Elite Leader
LEVEL 5
145 XP
ମୋ ନାଁ ଲିପ୍ସା, ଘର ପୁରୀ। ହେଲେ ଏବେ ଦୁଇ ବର୍ଷ ହେଲା ରାୟଗଡ଼ାରେ ରହି ପଢୁଛି। ଆଜି ଆପଣ ମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ମୋ ସହ କଣ ସେଦିନ ଘଟିଥିଲା ତାହା ତୁମକୁ କହିବି। ଏହାକୁ ମଜାଳିଆ ଭାବରେ ନିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ଏ ବିଷୟରେ ମୁଁ କାହାକୁ କହିନି।
ମୁଁ ମୋ +୨ ସାରିବା ପରେ ରାୟଗଡ଼ା ମହିଳା କଲେଜରେ ଏପ୍ଲାଇ କରିଥାଏ। ମୋର ଇଚ୍ଛା ନଥିଲେ ବି ଘର ଲୋକଙ୍କ ଚାପରେ ସେଠାରେ ଆଡ୍ମିସନ କରିବାକୁ ଘରେ ବାଧ୍ୟ କଲେ। କାରଣ ମୋ ମାଉସୀ ରାୟଗଡ଼ାରେ ରୁହନ୍ତି। ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଠିକ କଲି ସେଠାରେ ପଢିବା ପାଇଁ। +୨ ପରେ ମୋତେ ସେଠାରେ ପଢିବା ପାଇଁ seat ମିଳିଗଲା। ତା ପରେ ମୁଁ ବାହାରି ପଡିଲି ରାୟଗଡ଼ା ଯିବା ପାଇଁ।
ସେତେବେଳେ ମୁଁ ନୂଆ କରି ଏକା ମାଉସୀ ଘରକୁ ଯାଉଥିଲି। ସବୁବେଳେ ମୁଁ ଆଉ ମୋ ଘର ଲୋକ ସାଥି ହୋଇ ଯାଉଥିଲୁ। ମୋତେ ଟିକେ ଏକା ରହିବା କିମ୍ବା ଏକା କରି କୁଆଡେ ଯିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନି। ଷ୍ଟେସନରେ ପହଞ୍ଚି ଗୋଟେ ସାଙ୍ଗ ଖୋଜୁଥାଏ କିନ୍ତୁ, କେହି ବି ମିଳିଲେଣି। ମୋ ଟିକେଟ ତପସ୍ଵିନୀ ଏକ୍ସପ୍ରେସ ୮.୩୦ ରେ ପୁରୀରୁ ଛାଡିବାର ଥିଲା ହେଲେ ସେଦିନ ଟିକେ ଲେଟ ଥିଲା। ମୋ ପାଖ seat ରେ କେହିବି ଝିଅ ପିଲା ନଥିଲେ ମୁଁ ଏକା। ହେଲେ ଗୋଟେ ବଙ୍ଗାଳୀ ପିଲା ଶିବମ, ମୋତେ ଆଗ ପଚାରିଲା – କୁଆଡେ ଯିବ? ମୁଁ କହିଲି କଲିକତା। ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ଆମେ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ହେଇଗଲୁ। କହିଲେ ଆପଣ ବିଶ୍ବାସ କରିବେନି ତାର କଥାବାର୍ତା ଜମାରୁ ଓଡିଆ ଲୋକ ଭଳି ଜଣା ପଡୁଥାଏ। ହେଲେ ପରେ ସେ ମୋତେ ବଙ୍ଗାଳୀ ବୋଲି କହିଲା।
ମୁଁ ମୋର ବୋଉ ଦେଇଥିବା ପରଟା ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ମୁଁ ଶୋଇବାକୁ ଲାଗିଲି। ଶିବମ ର ଉପର seat ରେ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମୋର ତଳେ। ସେଦିନ ସେ ରାତିରେ ମୋ seat ରେ ପ୍ରାୟ ରାତି ୧୨ ପର୍ଯନ୍ତ ବସିଥାଏ ଆଉ ମୋତେ ସେମିତି ଦେଖୁଥାଏ। ମୁଁ ପୁରା ନିଦରେ ଶୋଇବା ଭିତରେ ସେ ମୋ ଦେହକୁ ଆଉଁସ ଥାଏ। କିଛି ସମୟ ପରେ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ମୁଁ ଉଠିପଡି କହିଲି କଣ କରୁଛ ଏଇଠି ଶୋଇବ ଯାଉନ। ସେ କହିଲା ଆଜି ମୋତେ ନିଦ ନାହିଁ କହି ଏମିତି ମୋତେ ଦେଖୁଥାଏ ମୋତେ ସତରେ ଲାଜ ଲାଗୁଥାଏ। ସତରେ ମୋ ଦୁଧର ସାଇଜ ବରାବର ୩୬ ହେବ। ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ସେ ମୋ ଦୁଧ କୁ ଦେଖି ତା ବାଣ୍ଡ ହଲଉଛି ବୋଧେ। ପୁଣି ମୁଁ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ କହିଲା – ” ତମେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଚ୍ଛ ମୋତେ। ତମର କେହି ବଏ ଫ୍ରେଣ୍ଡ ନାହାନ୍ତି?”
ହେ ଭଗବାନ ୟେ କି ଅଜବ ପ୍ରଶ୍ନ ? କେଇ ମିନିଟ୍ ର ଦେଖାରେ ୟାକୁ ପ୍ରେମ ହେଇଗଲା। ମୁଁ ଆଉ କିଛି ତାକୁ ଜବାବ ଦେଇ ପାରିଲିନି। ତୁରନ୍ତ ସେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା ମୁଁ ତାକୁ ଯେତେ ମନା କଲେ ବି ସେ ଛାଡ଼ିଲାନି । ମୁଁ ଖାଲି ମନେ ମନେ ରାଗୁଥାଏ ଆଉ କିଛି କହି ହେଉନଥେ। ମୁଁ ବି ସତରେ କାହାକୁ ପ୍ରେମ କରିନି । ଗେହିଁଲେ କେମିତି ଲାଗେ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଆଉ ମୁଁ ବେଳେ ବେଳେ କଲେଜରେ ଆମେ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମିଶି ପର୍ନ ଭିଡିଓ ଦେଖୁଥିଲୁ ହେଲେ ଏ କଥା କାହାକୁ କହିନୁ। କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ସେ ମୋତେ କାହିଁ ଭଲ ଲାଗିଲା। ରାତି ପ୍ରାୟ ୨ କି ୩ ହେବ – ଶୀତ ବି ଟିକେ ଟିକେ ଲାଗୁଥାଏ ହେଲେ ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଥିଲା ମୋତେ ମଜା ଲାଗିଲା ମୁଁ କିଛି କହିଲିନି। ଏମମିତି କରି ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ଓଠ କୁ ଚୋବାଇ ଚୁଚୁମିବାକୁ ଲାଗିଲା। ଆଉ ମୋ ଦୁଧର ମୁଣ୍ଡିକୁ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲା। ମୁଁ ଖାଲି ଭାବୁଥାଏ – ” ହେ ଭଗବାନ ! ଇଏ କେତେ ବେଧୁଆ ଟାଏ। ଏମିତି ଟ୍ରେନରେ ହଠାତ। ମୋତେ କିଛି ବୁଦ୍ଧି ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ। ସେ ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ ଆଉ ମୋ ଦେହର ତାତି ବଢିବାରେ ଲାଗିଥାଏ ଓ ଦେହ ବହୁତ ଜୋରେ ଥରୁଥାଏ। ମୁଁ ପୁରା ଗରମ ହେଇ ଧଇଁ ସଇଁ ହେଉଥାଏ ଓଃ କି ଗରମ କରୁଥାଏ ସେ। ମୁଁ ପୁରା ଝାଳରେ ଓଦା ହେଇଗଲି ତାକୁ ଆହୁରି ଜୋରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଗରମର ମଜା ନେଉଥଲି।
ଠିକ ଏହି ସମୟରେ ଗୋଟେ ଭେଣ୍ଡର Tea ନେଇ ଆସୁଥାଏ। କାରଣ ସେତେବେଳକୁ ପାଖାପାଖି ୪.୩୦ ହୋଇଥାଏ। ଆମେ ଦୁହେଁ ଅଲଗା ହୋଇଗଲୁ ହେଲେ ଆଉ ସେ ବଗି ରେ କେହି ଉଠି ନଥିଲେ। ଆମେ ବଞ୍ଚିଗଲୁ, ସେଦିନ ଅବଶ୍ୟ ଆମେ ଗିହା ଗେହି ହେଇ ପାରିଲୁନି ହେଲେ ମୋ ବିଆ ପୁରା ଓଦା ହେଇଯାଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ କଣ କରିବି, ଖାଲି ଭାବୁଥାଏ କେମିତି ଜଲ୍ଦି ରାୟଗଡା ପହଞ୍ଚିବ ଆଉ ମୁଁ ପଳାଏ। ଟ୍ରେନ ତ ଦିନ ଗୋଟାଏ ରେ ଲାଗିବ।
ମୁଁ ଓହ୍ଲାଇବା ପର୍ଯନ୍ତ ସେ ମୋ ପାଖରେ ବସିଥାଏ ଓ ଖାଇବାକୁ ବି ଦେଉଥାଏ ଆଉ ବେଳେ ବେଳେ କେହି ନଦେଖିଲ ଭଳି ମୋ ଜଂଘକୁ ଆଉଁସୁ ଥାଏ। ଏମିତି ଆମେ ନମ୍ବର ଦିଆନିଆ ହେଇଛୁ। ମୁଁ ମାଉସୀ ଘରକୁ ଆସି ତା କଥା ଭାବୁଥାଏ ସତରେ କେତେ ଭଲ ପିଲା ଯଦି ସେଦିନ ଗେହିଥାନ୍ତା ତାହାଲେ ମୋ ବିଆକୁ ପୁରା ଶାନ୍ତି ମିଳିଥାନ୍ତା। ତା କଥା ଭାବିଲେ ମୋ ବିଆରୁ ପାଣି ବାହାରି ଯାଉଛି। ଏବେ ତ ବହୁତ କିଛି କହିଦେଲି ଆହୁରି ବି ଅଛି ଆମେ କେମିତି ରାୟଗଡାରେ ଦେଖା ହେଇ ଓୟୋ ରୁମ୍ ନେଇଥିଲୁ ଆଉ ମୁଁ କେମିତି ଗାଣ୍ଡି ମରେଇଲି ପାର୍ଟ-୨ ରେ କହିବି। ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ବହୁତ ଜଲ୍ଦି ଲେଖିବି।
ମୁଁ ମୋ +୨ ସାରିବା ପରେ ରାୟଗଡ଼ା ମହିଳା କଲେଜରେ ଏପ୍ଲାଇ କରିଥାଏ। ମୋର ଇଚ୍ଛା ନଥିଲେ ବି ଘର ଲୋକଙ୍କ ଚାପରେ ସେଠାରେ ଆଡ୍ମିସନ କରିବାକୁ ଘରେ ବାଧ୍ୟ କଲେ। କାରଣ ମୋ ମାଉସୀ ରାୟଗଡ଼ାରେ ରୁହନ୍ତି। ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଠିକ କଲି ସେଠାରେ ପଢିବା ପାଇଁ। +୨ ପରେ ମୋତେ ସେଠାରେ ପଢିବା ପାଇଁ seat ମିଳିଗଲା। ତା ପରେ ମୁଁ ବାହାରି ପଡିଲି ରାୟଗଡ଼ା ଯିବା ପାଇଁ।
ଟ୍ରେନରେ ମୋତେ ଗେହି ପକେଇଲା:
ସେତେବେଳେ ମୁଁ ନୂଆ କରି ଏକା ମାଉସୀ ଘରକୁ ଯାଉଥିଲି। ସବୁବେଳେ ମୁଁ ଆଉ ମୋ ଘର ଲୋକ ସାଥି ହୋଇ ଯାଉଥିଲୁ। ମୋତେ ଟିକେ ଏକା ରହିବା କିମ୍ବା ଏକା କରି କୁଆଡେ ଯିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନି। ଷ୍ଟେସନରେ ପହଞ୍ଚି ଗୋଟେ ସାଙ୍ଗ ଖୋଜୁଥାଏ କିନ୍ତୁ, କେହି ବି ମିଳିଲେଣି। ମୋ ଟିକେଟ ତପସ୍ଵିନୀ ଏକ୍ସପ୍ରେସ ୮.୩୦ ରେ ପୁରୀରୁ ଛାଡିବାର ଥିଲା ହେଲେ ସେଦିନ ଟିକେ ଲେଟ ଥିଲା। ମୋ ପାଖ seat ରେ କେହିବି ଝିଅ ପିଲା ନଥିଲେ ମୁଁ ଏକା। ହେଲେ ଗୋଟେ ବଙ୍ଗାଳୀ ପିଲା ଶିବମ, ମୋତେ ଆଗ ପଚାରିଲା – କୁଆଡେ ଯିବ? ମୁଁ କହିଲି କଲିକତା। ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ଆମେ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ହେଇଗଲୁ। କହିଲେ ଆପଣ ବିଶ୍ବାସ କରିବେନି ତାର କଥାବାର୍ତା ଜମାରୁ ଓଡିଆ ଲୋକ ଭଳି ଜଣା ପଡୁଥାଏ। ହେଲେ ପରେ ସେ ମୋତେ ବଙ୍ଗାଳୀ ବୋଲି କହିଲା।
ମୁଁ ମୋର ବୋଉ ଦେଇଥିବା ପରଟା ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ମୁଁ ଶୋଇବାକୁ ଲାଗିଲି। ଶିବମ ର ଉପର seat ରେ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମୋର ତଳେ। ସେଦିନ ସେ ରାତିରେ ମୋ seat ରେ ପ୍ରାୟ ରାତି ୧୨ ପର୍ଯନ୍ତ ବସିଥାଏ ଆଉ ମୋତେ ସେମିତି ଦେଖୁଥାଏ। ମୁଁ ପୁରା ନିଦରେ ଶୋଇବା ଭିତରେ ସେ ମୋ ଦେହକୁ ଆଉଁସ ଥାଏ। କିଛି ସମୟ ପରେ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା। ମୁଁ ଉଠିପଡି କହିଲି କଣ କରୁଛ ଏଇଠି ଶୋଇବ ଯାଉନ। ସେ କହିଲା ଆଜି ମୋତେ ନିଦ ନାହିଁ କହି ଏମିତି ମୋତେ ଦେଖୁଥାଏ ମୋତେ ସତରେ ଲାଜ ଲାଗୁଥାଏ। ସତରେ ମୋ ଦୁଧର ସାଇଜ ବରାବର ୩୬ ହେବ। ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥାଏ ସେ ମୋ ଦୁଧ କୁ ଦେଖି ତା ବାଣ୍ଡ ହଲଉଛି ବୋଧେ। ପୁଣି ମୁଁ କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ କହିଲା – ” ତମେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଚ୍ଛ ମୋତେ। ତମର କେହି ବଏ ଫ୍ରେଣ୍ଡ ନାହାନ୍ତି?”
ହେ ଭଗବାନ ୟେ କି ଅଜବ ପ୍ରଶ୍ନ ? କେଇ ମିନିଟ୍ ର ଦେଖାରେ ୟାକୁ ପ୍ରେମ ହେଇଗଲା। ମୁଁ ଆଉ କିଛି ତାକୁ ଜବାବ ଦେଇ ପାରିଲିନି। ତୁରନ୍ତ ସେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲା ମୁଁ ତାକୁ ଯେତେ ମନା କଲେ ବି ସେ ଛାଡ଼ିଲାନି । ମୁଁ ଖାଲି ମନେ ମନେ ରାଗୁଥାଏ ଆଉ କିଛି କହି ହେଉନଥେ। ମୁଁ ବି ସତରେ କାହାକୁ ପ୍ରେମ କରିନି । ଗେହିଁଲେ କେମିତି ଲାଗେ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଆଉ ମୁଁ ବେଳେ ବେଳେ କଲେଜରେ ଆମେ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ମିଶି ପର୍ନ ଭିଡିଓ ଦେଖୁଥିଲୁ ହେଲେ ଏ କଥା କାହାକୁ କହିନୁ। କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ସେ ମୋତେ କାହିଁ ଭଲ ଲାଗିଲା। ରାତି ପ୍ରାୟ ୨ କି ୩ ହେବ – ଶୀତ ବି ଟିକେ ଟିକେ ଲାଗୁଥାଏ ହେଲେ ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଥିଲା ମୋତେ ମଜା ଲାଗିଲା ମୁଁ କିଛି କହିଲିନି। ଏମମିତି କରି ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ଓଠ କୁ ଚୋବାଇ ଚୁଚୁମିବାକୁ ଲାଗିଲା। ଆଉ ମୋ ଦୁଧର ମୁଣ୍ଡିକୁ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲା। ମୁଁ ଖାଲି ଭାବୁଥାଏ – ” ହେ ଭଗବାନ ! ଇଏ କେତେ ବେଧୁଆ ଟାଏ। ଏମିତି ଟ୍ରେନରେ ହଠାତ। ମୋତେ କିଛି ବୁଦ୍ଧି ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ। ସେ ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖୋଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥାଏ ଆଉ ମୋ ଦେହର ତାତି ବଢିବାରେ ଲାଗିଥାଏ ଓ ଦେହ ବହୁତ ଜୋରେ ଥରୁଥାଏ। ମୁଁ ପୁରା ଗରମ ହେଇ ଧଇଁ ସଇଁ ହେଉଥାଏ ଓଃ କି ଗରମ କରୁଥାଏ ସେ। ମୁଁ ପୁରା ଝାଳରେ ଓଦା ହେଇଗଲି ତାକୁ ଆହୁରି ଜୋରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ଗରମର ମଜା ନେଉଥଲି।
ଠିକ ଏହି ସମୟରେ ଗୋଟେ ଭେଣ୍ଡର Tea ନେଇ ଆସୁଥାଏ। କାରଣ ସେତେବେଳକୁ ପାଖାପାଖି ୪.୩୦ ହୋଇଥାଏ। ଆମେ ଦୁହେଁ ଅଲଗା ହୋଇଗଲୁ ହେଲେ ଆଉ ସେ ବଗି ରେ କେହି ଉଠି ନଥିଲେ। ଆମେ ବଞ୍ଚିଗଲୁ, ସେଦିନ ଅବଶ୍ୟ ଆମେ ଗିହା ଗେହି ହେଇ ପାରିଲୁନି ହେଲେ ମୋ ବିଆ ପୁରା ଓଦା ହେଇଯାଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ କଣ କରିବି, ଖାଲି ଭାବୁଥାଏ କେମିତି ଜଲ୍ଦି ରାୟଗଡା ପହଞ୍ଚିବ ଆଉ ମୁଁ ପଳାଏ। ଟ୍ରେନ ତ ଦିନ ଗୋଟାଏ ରେ ଲାଗିବ।
ମୁଁ ଓହ୍ଲାଇବା ପର୍ଯନ୍ତ ସେ ମୋ ପାଖରେ ବସିଥାଏ ଓ ଖାଇବାକୁ ବି ଦେଉଥାଏ ଆଉ ବେଳେ ବେଳେ କେହି ନଦେଖିଲ ଭଳି ମୋ ଜଂଘକୁ ଆଉଁସୁ ଥାଏ। ଏମିତି ଆମେ ନମ୍ବର ଦିଆନିଆ ହେଇଛୁ। ମୁଁ ମାଉସୀ ଘରକୁ ଆସି ତା କଥା ଭାବୁଥାଏ ସତରେ କେତେ ଭଲ ପିଲା ଯଦି ସେଦିନ ଗେହିଥାନ୍ତା ତାହାଲେ ମୋ ବିଆକୁ ପୁରା ଶାନ୍ତି ମିଳିଥାନ୍ତା। ତା କଥା ଭାବିଲେ ମୋ ବିଆରୁ ପାଣି ବାହାରି ଯାଉଛି। ଏବେ ତ ବହୁତ କିଛି କହିଦେଲି ଆହୁରି ବି ଅଛି ଆମେ କେମିତି ରାୟଗଡାରେ ଦେଖା ହେଇ ଓୟୋ ରୁମ୍ ନେଇଥିଲୁ ଆଉ ମୁଁ କେମିତି ଗାଣ୍ଡି ମରେଇଲି ପାର୍ଟ-୨ ରେ କହିବି। ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତୁ ବହୁତ ଜଲ୍ଦି ଲେଖିବି।
Mink's SIGNATURE