுப்பை மட்டும் அசைத்தாள்.

அவள் விழாமல் இருக்க நான் கையை இறுக்கி பிடித்திருந்தேன். என் சுன்னி வளைந்து அவளுக்குள் திரும்பி புண்டை சுவர்களை உரச.. அவள் இன்னும் வேகமாக "ஆ..ம்..ஹா..ஹ.." என கத்தி சுகத்தை அனுபவித்தாள். எனக்கும் அவள் செய்யும் வித்தைகள் வினோதமாக இருந்தது.

இப்போது முன்பக்கம் சாய்ந்து என் மேல் படுத்தாள். அவள் முலைகள் என் மார்பில் அழுந்த இடுப்பை ஆட்டுவதை நிறுத்தி.. என் உதடுகளில் அழுந்த முத்தமிட்டாள். முதன்முதலாக விஷ்ணுபிரியாவின் இதழ்களை இத்தனை காம ஆட்டத்திற்கு பிறகு சந்தித்தேன். அவளுடைய எச்சில் தேனை உறிஞ்சி குடித்தேன். நாக்கால் அவள் பல்வரிசையை தடவினேன். அவள் வாய்க்குள் என் நாக்கை விட்டு துளாவ.. அவள் நாக்கை கடித்து சிறைபடுத்தினாள்.

நாங்கள் செய்யும் காமலீலைகளை கண்கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டகருந்த விஷ்ணுபிரியாவின் கணவன்.. "என்னடி குதிரையாட்டாம் அவ்வளவுதானா" என்றார். ஆனால் என் சுண்ணி அவள் புண்டைக்குள் ஊறிக்கொண்டு இருந்தது. இடுப்பை மேலே தூக்கி சுண்ணியை காற்று வாங்க வைத்துவிட்டு.. மீண்டும் சொர்க்க கதவுகளை திறந்துவைத்து வாசலுக்குள் என் தடித்த சுண்ணியை அழுத்தினாள்.

புண்டை ரசத்தில் ஊறியிருந்த சுண்ணி.. அவள் புண்டைக்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சென்று மறைந்தது. அவள் தன் குண்டியை தூக்கி முக்கால் வாசி சுண்ணிக்கும் மேல்வந்தும் மீண்டும் உட்கார்ந்தாள். மீண்டும் சுன்னி புண்டைக்குள் சென்று மறைந்தது.

இதுபோல தகுந்த இடைவெளிகளில் புண்டையை எழுப்பி உட்காந்து எழுந்தாள். வாழ்நாளில் இதுவரை இப்படி ஒரு சுகத்தை நான் அனுபவித்ததில்லை. காமக்கலைகளில் தேர்ந்த மோகினி போல ஓழாட்டம் போட்டாள். அவளுக்கு ஈடு கொடுக்க நானும் இடுப்பை தூக்கி கொடுத்து உதவினேன்.

விஷ்ணுபிரியா என் மேல் உட்கார்ந்து மட்டை உரிக்க அவள் முலைகள் முயல்கள் போல துள்ளியது. அவைகளை கைகளால் பிடித்து கசக்கினேன். நான் முலைகளை கசக்க அவள் வெறி எடுத்தவள் போல குதிக்க தொடங்கினாள். லேசாக எழுந்து அவளுடைய முலைகளில் ஒன்றை வாயில் வைத்து சப்பினேன்.

அப்போது வீரபாண்டியன் ரம்மை எடுத்து அவள் மார்புக்கு மேலே ஊற்ற.. விஷ்ணுபிரியாவின் முலைகளை சப்பி சப்பி ரம்மை குடித்தேன். அவள் துடித்தாள். அவளை என் சுன்னி குத்தி சுழட்டியதில் உச்சம் அடைந்து தேனை ஒழுகவிட்டாள். நானும் அடுத்த சில நொடிகளில் நானும் விந்தை அவளுக்குள் பீச்சியடித்தேன்.

அவள் என்னை வெறித்தனமாக கட்டியணைத்து முத்தமழை பொழிந்தாள். அப்படியே அசதியாக என் மார் மேல் தலையை வைத்து கால்களை நீட்டி படுத்தாள்.
"சார்.. செமையா இருந்துச்சு." என கிசுகிசுத்தாள்.
"நானும் இப்படியொரு சுகத்தை இப்போ தான் அனுபவிக்கிறேன்." என்றேன்.

பெண்ணொருத்தியை ஓத்ததும் அவள் தருகின்ற முத்தம் மதிப்பிட முடியாத அளவு விலையுயர்ந்தது. அதை நினைத்து நான் மகிழ்ந்திருக்கும் போது வீரபாண்டியனை பார்த்தேன். கையில் கட்டைவிரளவு சிறிய சுன்னியை பிடித்துக் கொண்டு சுய இன்பம் செய்து கொண்டிருந்தார். விஷ்ணுபிரியா ஏன் என்னை நெருங்கினாள்.. நான் ஓத்ததை நினைத்து மகிழ்ந்தாள் என புரிந்தது. வீரமெல்லாம் பெயரில் மட்டும் தான் அவருக்கு இருக்கிறது என புரிந்தது. உடல் சோர்வில் கண் அசைத்தேன்.

 

[sagotharan]

அது விடியற்காலை நேரம். குயிலின் சத்தம் எனக்கு லேசாக கேட்டது. தூக்கம் களைந்து மெதுவாக படுக்கையில் எழுந்து உட்காந்தேன். சிறிய எல்யிடி லைட் எரிந்து கொண்டிருந்தது. நேற்றிரவு வீரபாண்டியன் கண்முன்னே அவரின் மனைவி விஷ்ணுபிரியாவை ஓத்து மகிழ்ந்து சுன்னியை கூட சுத்தம் செய்யாமல் அவளை கட்டியணைத்தபடி தூங்கிவிட்டேன். படுக்கையில் அவளை காணவில்லை. வீரபாண்டியனும் இல்லை. நடுசாமத்தில் எழுந்து அவர்கள் அறைக்கு போயிருக்க கூடும்.

நான் எழுந்து பாத்ரூம் சென்று சிறுநீர் கழித்தேன். என்னுடைய சுண்ணியை சுத்தம் செய்து விட்டு.. பூத்துண்டால் துடைத்து அதையே இடுப்பில் கட்டிக் கொண்டு படுக்கைக்கு வந்தேன். கதவை உராசும் சத்தம் கேட்டது. யாராக இருக்கும்..? கதவை திறந்தேன்.

யாருமில்லை. கதவின் கீழிருந்து இரு மான்விழிகள் மருட்சியுடன் என்னைப் பார்த்தன. புன்னகையுடன் நான் கட்டில் வந்து உட்காந்து கொண்டேன். அந்த விழிகள் லேசாக எட்டிப் பார்த்தன. அவை நேற்று கோபத்தோடு என்னிடம் சீறிய பூனைப்பெண்ணிற்கு சொந்தமானவை. இருட்டில் அவள் விழிகள் மட்டும் ஒளிர்ந்தன.

"வா.. வா.. பிஸ்.. பிஸ்.." என‌ பூனையை அழைப்பது போல கைகளை நீட்டி செய்கை காண்பித்து அழைத்தேன். கருப்பு நிற உள்ளாடைகளை அணிந்திருந்த பூனைப் பெண் கதவின் மறைவை விட்டு மெல்ல நான் இருந்த அறைக்குள் காலெடுத்து வைத்தாள். அவளுடைய செக்சியான உடல் வெளிச்சத்தில் பட்டு மிளிர எனது இதயம் வேகமாக துடித்தது.

அவளுடைய அங்கங்களும், அசைவுகளும் காம அலைகளை தூண்டின. என் உடலெங்கும் அதிர்வு பரவியது. பூனை போல.. "மியாவ்" என கத்திக் கொண்டே சுவரோரம் கைகளை ஊன்றி முட்டிப்போட்டவாறே நடந்தாள்.‌ இந்த நேரத்தில் பூனைப்பெண் வருவாள் என எதிர்பார்க்கவே இல்லை. விஷ்ணு பிரியா போல நடுத்தர வயதில்லை. இளம் பிஞ்சு. காம ருசி கூட அறிந்திராத வயது.

அவளுடைய சிற்றப்பன் வீரபாண்டியன் அவன் மனைவி விஷ்ணுபிரியாவையே கவனிக்க வக்கிற்றி இருக்கிறார். இதில் அண்ணன் பெண்ணை சீண்டியிருப்பாரா.. எனக்கு அப்படி தோன்றவில்லை. இந்த இளம் தேவதையை நாமே ருசிபார்க்கலாம் என தோன்றியது. மனுசியாக பிறந்திருந்தும் விலங்கு போல நடக்கும் இவளை சரிகட்டுவது எப்படி என சிந்தித்தேன்.

பூனைப்பெண்ணை ருசிக்க வேண்டும் என ஆசை மனதிற்குள் தீயாக வளர்ந்தது. உடலெங்கும் சூடு பரவியது. ஆனால் வேகத்தை விட விவேகம் முக்கியம். அவரசப்பட்டால் நேற்று போல அவள் சீறுவாள்.

அவளுடைய மனதில் நம்மைப் பற்றி நம்பிக்கை பிறக்க வேண்டும். அதற்கான முயற்சிகளை கையாண்டு முன்னேற வேண்டும். இந்நேரத்தில் பூனைகள் மனிதனை எதற்காக தேடி வர வேண்டும்? பசி.. உணவு.. எனக்கு அந்தப் பூனைபெண்ணை அடையும் வழி புலப்பட்டது. காரியத்தை சாதிக்க அவளுடைய பசியை பயன்படுத்த துணிந்தேன்.

மெதுவாக அவளிடம் பேச்சுக் கொடுத்தேன்..
"என்னம்மா.. பூனைக்குட்டி பசிக்குதா?' என கேட்க..
"மியாவ்" என என்னையே பார்த்தாள். உட்காந்து பூனைபோல புறங்கையை நக்கினாள்.

நான் பார் பிரிட்ஜை திறந்து பார்த்தேன். மீதமான பொறித்த மீன் துண்டுகள் கவரில் சுத்தப்பட்டு வைக்கப்பட்டிருந்தன‌. அவற்றை கையில் எடுத்து...
"பிஸ்.. பிஸ்.. இங்க பாரு.. மீனுக்குட்டி.." என்று பொறித்த மீன் துண்டினை கையில் வைத்து ஆட்டினேன். அதைப் பார்த்ததும் அவள் பூனை கண்கள் பெரிதாக மலர்ந்தன. அவளுடைய கண்களில் என்னைப் பார்த்ததும் எழுந்த மிரட்சி இப்போது இல்லை.

அவள் மெல்ல மெல்ல முன்னேறி வந்தாள். நடைபோடும் அழகில் இடுப்பு வளைந்து வளைந்து ஆடியது. அவள் அருகே வர வர.. அவளுடைய‌அழகை அணுஅணுவாய் ரசித்தேன். வழக்கமான அழகு விவரிப்புகள் அவளுக்கு தேவையில்லை. ஒரு இளம் பெண்ணின் உடலில் இருக்க வேண்டியவை என்ன ஏன்ன.. எவ்வளவு இருக்க வேண்டும் என கனகச்சிதமாக ஒரு மாதிரியை பிரம்மன் படைத்தது போல இருந்தாள்.

கருப்பு நிற பிராவில் அவள் மாதுளை பழங்கள் லேசாக வெளியே தெரிந்தன. ஒட்டிப்போன மடிப்பில்லாத இடுப்பில் வளவளப்பு மின்னியது. அவள் கண்கள் மீன்துண்டையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க.. நான் அவள் பூனையுடலை மேய்ந்து கொண்டிருந்தேன். அதனால் என்னுடைய இன்பத் தண்டு இன்பவெறியில் துள்ளியது.

அவள் அருகே வந்ததும் உசாரானேன். கையில் இருந்த மீன்துண்டினை கவனமாக பிடித்திருந்தேன். என்‌ கையிலிருந்த மீன் துண்டினை பிடுங்கப் பார்த்தாள்.. அதனை அவளிடம் தராமல் மேலே தூக்கினேன். ஒரு கனம் அவள் கண்களில் ஏமாற்றம் தெரிந்தது. ஆனால் நான் "பிஸ்.. பிஸ்.. மீன் வேணுமா.." என கையை ஆட்ட.. அவள் துள்ளிக் கொண்டு வேகமாக பிடுங்க வந்தாள்.

மூன்றாவது முறை என் கை அசைவை கண்டு அவள் சடாரென என்கையிலிருந்த மீன்துண்டை பிடுங்கி வாயில் கவ்விக் கொண்டு திரும்ப நடந்தாள். அவள் நடையில் பெருமிதம் இருந்தது. அவள் வாலிபால் குண்டிகளும், வளவள தொடையும் என்னை வெறி ஏற்றியது. நான் அவள் முதுகிலிருந்து வாஞ்சையாக குண்டிகள் வரை தடவினேன்.

நடந்து கொண்டிருந்தவள் நின்றாள். பூனைகளுக்கு தடவுவது பிடிக்குமே.. நான் மீண்டும் மீண்டும்.. அவளுடைய முதுகிலிருந்து தண்டுவட கோடுகளில் கையை வைத்து வருடிக் கொடுத்தேன். அந்த வருடலில் அவள் லயித்தாள். நடப்பதை நிறுத்தி இருந்தவள் இப்போது முட்டியிட்டவாறு உட்காந்து கைகளால் மீன்துண்டை பிடித்துக் கொண்டு சாப்பிட்டாள்.

நான் அவளுடைய தலையிலிருந்து முதுகுவரை தடவிக் கொடுத்தேன். நடுவே பிரா மட்டும் தட்டுப்பட்டது. அவள் கனுக்கால் மேல் பருத்த குண்டிகளை வைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து இருந்தாள். .

"ஏய்.. மீனுக்குட்டி.. இப்படி தடவுவது பிடிச்சிருக்கா.." என கேட்க.. மியாவ் என பதில்வந்தது. பிடிக்கவில்லை என்றால் இந்நேரம் பறந்திருப்பாளே..
"தடவும் போது இந்த பிரா.. டிஸ்டப்பா இருக்கு.. ரிமூவ் பண்ணட்டுமா?" என அவளிடம் பர்மிசன் கேட்க.. பொறித்த மீனை சாப்பிட்டு முடித்தவள் மிரட்சியோடு திரும்பி பார்த்தாள். சிறிது யோசித்துவிட்டு "மியாவ்" என்றாள்.

அவள் சம்மதத்துடன் கருப்பு நிற ஊக்குகளை திறந்து பிராவினை விடுவித்தேன். இரு தோள்பட்டைகளிலும் இருந்த பிரா ஸ்டிப்புகளை தளர்த்தினேன். கைகளின் வழியே பகராவினை வழியவிட்டேன். தடையில்லாத அவள் முதுகை வளைத்து இருகைகளாலும் தடவியபடி அக்குள் வழியே கைகளை விட்டு கொழுத்த பிஞ்சு மார்புகளை வருடினேன்.

என் பின்பக்க வருடல் முன்பக்கம் வருமென அறியாத அந்த தேவதை கண்களை மூடி கதகதப்பை ஏற்றுக் கொண்டாள். தளர்ந்திருந்த அவள் மார்பு காம்புகள் விடைத்து நின்றன. வட்டவடிவ மாதுளை போல கிண்ணென இருந்த அவள் பிஞ்சு மார்புகளை லேசாக இருகைகளாலும் பிசைந்தேன். "ஆ.. ஸ்.. மியாவ்.. " என முனகினாள்.

காமலோகத்தின் முதல் கதவான இன்ப ஆசையை அவளுக்கு அறியத்தந்தேன். எதிர்ப்பு காட்டாத அவள் முதுகில் முத்தம் பதித்தேன். என் சூடான மூச்சுக்காற்று அவளது முதுகில் பட்டு விலகியது. அவள் பின்பக்க கழுத்து, முதுகு என முத்தமிட்டேன். என் உடலை அவளுடைய உடலில் வைத்து தேய்த்தேன்.

உட்கார்ந்து இருந்தவள் பூனை போல முன்கைகளை ஊன்றி முட்டியிட்டவாறு நடந்தாள். நானும் அவளைப் போல அவள் பின்னால் நடந்தேன். அதை கவனித்து புன்னகித்தாள். "மியாய் என அவள் கத்த.. அவளுடன் இன்னும் ஒன்ற.. நானும் "மியாவ்.." என்று கத்தினேன். அவள் குதுகலமானாள். என்னுடைய பக்கவாட்டில் நடந்து வந்து உராசினாள். மீண்டும் நடந்து திரும்பி வந்து என் மற்றொரு பக்கவாட்டில் உராசினாள்.

கொழுத்த மார்புகள் தொங்க அவள் நடப்பதை பார்த்து நான் படுத்தேன். என் இடுப்பில் கட்டியிருந்த துண்டு விலகி தடித்த சுண்ணி வெளியே தெரிய.. அதை கண்டு வேகமாக வந்தாள். கைகளை வைத்து சுண்ணித்தண்டை பக்கவாட்டில் தள்ளினாள். பூனை நூல்கண்டினை கண்டு விளையாடுவது மாதிரி என் சுண்ணியை விளையாட்டு பொருளாய் நினைத்து தடவி தடவி விளையாண்டாள்.

சுண்ணி மீண்டும் விடைத்து பழையபடி செங்குத்தாக நிற்க என் சுண்ணியை வைத்து விளையாண்டாள். நான் கைகளில் ஒட்டியிருந்த மீன் துணுக்குகளை என் சுன்னியில் தடவினேன்.

அந்த வாசனையை குணிந்து முகர்ந்தாள். என் சுண்ணி வாசமும் பொறித்த மீன் வாசமும் வருவதை கண்டு சிலிர்த்தாள். துணுக்குகளை நாக்கால் நக்கினாள். அப்படியே சுண்ணிதோலை நக்கினாள். மீன்துணுகுகள் தீர்ந்த பின்னும் என் சுன்னியை நக்கினாள். ஆனால் அவளை ஊம்ப வைக்க முடியவில்லை.

அவளுடைய கைகளை பிடித்து இழுத்து "மியாவ். மியாவ்.." என சொல்லிக் கொண்டே அவள் பிஞ்சு மார்புகளின் மீது முகத்தை வைத்து உராசினேன். அந்த சுகத்தில் செய்வதறியாது இருந்தவளின் மார்காம்பை நாக்கை வைத்து நக்கி விளையாடினேன்.

"ஸ்.‌ ஆ.. மியாவ்.." என அவள் துடித்தாள். நான் அவள் மார்பை வாயில் வைத்து சப்பினேன். அவளே மாறி மாறி மார்புகளை கொடுத்து சப்ப வைத்தாள். முலையூட்டும் வித்தை தெரிந்தவள் போல எனக்கே லாவகமாக வாய்க்கே முலைகளை தந்தாள். நான் முடிந்தமட்டும் அவள்மார்பை சுவைத்தேன். சொக்கி நின்றாள்.

சுயம் தெளிந்து அவள் பூனை போல முன்னே நடக்க.. நானும் பூனையாக பின் தொடர்ந்தேன். அவளது பேண்டீசை கீழே தள்ளி கால்களிடையே கொண்டு வந்தேன். அவள் கழட்ட உதவினாள். பளீரென அவளது ஆரஞ்சு பழங்கள் சுளையோடு வரிவரியாக தெரிந்தன.

கொழுத்த குண்டிகளுக்கு இடையே தெரிந்த மலவாயை என் வாயால் நக்கினேன். குண்டிகளை இருகைகளால் தடவி பிரித்து நன்கு நாக்கால் வட்டமிட்டு நக்கினேன். அவள் துடித்தாள். அருகிலிருந்த புண்டை பிளவில் விரல்களை விட்டு சொர்க்கவாசல் புழையை தீண்டினேன்.

நாக்கால் புண்டை இதழ்களை வருடினேன். நடுவிரலை வைத்து நங்நங்கென குத்தினேன். குத்திக் கொண்டே இருந்ததால் தாங்க முடியாத சுகத்தால் அவள் கால்கள் நடுங்கின. நான் விடைத்திருந்த என் சுண்ணியை புண்டைக்குள் மெதுவாக சொருகினேன். மெல்ல தடுமாறி நுழைந்தது. அவள் சுகத்தாலும் வலியாலும் கத்தினாள்.

என் சுன்னி முழுவதையும் உள்வாங்கிக் கொண்டது போது அவளுடைய கன்னித்திரை கிழிந்து ரத்தம் லேசாக சுண்ணியில்‌ பட்டது. அவள் அலறினாள். நான் வேகவேகமாக அவளை ஓத்தேன். லாவகத்திற்காக அவள் இடுப்பை பிடித்துக்கொண்டு அடித்தேன். என் முன்தொடைகள் அவள் குண்டி சதைகளில் இடித்தது.

அவள் இளம் புண்டை சுளைகளுக்கு நடுவே சுண்ணிதண்டு கிழித்துக்கொண்டு உள்ளே சென்று வெளிவந்த வந்தது. உள்திரவங்கள் சுரந்து சுண்ணியை சொருகி அடிக்க உதவின. நேற்றிரவே‌ விஷ்ணுபிரியாவோடு போட்ட ஆட்டத்தில் முதல் விந்து வெளிவந்திருந்ததால்.. பூனைப்பெண் மீனாவின் புண்டையில் மிருகதனமாக ஓத்தும் விந்து வெளிவராமல் சுண்ணி நாயக்கர் தூண்போல கிண்ணென்று நின்றது.

நாயோ.. பூனையோ.. கழுதையோ.. குதிரையோ.. மனிதனை தவிர மற்றவை எல்லாம் பெண்ணின் பின்பக்கத்திலிருந்தே ஓக்கும். இப்போதே நானும் அவளும் பூனைகள் என நினைத்துக் கொண்டு அவளை பின் பக்கத்தில் இருந்து ஓத்துக் கொண்டிருந்தேன். சுண்ணியை‌முழுக்க அவளுக்குள் விட்டு முதுகு பக்கம் கைகளை தடவி.. முன்பக்க மார்புகளை லேசாக பிடித்து பிசைந்து கொண்டே மீண்டும் சுண்ணியை இயக்கினேன்.

முழு வேகத்துடன் நான் இயங்க.. அவள் பொன்னுடலில் என் துப்பாக்கி மிசென் கண்போல படபடவென விந்தை பீச்சியடித்தது. பூனைப்பெண்ணிற்குள் என் சூடான விந்து குண்டுகள் பரவியது. யோனிகுழாய்கள் மூலம் கருப்பை வரை சூடுபரவி சுழன்று திரும்பியது. அந்த புதுமையான அனுபவத்தில் அவள் அசந்து போனாள்.

அந்த இன்ப மயக்கத்தில் லேசாக விரைப்பு குறைய தொடங்கிய என் சுன்னியை வைத்து இறுதி இடிகளை இறக்கினேன். எனக்கு உணர்ச்சி கூச்சமாக இருந்தது. இன்ப‌மயக்கத்தில் இருந்தவள்.. துடித்தாள். நான் அவளுக்குள் சொருகியிருந்த சுண்ணியை வெளியே எடுத்தேன். இறுக்கமாக இருந்த அவள் பிளவுகள் இப்போது தளர்ந்து என் விந்துகஞ்சி வடிந்தது. அப்படியே தரையில் அசதியாக படுத்திருந்தாள்.

அவளுடைய புண்டையை துடைத்துவிட்டு பூ துண்டால் எனது சுன்னியை துடைத்துவிட்டு அவளை அணைத்தபடி நானும் தரையில் படுத்தேன். அசதியாக இருந்தவளின் முகத்தை திருப்பி.. நெற்றியில் முத்தமிட்டேன்.

 

[idforgroups]

இருக்க இடம் கொடுத்தா, படுக்க பாய் கேப்பானாம்னு சொல்வாங்க. இங்க இவன் படுக்க பொண்டாட்டிய கொடுத்தா, அடுத்து கன்னி கழிக்க மகளை (அண்ணன் மகள்) எடுத்து கிட்டான்.

இது மாதிரி பை ஒன், கெட் ஒன் ஃப்ரீ ஆஃபர்லாம் நமக்கு கிடைக்க மாட்டேங்குதேபா?

 

[alisabir064]

Xdream இணையத்தில் இப்படி ஒரு fantasy படைப்பை நான் சிறிதும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
படு அற்புதமான படைப்பு, படு அசத்தல்
பாண்டியன் கதாபத்திரம் பல ரகசியங்களையும் , மர்மங்களையும் உள்ளடக்கிய கதாபாத்திரம்
சிவா கதாபாத்திரம் பிரச்சினைகளில் சிக்கிக் கொள்ளப்போவதாகவே தெரிகிறது, ஆனால் பல நாள் காம பசிக்கும் வயிற்று பசிக்கு நல்ல விருந்து.

 

[alisabir064]

தயவுசெய்து பதிவிடுங்கள் நண்பா..

 

[Ravinathan2023]

Pls continue, don't stop this story. Is this true story?

 

[alisabir064]

Will you please update frd
I did wait so much