Elite Leader
LEVEL 5
155 XP
ମୋ ବାପା ବୋଉ ସେତେବେଳେ ଗାଆଁରେ ରହୁଥିଲେ । କଟକ ଠାରୁ ମାତ୍ର ୫ କି.ମି. ଦୂରରେ ଜାତୀୟ ରାଜପଥ କଡ଼ରେ ଥିବା ଏକ ଗାଆଁରେ ଆମ ଘର। ବାପା ସରକାରୀ ଚାକିରୀରୁ ରିଟାର୍ଡ କରିବା ପରେ ଗାଆଁରେ ରହି ଆମ ଏଗ୍ରିକଲଚର ଫାର୍ମ କଥା ବୁଝାଶୁଝା କରୁଥିଲେ ।
ମୁଁ ଭୁବନେଶ୍ବର କୋ-ଅପରେଟିଭ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଚାକିରୀ କରି ଗୋଟିକିଆ ରୁମ ଟିଏ ଭଡ଼ାନେଇ ଏକା ରହୁଥିଲି । ଶୁକ୍ରବାର ଠାରୁ ଛୁଟିନେଇ ଘରକୁ ଆସିଥିଲି । ଜରୁରୀ କାମ ଥିବାରୁ ସୋମବାର ଦିନ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବି ବୋଲି ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠି ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବା ପାଇଁ ଯାଉ ଯାଉ ହଠାତ୍ ନଜର ପଡିଲା ଅଗଣା ନଳା ପାଖରେ ମୋ ବୋଉ ପରିସ୍ରା କରି ବସିଚି । ମୁଁ ଅଟକି ଗଲି । ଫେରି ପଡୁ ପଡୁ ପୁଣି କ'ଣ ଭାବି କବାଟ ପଛରେ ଲୁଚି ପଡିଲି ।
ସାଧାରଣତଃ ସକାଳୁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଆମ ଘରେ କେହି ଉଠି ନ ଥାନ୍ତି । ସେଇଥି ପାଇଁ ବୋଧେ ବେଶୀ ଚିନ୍ତା ନ କରି ମୋ ବୋଉ ଟଏଲେଟ୍ ଭିତରକୁ ନ ଯାଇ ଅଗଣା ନଳା ପାଖରେ କାମ ସାରି ଦେବାକୁ ପରିସ୍ରା କରିବାକୁ ବସି ପଡିଚି । ଅଂଟା ଯାଏ ଲୁଗା ଟେକି ବସି ଥିବାରୁ ପଛପଟୁ ତା ଲଂଗଳା ଗାଂଡି ଗୋଟାକ ଯାକ ମୋତେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶୁଥିଲା । ମସ୍ତବଡ ଓସାରିଆ ଗୋରା ତକ ତକ ମାଇକିନିଆ ଗାଣ୍ଡି । ଦେଖିକରି ମୋ ଦେହ ମୁଣ୍ଡ କ'ଣ ହେଇଗଲା । ଆଗରୁ କେବେ ଆଉ କୋଉ ମାଇକିନିଆର ଏମିତି ଲଂଗଳା ଗାଂଡି ଦେଖି ନଥିଲି । ଏହା ଦେଖି ସେତେବେଳକୁ ଟ୍ରାଉଜର ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଶକ୍ତ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ନିଜ ବୋଉକୁ ଏମିତି ଲୁଚି ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୋତେ ଟିକିଏ ସଂକୋଚ ଲାଗୁଥିଲା । ହେଲେ ମୋର ଯୁବକ ମନ ବୋଉର ସୁନ୍ଦରିଆ ଲଙ୍ଗଳା ଗାଣ୍ଡିକୁ ଦେଖିବାରୁ ମନ ଛାଡୁ ନଥିଲା । ମୋ ବୋଉର ମସ୍ତ ଓସାରିଆ ମାଂସାଳ ଗାଣ୍ଡି । ଲହୁଣୀ ମଖା ଚିକ୍ଣ ଗୋରା ଗୋରା ପିଚା । ଆଃ...ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ବୋଉ ଦିନସାରା ସେମିତି ଲୁଗା ଟେକି ବସିଥାନ୍ତା ଆଉ ମୁଁ ତା'ର ଲଂଗଳା ଗାଣ୍ଡିକି ଏମିତି ଦେଖୁଥାନ୍ତି । ପରିସ୍ରା ସାରି ବୋଉ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ମୁଁ ଲୁଚିବା ଜାଗାରୁ ଖସି ଆସିଲି ।
ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବା ପରେ ବି ମନଟା ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା । ସକାଳର ଦେଖିଥିବା ସେଇ ଦୃଶ୍ୟକୁ ମୁଁ ଜମା ଭୁଲି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ସେ ଦୃଶ୍ୟ ମନେ ପଡିବା ମାତ୍ରେ ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଧକ ଧକ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା । ଓଃ...ମୋ ବୋଉର କି ମସ୍ତ ଗାଣ୍ଡି! ମୁଁ ମୋଟେ ସମ୍ଭାଳି ହୋଇ ରହି ପାରିଲି ନାହିଁ ।
ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ଗୋଟେ କାମର ବାହାନା କରି ମୁଁ ଘରକୁ ପଳେଇ ଆସିଲି । ଘରେ ଖାଲି ବୋଉର ପାଖ ପାଖ ହେଲି । ବୋଉର ପାଖ ଛାଡିବା ପାଇଁ ଜମା ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନ ଥିଲା । ୨୪ ବର୍ଷ ହେବ ସବୁ ଦିନେ ଦେଖି ଆସୁଥିବା ବୋଉର ଚେହେରା ଆଗ ଠାରୁ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିଲା । ଏମିତି ତ ବୋଉ ମୋର ସୁନ୍ଦରୀ । ଏହା ଭିତରେ ଟିକିଏ ମୋଟି ହୋଇ ଯାଇଛି । ବୟସ ୪୩ ବର୍ଷ ହେଲେ ବି ତା'ର ଜବରଦସ୍ତ ଚେହେରା । ଚାଲିଲା ବେଳେ ତା'ର ଓସାରିଆ ଗାଣ୍ଡିର ଦୋଳନ ଦେଖିଲେ ମୁଁ ମୋ ସମସ୍ତ ନୀତି ଓ ଆଦର୍ଶକୁ ଯେମିତି ପାଶୋରି ଦେଉଥିଲି । ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ କାମ ଲାଳସାର ନିଆଁ ମୋ ଦେହ ସାରା ଚରି ଯାଉଥିଲା ।
ସେଦିନର ସେଇ ଘଟଣାକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ମୁଁ ଗୋଟାଏ ଭିନ୍ନ ଚରିତ୍ର ପାଲଟି ଯାଇଥିଲି । ବୋଉ ପ୍ରତି ମୋର ଦୁର୍ବଳତା ଅସଂଭବ ଭାବେ ବଢ଼ି ଯାଇଥିଲା । ତାକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ମୋ ମନ ଚହଲି ଉଠୁଥିଲା । ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ନିଜକୁ ଆୟତ କରି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ମୁଁ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିଥିଲି ଯେ ଏ ସବୁ ଚିନ୍ତାର କିଛି ମାନେ ନାହିଁ । ନିଜ ବୋଉକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରିବା ଯାହା, ଆକାଶକୁ ହାତ ବଢ଼େଇ ଜହ୍ନକୁ ତୋଳି ଆଣିବା ତାହା । ପୁରାପୁରି ଅସଂଭବ ବ୍ୟାପାର । ତଥାପି ଏମିତି ଆଶା କରି ରହିବାରେ ଗୋଟାଏ ଅପୂର୍ବ ଉନ୍ମାଦନା ଥିଲା । ଦିନକୁ ଦିନ ବୋଉ ମୋତେ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ଆଉ ସେକ୍ସି ଲାଗୁଥିଲା । ଭୁବନେଶ୍ବର ରେ ରହିବାକୁ ଆଉ ମୋର ମନ ଲାଗୁନଥିଲା । ବୋଉକୁ ମନେ ପକେଇ ମନଟା ଉଛନିଆ ହେଇ ପଡୁଥିଲା।
ସତରେ ଗୋଲଗାଲ ହେଇକି ମସ୍ତ ମାଇକିନା ଖଣ୍ଡେ ହେଇଚି ମୋ ବୋଉ। କେମିତି ତାକୁ ପଟେଇକି ଗେହିଁବି ସେ କଥା ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ବୋଉ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଖୁବ ଭଲରେ ମିଶେ। ସୁନା ଆଉ ଶାଢ଼ୀ ପ୍ରତି ତାର ଭାରି ଲୋଭ ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି। କଳାମନ୍ଦିରରୁ ତା ପାଇଁ ୭୫୦୦ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଗୋଟେ ସିଲକ ପାଟ ଶାଢ଼ୀ, ଆଉ ୩୫୦୦ ଟଙ୍କା ର ଗୋଟିଏ ସିଫୋନ ଶାଢ଼ୀ କିଣି ଏକାଠି ପ୍ୟାକେଟ କରି ରଖିଲି ।
ତା ପର ରବିବାର ଦିନ ବାଇକ ନେଇ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଆଁକୁ ଗଲି। ଦାମୀ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ ଯୋଡାକୁ ଦେଖି ବୋଉର ଖୁସି କହିଲେ ନ ସରେ। ମୋ ମନଟା କିନ୍ତୁ ଅସ୍ଥିର ଲାଗୁଥିଲା। ଘରେ ଥିଲା ବେଳେ ବୋଉ ଉପରୁ ମୋ ନଜର ଜମା ହଟୁ ନ ଥିଲା । ମୁଁ ଖାଲି ବିକଳ ହେଇ ବୋଉକୁ ଚାହିଁଥିଲି । ତା'ର ପିଚାହଲା ମସ୍ତ ଚାଲି ଆଉ ତା'ର ଗୋରା ପରିପୃଷ୍ଟ ଦେହକୁ ଦେଖି ମୁଁ ଖୁବ୍ କାମାତୁର ହେଇ ପଡୁଥିଲି । ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ ମୋର ୮ ଇଂଚ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡ ସବୁବେଳେ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା । ବିଆ ଚାଖିବାକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖାଲି ବିକଳ ହେଉଥିଲା । କଥା କେମିତି ଆଗକୁ ବଢ଼େଇବି ଭାବି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ପଡୁଥିଲି। ଯା ହେଲେବି ସେ ମୋ ନିଜ ବୋଉ । ତେଣୁ ଏସବୁ ଏତେ ସହଜ କଥା ନୁହେଁ । ଏସବୁ କାମ ପାଇଁ ସାହାସ ତ ନୁହଁ ଦୁଃସାହସ ଦରକାର ।
ଦିନବେଳା ରୋଷେଇଘରେ ନିରୋଳା ଦେଖି ବୋଉ ପାଖକୁ ଗଲି। ୟାଡୁସାଡୁ କଥା ହେଲୁ। ମୋର ଶାଢ଼ୀ ପସନ୍ଦକୁ ଖୁବ ତାରିଫ କଲା ବୋଉ। ମୁଁ କଥା ମଝିରେ ଟିକେ ହସିଦେଇ ପଚାରିଲି - ଆଛା ବୋଉ, ଗୋଟେ କଥା ପଚାରିବି...ତୁ ବୋଧେ ବ୍ଲାଉଜ ତଳେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧୁନୁ ?
ମୋ ମୁଁହରୁ ହଠାତ ଏମିତି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ବୋଉ ଟିକେ ହଡ଼ବଡେଇ ଗଲା। ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା - ଯା, ଆଗରୁ ସିନା ପିନ୍ଧୁଥିଲି। ଏବେ ମୋର କଣ ଆଉ ସେଗୁଡାକୁ ପିନ୍ଧିବା ବୟସ ଅଛି ?
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି - ସେଇଟା ପିନ୍ଧିବାରେ ବୟସ ର କଣ ସମ୍ପର୍କ ଯେ ? ଏମିତି ବି ବୋଉ ତୁ ଏବେ ୪୩ ନୁହେଁ ୩୪ ବର୍ଷର ଭଳି ଦିଶୁଚୁ। ବ୍ରା ପିନ୍ଧିଲେ ନିଜକୁ ସ୍ମାର୍ଟ ଲାଗିବ ଆଉ ବ୍ଲାଉଜର ସାଇଜ ବି ଠିକ୍ ରହିବ। ତୁ କହିଲେ ମୁଁ ଆର ଥରକୁ ନେଇ ଆସିବି।
ବୋଉର ମୁଁହ ନାଲି ପଡିଗଲା ଲାଜରେ। କହିଲା - ଯା ଦୁଷ୍ଟ କୋଉଠିକାର।
ମୁଁ ଟିକେ ହସି ଦେଇ କହିଲି - ବାଃ, ଏଇ କଥାରେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କୋଉଠୁ ଆସିଲା ଯେ ?
ବୋଉ ହସ ଚାପି କହିଲା - ହଉ ତୁ ଯା, ମୁଁ ତୋତେ ପରେ କହିବି, ମୋ ପାଇଁ ଆଣି ଦବୁ ।
ମୁଁ ହସିଦେଇ ତା ପାଖରୁ ପଳେଇ ଆସିଲି। କିନ୍ତୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ସେ ଟିକେ ବେଶୀ ଖୁସି ଖୁସି ଦିଶୁଛି। ମୋତେ ସାମନାରେ ଦେଖିଲେ ଟିକେ ଲାଜେଇଲା ଭଳି ହେଇପଡୁଛି। ମୁଁ ମନେମନେ ମୁଚୁକି ହସିଲି। ଏସବୁ ମୁଁ ବୋଉକୁ ତା ବୟସ ୫୩ ରୁ ୩୫ ବୋଲି କହିବାର କରାମତି। କୋଉ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ନିଜ ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣିଲେ ଖୁସି ହୁଏନି ?
ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଦିଟେଳା ପୁରୀ ଭାଙ୍ଗ ପକେଇ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ଦୋକାନ ଆଡୁ ବୁଲି ଆସିଲି। ଟି.ଭି. ଦେଖି ଆଉ ବାପାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହଉହଉ ରାତି ହେଲା। ବୋଉ ଖାଇବାକୁ ବାଢିଲା। ଖାଇସାରି ବାପା ସବୁଦିନ ଭଳି ଫାର୍ମହାଉସ କୁ ଗଲେ ଶୋଇବାକୁ। ମୁଁ ଦାଣ୍ଡଘର ବିଛଣାରେ ଗଡି ପଡିଲି। ଘରେ ଆମେ ଏବେ ତିନି ଜଣ ଲୋକ। ମୁଁ, ବୋଉ ଆଉ ପିଉସୀ ନାନୀ। ପିଉସୀନାନୀ ବୁଢ଼ୀ ହେଲେଣି, ପ୍ରାୟ ଦିନ ଆସି ଆମ ଘରେ ରୁହନ୍ତି।
ରାତି ଏଗାର ବେଳକୁ ସାହସ ଧରି ଉଠିଲି। ଯାହା ହବା କଥା ହବ ଦେଖାଯିବ। ସେତେବେଳକୁ ଭାଙ୍ଗ ନିଶାରେ ମୁଁ ପୁରା ଝୁମଝୁମ। ବାହାରେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଯୋଗୁଁ ଲାଇନ ନ ଥିଲା। ବୋଉ ଶୋଇଥିବା ଘର କବାଟ ଠେଲି ପଶିଲି। ମୁଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଯାଇ ବୋଉ ବେଡରେ ବସିଲି । ନ ଜାଣିଲା ପରି ଆସ୍ତେ କରି ତା ପାଖେ ଶୋଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ସମ୍ଭାଳି ନପାରି ତା ଦେହରେ ହାତ ପକେଇ ଦେଲି । ବୋଉର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ସେ ଚମକି ପଡ଼ିଲା ।
ବୋଉ ମୋ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବୁଝି ନ ପାରି ଟିକିଏ ଘୁଂଚିଯାଇ ମୋ ପାଇଁ ଯାଗା କରିଦେଲା ହାଇ ମାରି କହିଲା - ମୁଁ ବି ଶୋଇ ନଥିଲି, ଏଇ ଦି ମିନିଟ ହବ ଆଖି ଲାଗି ଯାଇଥିଲା।
ମୁଁ କିଛି ନ କହି ବୋଉ ପାଖରେ ଲାଗିକରି ଶୋଇଲି । ତା ଦେହର ଝାଳ ମିଶା ନାରୀ ଦେହର ସୁଗଂଧକୁ ଆଘ୍ରାଣ କରି ମୁଁ ମତୁଆଲା ହୋଇ ଉଠିଲି । ଓଃ... ଭାଙ୍ଗ ନିଶାର ପ୍ରଭାବରେ ମୁଁ ଆଦିମ ଉତେଜନାରେ କଂପି ଉଠିଲି । ମୋର ଏତେ ପାଖରେ ବୋଉ । ଗୋଟାଏ ଅତ୍ୟନ୍ତ ହିଂସ୍ର କାମନାରେ ମୁଁ ଅସ୍ଥିର ହୋଇ ପଡୁଥିଲି । ଭାଙ୍ଗ ନିଶା ତା ରଙ୍ଗ ଦେଖେଇବା ଆରଂଭ କରିଦେଇ ଥିଲା । ଭଲ ମନ୍ଦ ଚିନ୍ତା କରିବା ଅବସ୍ଥାରେ ମୁଁ ନ ଥିଲି । ବୋଉକୁ ଗେହିଁବାର ପାଶବିକ କାମ ଲାଳସାରେ ମୁଁ ମାତି ଉଠିଲି ।
ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲିନି । ବୋଉର ବ୍ଲାଉଜ ଉପରେ ହାତ ପକେଇ ଦେଲି । ତା'ର ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ସାଉଁଳି ମୁଠେଇ ଚିପି ପକେଇବାରୁ ବୋଉ ମୋ ହାତକୁ ଧରି ପକେଇଲା । ମୋର ଉଦେଶ୍ୟକୁ ସେ ଠଉରେଇ ନେଲା । ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା – ଏଇ ଦୁଷ୍ଟ, ଏସବୁ କ'ଣ ହେଉଛି ? ଛାଡ ମତେ ।
ବୋଉ ଉପରକୁ ଚଢ଼ିଯାଇ ତାକୁ ଭିଡିଧରି କହିଲି– ତୁ ମନା କରନି ବୋଉ । ମୋର ଭାରି ମନ ହେଇଚି...ଦେଖୁନୁ, ଆଉ ଜମା ସଂଭାଳି ହଉନି । ତୁ ଆଜି ମତେ ମୋଟେ ମନା କରିନି ।
ବୋଉକୁ ଏଥର ମୋ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ବୁଝିବାରେ ଆଉ ବିଳମ୍ବ ହେଲାନି। ଧଡ଼କିନା ଉଠିପଡ଼ି ଚାପାକଣ୍ଠ ରେ କହିଲା - ହେ ଭଗବାନ, କ'ଣ ସବୁ ଏମିତି କହୁଚୁ ... ଏଡେ ପିଲାଟାଏ ହେଲୁଣି, କାହା ସାଙ୍ଗରେ କୋଉ ସଂପର୍କ ଜାଣି ପାରିଲୁ ନାହିଁ ... ଜାଣିଥା, ମୁଁ ତୋ ବୋଉ । ଭାରି ପାପ ହବ... ତୁ ଗଲୁ ଏଇଠୁ।
ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୋଟାଏ ନିଷିଦ୍ଧ ଉନ୍ମାଦନାରେ ମାତି ଉଠିଥିଲି । ବୋଉକୁ ଛାଡି ଦେବାର ପ୍ରଶ୍ନ ନ ଥିଲା । ମୁଁ ଆଉ ବେଶୀ ଡ୍ରାମା କଲିନି। ବୋଉକୁ ଜୋରରେ କୁଣ୍ଢେଇ ମାଡିବସି କହିଲି - ତୋତେ ମୋ ରାଣ ବୋଉ। ମନା କରନି। କେହି ଜାଣିବେନି। ପାପ ଫାପ କିଛି ହବନି। ତୋ ମୋ ବ୍ୟତୀତ ତୃତୀୟ ଲୋକ କେହି ଏସବୁର ଟେର ବି ପାଇବେନି। ବୋଉ, ମୋର ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହଉନି।
ଗୋଟେ ନିଶ୍ୱାସରେ କହିସାରି ମୁଁ ତାକୁ ଜୋରରେ ଚାପିଧରି ତା ଗାଲ ଓଠକୁ ଚୁମା ଦେଲି।
ବୋଉ ପାଟିରୁ କଥା ବାହାରିଲାନି। ମୋ ଜବରଦସ୍ତି ଆଉ ରାଣ ପକା ଦେଖି ତା ଦେହରୁ ଝାଳ ବୋହି ଯାଇଥିଲା। ଟିକେ ଚୁପ ରହି କହିଲା - ଆର ଘରେ ବୁଢ଼ୀ ଶୋଇଛି, ତା କାନ ଭାରି ପ୍ରଖର। ତୁ ଯେମିତି ଚୁମା ଦଉଛୁ ଯେ ଶବ୍ଦ ହଉଛି...ମାରିବୁ ମୋତେ।
ମୁଁ କିଛି ନକହି ବୋଉକୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡି ଧରିଲି।
ସେ ମୋତେ ଠେଲିଦେଇ କହିଲା – ତୋତେ ପାରି ହେବନି । ଚାଲ ଉପର ଘରକୁ। ଯାହା ହବାକଥା ହବ, ମୁଁ ତୋତେ ପାରିବିନି। ମୁଁ ଟର୍ଚ୍ଚ ଆଣୁଚି।
ରାତି ବାର ସେତେବେଳକୁ। ମଝିଘରେ ପିଉସୀନାନୀ ବୁଢ଼ୀ ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ମାରି ଶୋଇଥାଏ। ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରିଲା ଅନ୍ଧାରରେ। ଆମେ ଦୁହେଁ ପାଦ ଚିପି ଚିପି ସିଡ଼ି ଚଢି ଉପର ଘରକୁ ଆସିଲୁ। ବୋଉ ଭିତରୁ କବାଟରେ ଶିକୁଳି ପକେଇଦେଲା। ଦୁହେଁ ଖଟ ଉପରେ ବସିଲା ପରେ ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ଲିଭେଇଦେଲା। ମୁଁ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି।
ବୋଉ ଚପାକଣ୍ଠରେ କହିଲା - ରାଜୁ, ମୋତେ କିନ୍ତୁ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି ରେ। ଭାରି ବିପଦ କାମ ଇଏ। କେହି ଯେମିତି ଭୁଲରେ ବି ନଜାଣନ୍ତି। ଇଜ୍ଜତ ମହତ କିଛି ରହିବନି।
ମୁଁ ତା ମୁଁହରେ ମୁଁହ ଘଷି କହିଲି - ତୁ ଜମାରୁ ଛାନିଆ ହଅନି। ଚୁପ ରହ। ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲି ପକା।
ବୋଉ ଲାଜେଇକି କହିଲା - ଆଜି ନ ଖୋଲିଲେ ହବନି ?
ମୁଁ ଅନ୍ଧାରରେ ନିଜେ ତା ବ୍ଲାଉଜ ବୋତାମ ଫିଟେଇ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ପଦାକୁ କାଢି କହିଲି - ବ୍ୟସ୍ତ ହଅନା..ପୁରା ଖୋଲିବିନି।
ଓଃ… ବୋଉର ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ବେଶୀ ବଡ଼ ବଡ଼ ନୁହଁ, କିନ୍ତୁ ଭାରି ମାଂସଳ। ଆଗ ସାଉଁଳି ଚିପି ପକେଇ ଭୁଣ୍ଡି ଯୋଡାକୁ ପାଟି ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲି। ଉଃ ଉଃ ହେଇ ବୋଉ ଶୀଘ୍ର ଗରମ ହେଇପଡ଼ିଲା। ମୁଁ ତରତର ହେଇ ତା ଶାଢ଼ୀ ଶାୟା ସବୁ ଟେକି ପକେଇଲି ଅଣ୍ଟା ଉପରକୁ। ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ଟିକେ ଦେଖିବି ବୋଲି କହିବାରୁ ବୋଉ କହିଲା - ଯାଃ, ଆଗରୁ କାହାର ଦେଖିନୁ କି ? ସବୁ ମାଇକିନାଙ୍କର ସମାନ। ପରେ ଦେଖିବୁ। ଡେରି କରନି। ଜଲଦି କାମ ସାର।
ମୁଁ ସାଉଁଳି ପକେଇଲି ବୋଉର ବାଳୁଆ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି। ହାତକୁ ଭାରି ମାଂସୁଳିଆ ଲାଗୁଥାଏ। ବିଆ ଫାଟରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇଲି। ଭିତରଟା ନାଳେଇ ଆସିଲାଣି। ମୁଁ ଡେରି ନକରି ଲୁଙ୍ଗି ଖୋଲି ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହେଇପଡ଼ିଲି । ମୋ ବାଣ୍ଡ ସେତେବେଳକୁ ଅସମ୍ଭାଳ ଠେଙ୍ଗେଇକି ଟଙ୍ଗଟଙ୍ଗ ହେଲାଣି। ଚାଖଣ୍ଡ ଲମ୍ବା ଆଉ ମସ୍ତବଡ ମୋଟା ମୋ ଟୋକା ବାଣ୍ଡ। ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ହାମୁଡ଼ି ପଡିଲି ବୋଉ ଉପରେ। ତା ହାତରେ ଧରେଇଦେଲି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ। ବୋଉ ଚୁପଚାପ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇଧରି ଉପର ଚମଡା ତଳକୁ ଖସେଇ ତା ବିଆ ଫାଟରେ ଲଗେଇଦେଇ କହିଲା - ହଁ, ଆରମ୍ଭ କର। ହେ ଭଗବାନ, କେତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡ କିରେ ତୋର?
ମୁଁ ବୋଉର ଓଠକୁ କାମୁଡି ଚୁଚୁମି ଦେଲି। ମୋତେ ଭାଙ୍ଗ ନିଶା ସେତେବେଳକୁ ଜୋର। ବୋଉର ପିଠିତଳୁ ଜାବୁଡି ଧରି ପିଚା ଟେକି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଠେଲା ମାରିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ମୂଳଯାଏ ମାଡ଼ିହେଇ ପଶିଗଲା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରକୁ। ସଁ ସଁ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଲା ବୋଉ। ମୁଁ ମୋ ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି। ବୋଉ ର ବିଆ ଭିତରଟା ବେଳକୁ ବେଳ ଗରମ ହେଇ ବେଶୀ ନାଳୁଆ ହେଇ ଆସୁଥିଲା। ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖୁବ ମସ୍ତରେ ଦଳିହେଇ ଖସଡ଼ିବାରେ ଲାଗିଥିଲା ବୋଉର ବିଆ ଭିତରେ। ଓଃ… କି ମଜା। ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୁଁ ମାତି ଉଠୁଥିଲି। ବୋଉ ବି ଲାଜସରମ ଛାଡି ଅସମ୍ଭାଳ ମଜାରେ ଥରକୁ ଥର ତଳୁ ଗାଣ୍ଡି ଟେକି ପକେଇ ମୋ ପିଠିକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିଲା। ୨୦ ମିନିଟ ଗେହିଁ ହେଲାପରେ ବୋଉ ମୋ କାନରେ ଫୁସଫୁସ ହେଇ କହିଲା - କେତେ ସମୟ ଆଉ କରିବୁ, ଡେରି ହେଲାଣି। ଏଥର ବୀଜ ଛାଡିଦେ।
ମୁଁ ବି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନଥିଲି। ମସ୍ତମସ୍ତ ଆଉ କେଇଥର ପିଚା ହଲେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ମାଡ଼ିଧରିଲି ବିଆ ଭିତରକୁ। ଓଃ… ଚରମ ଆନନ୍ଦରେ ମାତି ଉଠିଲା ମୋ ମନ। ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ବୀର୍ଯ ପିଚକାରୀ ମାରିଲା ଭଳି ବାହାରି ଗଲା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ। ଓଃ..କି ମଜା। ଚରମ ତୃପ୍ତିରେ ମୁଁ ବୋଉ ମୁଁହରେ ମୁଁହ ଘଷି ଘନଘନ ଚୁମ୍ବନ ଦେଇ ଆସ୍ତେକି ତା ଉପରୁ ଉଠି ଆସିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ପେଳ ବୋଉର ବିଆ ଲାଳରେ ଲଟପଟ ହେଇଯାଇଥାଏ।
ବୋଉ ଖଟରୁ ଓହ୍ଲେଇ ତରତର ହେଇ ବ୍ଲାଉଜ ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡି ପକେଇ କହିଲା - ମୁଁ ଯାଉଛି। ତୁ ଏଇଠି ଶୋଇପଡ।
ମୁଁ ତା ହାତ ଟାଣି ଧରି କହିଲି - ବୋଉ, ଟିକେ ରହ।
ବୋଉ କହିଲା - ଉଁହୁ, କାଲି ସକାଳେ କଥା ହବା।
ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ପାଦ ଚିପିଚିପି ଘର ଭିତରୁ ବାହାରିଗଲା । ପରେପରେ କେତେବେଳ ମୁଁ ଶୋଇପଡ଼ିଲି ଜାଣିନି।
ପରଦିନ ସକାଳୁ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ବୋଉ ନିତ୍ୟକର୍ମ ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ସାରି ଠାକୁର ପୂଜା କରୁଥାଏ। ବାପା ଦାଣ୍ଡରେ ବସି ଚା ପିଉଥାନ୍ତି। ମୋତେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବାକୁ ପଡିବ। ମୁଁ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ଜଳଖିଆ ଖାଇଲା ବେଳେ ରୋଷେଇଘରେ ବୋଉ ସାଙ୍ଗେ ଟିକେ ନିରୋଳା ସମୟ ମିଳିଲା।
ବୋଉ ଟିକେ ଲାଜେଇକି ହସିଦେଇ ମୁଁହ ମୋଡିକି କହିଲା - ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଏତେ ବଢିଆ ବଢିଆ ଦାମୀ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ କଣ ପାଇଁ ଆଣିଥିଲୁ ମୁଁ ଏବେ ବୁଝୁଛି। ଛତରା କୋଉଠିକାର। ନିଜ ବୋଉ ପାଖରୁ ବି ମଜା ମାରିନେଲୁ।
ମୁଁ ଟିକେ ମୁଚୁକି ହସି କହିଲି - ସତ କହିବୁ ବୋଉ, ତୁ ବି କଣ ମଜା ନେଇନୁ ?
ବୋଉ ଚାରିପାଖକୁ ଚାହିଁ ପକେଇ କହିଲା - ହେ ଭଗବାନ, ଲାଜ ଲାଗୁଚି କହିବାକୁ...ହେଲେ ସତ କହୁଚି, ଖୁବ ମଜା ଦେଲୁ ତୁ। ବାପରେ ବାପ, ତୁ ମହା ଓସ୍ତାଦ ଅଛୁ। ହେଲେ ମନେରଖ, ଯାହା ହବା କଥା ତ ହେଇସାରିଲାଣି। ଭାରି ବିପଦ ଜିନିଷ ଇଏ। ସାବଧାନ।
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି - ତୁ ଜମା ଚିନ୍ତା କରନା ବୋଉ। ମୁଁ ଖୁବ ସାବଧାନ ରହିବି। କିନ୍ତୁ ଗୋଟେ କଥା, ତୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲେ। ମାସେ ଖଣ୍ଡେ ରହିକି ଆସିବୁ। ଏଇଠି ଏମିତି ଡରି ଡରି କିଛି କରି ହବନି।
ବୋଉ ଫେଁ କିନା ହସି ପକେଇ କହିଲା - ହଉ, ମୁଁ କିଛି ଗୋଟେ ପ୍ଲାନ କରି ତୋତେ କହିବି। ବେଶୀ ଦିନ କିନ୍ତୁ ରହି ପାରିବିନି। ତୋ ବାପାଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ ଅସୁବିଧା ହବ। ହେଲେ ତୁ କ'ଣ ଦବୁ ମୋତେ ?
ମୁଁ କହିଲି –ମୁଁ ତ ତୋତେ ଧୁମ୍ ମଜା ଦେବି। ଦିନକୁ ଅନ୍ତତଃ ୩-୪ ଥର ତୋ ଟାଂକି ଫୁଲ୍ କରିଦେବି। ତୋର ଆଉ କ'ଣ ଦରକାର କହୁନୁ।
ବୋଉ କହିଲା – ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ ହେଲୁଣି। ମୋର ଗୋଟାଏ ଭଲ ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ଦରକାର।
ମୁଁ ହସି ଦେଇ କହିଲି – ଏହି କଥା, ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ସାଙ୍ଗକୁ ଦିପଟ ଚୁନା ଚୁଡ଼ି ଦେବି। କିନ୍ତୁ ବୋଉ ଗୋଟିଏ କଥା, ମୁଁ ତୋତେ ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧେଇବି।
ବୋଉ କହିଲା – ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧେଇ ମୋତେ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ କରିବୁ ନା କ'ଣ ?
ମୁଁ କହିଲି – ତୁ ମୋର ପରମାନେଂଟ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ନ ହେଲେ ବି ଟେଂପରାରୀ ସ୍ତ୍ରୀ ତ ହୋଇ ପାରିବୁ।
ବୋଉ ଲାଜେଇକି ହୁଁ ମାରିଲା।ମୁଁ ଚାରିପାଖକୁ ଅନେଇ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ରୋଷେଇଘର ଭିତରେ ଦୁଇ ହାତରେ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପି ତା କାନରେ କହିଲି - ବୋଉ, ଭାରି ମନ ହଉଚି।
ବୋଉ ମୋତେ ଚୁମୁଟି ଦେଇ କହିଲା - ତୋର ତ ଭାରି ସାହସ ହେଇଗଲାଣି। ମୋତେ ମାରିବୁ ନା କଣ ?
ମୁଁ ଟିକେ ନେହୁରା ହେଲା ପରି ହେଲି। ବୋଉ ଶେଷକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ରାଜି ହେଇ କହିଲା - ତୋ ପିଉସୀନାନୀ ତ ଗାଧେଇବାକୁ ବନ୍ଧକୁ ଗଲାଣି। ଟିକେ ରହିଯା, ତୋ ବାପା ମାର୍କେଟ ବାହାରିଲେଣି।
ଟିକେ ପରେ ବାପା ଘରୁ ବାହାରିଗଲେ। ବୋଉ ଧଡ଼କିନା କବାଟ ବନ୍ଦକରି କହିଲା - ଜଲଦି ଆସ।
ମୁଁ ବୋଉକୁ ଖଟ ଉପରେ ଅଧା ଶୁଏଇକି ତା ଶାଢ଼ୀ ଟେକିଦେଲି। ଓଃ… ଶାଳୀ ମାଇକିନିଆର ବାଳଭର୍ତ୍ତି ପାକଳ ବିଆକୁ ଦେଖି ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୁଁ ପାଗଳ ହେଇଯିବି। ତରତର ହେଇ ପେଣ୍ଟ ଅଧା ଖୋଲି ଚଡିତଳୁ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢିଲି। ତଳେ ଠିଆହେଇ ହାମୁଡ଼ି ପଡି ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ନେଇ ମାଡିଦେଲି ବୋଉ ବିଆ ଫାଟରେ ତଳେଇକି। ଥରକରେ ଦଳିହେଇ ପୁରା ପଶିଗଲା ବୋଉ ଭିତରେ। ଉଁ ଉଁ ହେଇ ମଜାରେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଲା ବୋଉ। ମୁଁ ସାମାନ୍ୟ ବିଳମ୍ବ ନକରି ମୋ ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲି। ମଝିରେ ମଝିରେ ବୋଉର ଓଠ ବେକକୁ କାମୁଡି ପକଉଥିଲି। ୫ ମିନିଟ ହେଇନି ବୋଉ ଜୋର ଭିଡିମୋଡି ହେଇ ସଁ ସଁ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଲା। ବହଳିଆ ବହଳିଆ ବିଆ ରସ ବୋହି ଆସୁଥିଲା ତା ବିଆ ଭିତରୁ। ମୁଁ ବି ବେଶୀ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲିନି। ବୀର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଖଳନର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ସୁଖ ରେ ମତୁଆଲା ହେଇ ମୁଁ ଜୋରରେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି ବୋଉକୁ।
ଟିକେ ପରେ ଦୁହେଁ ଅଲଗା ହେଇଗଲୁ। ବୋଉ ଗୋଟେ ଛୋଟ ଟାୱେଲ ରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପୋଛି ପକେଇ ନିଜ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି ପୋଛିଲା। ମୁଁ ବୋଉର ଗାଣ୍ଡିରେ ହାତମାରି ଟିକେ ସାଉଁଳିଲି। ମସ୍ତବଡ ମାଂସଳ ଲହୁଣୀମଖା ଗୋରା ମୁଲାୟମ ଗାଣ୍ଡି ମୋ ବୋଉର। ନଜାଣିଲା ପରି ଆସ୍ତେକି ତା ଗାଣ୍ଡି ଆଡେଇ ଦେଖିଲି। ଓଃ... ବୋଉର ଛୋଟିଆ ଆଉ ଟାଇଟ ଗାଣ୍ଡିକଣା ଦେଖିକି ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ବିଜୁଳି ଖେଳିଗଲା। ମୁଁ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଦେଲି ସେଠି ।
ବୋଉ ହସିଦେଇ ମୋତେ ଠେଲି ଦେଇ କହିଲା - ଯାଃ… ସବୁଆଡେ ତୋ ନଜର। ହଉ, ଯଦି ମନ କରୁଚୁ ଆର ଥର ଆସିଲେ ତୋତେ ଚାନ୍ସ ମିଳିବ।
-ଶେଷ-
ମୁଁ ଭୁବନେଶ୍ବର କୋ-ଅପରେଟିଭ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଚାକିରୀ କରି ଗୋଟିକିଆ ରୁମ ଟିଏ ଭଡ଼ାନେଇ ଏକା ରହୁଥିଲି । ଶୁକ୍ରବାର ଠାରୁ ଛୁଟିନେଇ ଘରକୁ ଆସିଥିଲି । ଜରୁରୀ କାମ ଥିବାରୁ ସୋମବାର ଦିନ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବି ବୋଲି ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠି ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବା ପାଇଁ ଯାଉ ଯାଉ ହଠାତ୍ ନଜର ପଡିଲା ଅଗଣା ନଳା ପାଖରେ ମୋ ବୋଉ ପରିସ୍ରା କରି ବସିଚି । ମୁଁ ଅଟକି ଗଲି । ଫେରି ପଡୁ ପଡୁ ପୁଣି କ'ଣ ଭାବି କବାଟ ପଛରେ ଲୁଚି ପଡିଲି ।
ସାଧାରଣତଃ ସକାଳୁ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଆମ ଘରେ କେହି ଉଠି ନ ଥାନ୍ତି । ସେଇଥି ପାଇଁ ବୋଧେ ବେଶୀ ଚିନ୍ତା ନ କରି ମୋ ବୋଉ ଟଏଲେଟ୍ ଭିତରକୁ ନ ଯାଇ ଅଗଣା ନଳା ପାଖରେ କାମ ସାରି ଦେବାକୁ ପରିସ୍ରା କରିବାକୁ ବସି ପଡିଚି । ଅଂଟା ଯାଏ ଲୁଗା ଟେକି ବସି ଥିବାରୁ ପଛପଟୁ ତା ଲଂଗଳା ଗାଂଡି ଗୋଟାକ ଯାକ ମୋତେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶୁଥିଲା । ମସ୍ତବଡ ଓସାରିଆ ଗୋରା ତକ ତକ ମାଇକିନିଆ ଗାଣ୍ଡି । ଦେଖିକରି ମୋ ଦେହ ମୁଣ୍ଡ କ'ଣ ହେଇଗଲା । ଆଗରୁ କେବେ ଆଉ କୋଉ ମାଇକିନିଆର ଏମିତି ଲଂଗଳା ଗାଂଡି ଦେଖି ନଥିଲି । ଏହା ଦେଖି ସେତେବେଳକୁ ଟ୍ରାଉଜର ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଶକ୍ତ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ନିଜ ବୋଉକୁ ଏମିତି ଲୁଚି ଦେଖିବା ପାଇଁ ମୋତେ ଟିକିଏ ସଂକୋଚ ଲାଗୁଥିଲା । ହେଲେ ମୋର ଯୁବକ ମନ ବୋଉର ସୁନ୍ଦରିଆ ଲଙ୍ଗଳା ଗାଣ୍ଡିକୁ ଦେଖିବାରୁ ମନ ଛାଡୁ ନଥିଲା । ମୋ ବୋଉର ମସ୍ତ ଓସାରିଆ ମାଂସାଳ ଗାଣ୍ଡି । ଲହୁଣୀ ମଖା ଚିକ୍ଣ ଗୋରା ଗୋରା ପିଚା । ଆଃ...ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ବୋଉ ଦିନସାରା ସେମିତି ଲୁଗା ଟେକି ବସିଥାନ୍ତା ଆଉ ମୁଁ ତା'ର ଲଂଗଳା ଗାଣ୍ଡିକି ଏମିତି ଦେଖୁଥାନ୍ତି । ପରିସ୍ରା ସାରି ବୋଉ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ମୁଁ ଲୁଚିବା ଜାଗାରୁ ଖସି ଆସିଲି ।
ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବା ପରେ ବି ମନଟା ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା । ସକାଳର ଦେଖିଥିବା ସେଇ ଦୃଶ୍ୟକୁ ମୁଁ ଜମା ଭୁଲି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ସେ ଦୃଶ୍ୟ ମନେ ପଡିବା ମାତ୍ରେ ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଧକ ଧକ ହୋଇ ଉଠୁଥିଲା । ଓଃ...ମୋ ବୋଉର କି ମସ୍ତ ଗାଣ୍ଡି! ମୁଁ ମୋଟେ ସମ୍ଭାଳି ହୋଇ ରହି ପାରିଲି ନାହିଁ ।
ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ଗୋଟେ କାମର ବାହାନା କରି ମୁଁ ଘରକୁ ପଳେଇ ଆସିଲି । ଘରେ ଖାଲି ବୋଉର ପାଖ ପାଖ ହେଲି । ବୋଉର ପାଖ ଛାଡିବା ପାଇଁ ଜମା ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନ ଥିଲା । ୨୪ ବର୍ଷ ହେବ ସବୁ ଦିନେ ଦେଖି ଆସୁଥିବା ବୋଉର ଚେହେରା ଆଗ ଠାରୁ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଥିଲା । ଏମିତି ତ ବୋଉ ମୋର ସୁନ୍ଦରୀ । ଏହା ଭିତରେ ଟିକିଏ ମୋଟି ହୋଇ ଯାଇଛି । ବୟସ ୪୩ ବର୍ଷ ହେଲେ ବି ତା'ର ଜବରଦସ୍ତ ଚେହେରା । ଚାଲିଲା ବେଳେ ତା'ର ଓସାରିଆ ଗାଣ୍ଡିର ଦୋଳନ ଦେଖିଲେ ମୁଁ ମୋ ସମସ୍ତ ନୀତି ଓ ଆଦର୍ଶକୁ ଯେମିତି ପାଶୋରି ଦେଉଥିଲି । ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ କାମ ଲାଳସାର ନିଆଁ ମୋ ଦେହ ସାରା ଚରି ଯାଉଥିଲା ।
ସେଦିନର ସେଇ ଘଟଣାକୁ ଦେଖିଲା ପରେ ମୁଁ ଗୋଟାଏ ଭିନ୍ନ ଚରିତ୍ର ପାଲଟି ଯାଇଥିଲି । ବୋଉ ପ୍ରତି ମୋର ଦୁର୍ବଳତା ଅସଂଭବ ଭାବେ ବଢ଼ି ଯାଇଥିଲା । ତାକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ମୋ ମନ ଚହଲି ଉଠୁଥିଲା । ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ନିଜକୁ ଆୟତ କରି ପାରୁ ନ ଥିଲି । ମୁଁ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିଥିଲି ଯେ ଏ ସବୁ ଚିନ୍ତାର କିଛି ମାନେ ନାହିଁ । ନିଜ ବୋଉକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରିବା ଯାହା, ଆକାଶକୁ ହାତ ବଢ଼େଇ ଜହ୍ନକୁ ତୋଳି ଆଣିବା ତାହା । ପୁରାପୁରି ଅସଂଭବ ବ୍ୟାପାର । ତଥାପି ଏମିତି ଆଶା କରି ରହିବାରେ ଗୋଟାଏ ଅପୂର୍ବ ଉନ୍ମାଦନା ଥିଲା । ଦିନକୁ ଦିନ ବୋଉ ମୋତେ ଅଧିକ ସୁନ୍ଦର ଆଉ ସେକ୍ସି ଲାଗୁଥିଲା । ଭୁବନେଶ୍ବର ରେ ରହିବାକୁ ଆଉ ମୋର ମନ ଲାଗୁନଥିଲା । ବୋଉକୁ ମନେ ପକେଇ ମନଟା ଉଛନିଆ ହେଇ ପଡୁଥିଲା।
ସତରେ ଗୋଲଗାଲ ହେଇକି ମସ୍ତ ମାଇକିନା ଖଣ୍ଡେ ହେଇଚି ମୋ ବୋଉ। କେମିତି ତାକୁ ପଟେଇକି ଗେହିଁବି ସେ କଥା ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ବୋଉ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଖୁବ ଭଲରେ ମିଶେ। ସୁନା ଆଉ ଶାଢ଼ୀ ପ୍ରତି ତାର ଭାରି ଲୋଭ ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି। କଳାମନ୍ଦିରରୁ ତା ପାଇଁ ୭୫୦୦ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଗୋଟେ ସିଲକ ପାଟ ଶାଢ଼ୀ, ଆଉ ୩୫୦୦ ଟଙ୍କା ର ଗୋଟିଏ ସିଫୋନ ଶାଢ଼ୀ କିଣି ଏକାଠି ପ୍ୟାକେଟ କରି ରଖିଲି ।
ତା ପର ରବିବାର ଦିନ ବାଇକ ନେଇ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଆଁକୁ ଗଲି। ଦାମୀ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ ଯୋଡାକୁ ଦେଖି ବୋଉର ଖୁସି କହିଲେ ନ ସରେ। ମୋ ମନଟା କିନ୍ତୁ ଅସ୍ଥିର ଲାଗୁଥିଲା। ଘରେ ଥିଲା ବେଳେ ବୋଉ ଉପରୁ ମୋ ନଜର ଜମା ହଟୁ ନ ଥିଲା । ମୁଁ ଖାଲି ବିକଳ ହେଇ ବୋଉକୁ ଚାହିଁଥିଲି । ତା'ର ପିଚାହଲା ମସ୍ତ ଚାଲି ଆଉ ତା'ର ଗୋରା ପରିପୃଷ୍ଟ ଦେହକୁ ଦେଖି ମୁଁ ଖୁବ୍ କାମାତୁର ହେଇ ପଡୁଥିଲି । ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରେ ମୋର ୮ ଇଂଚ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡ ସବୁବେଳେ ଶକ୍ତ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇ ଯାଉଥିଲା । ବିଆ ଚାଖିବାକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖାଲି ବିକଳ ହେଉଥିଲା । କଥା କେମିତି ଆଗକୁ ବଢ଼େଇବି ଭାବି ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ପଡୁଥିଲି। ଯା ହେଲେବି ସେ ମୋ ନିଜ ବୋଉ । ତେଣୁ ଏସବୁ ଏତେ ସହଜ କଥା ନୁହେଁ । ଏସବୁ କାମ ପାଇଁ ସାହାସ ତ ନୁହଁ ଦୁଃସାହସ ଦରକାର ।
ଦିନବେଳା ରୋଷେଇଘରେ ନିରୋଳା ଦେଖି ବୋଉ ପାଖକୁ ଗଲି। ୟାଡୁସାଡୁ କଥା ହେଲୁ। ମୋର ଶାଢ଼ୀ ପସନ୍ଦକୁ ଖୁବ ତାରିଫ କଲା ବୋଉ। ମୁଁ କଥା ମଝିରେ ଟିକେ ହସିଦେଇ ପଚାରିଲି - ଆଛା ବୋଉ, ଗୋଟେ କଥା ପଚାରିବି...ତୁ ବୋଧେ ବ୍ଲାଉଜ ତଳେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧୁନୁ ?
ମୋ ମୁଁହରୁ ହଠାତ ଏମିତି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ବୋଉ ଟିକେ ହଡ଼ବଡେଇ ଗଲା। ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା - ଯା, ଆଗରୁ ସିନା ପିନ୍ଧୁଥିଲି। ଏବେ ମୋର କଣ ଆଉ ସେଗୁଡାକୁ ପିନ୍ଧିବା ବୟସ ଅଛି ?
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି - ସେଇଟା ପିନ୍ଧିବାରେ ବୟସ ର କଣ ସମ୍ପର୍କ ଯେ ? ଏମିତି ବି ବୋଉ ତୁ ଏବେ ୪୩ ନୁହେଁ ୩୪ ବର୍ଷର ଭଳି ଦିଶୁଚୁ। ବ୍ରା ପିନ୍ଧିଲେ ନିଜକୁ ସ୍ମାର୍ଟ ଲାଗିବ ଆଉ ବ୍ଲାଉଜର ସାଇଜ ବି ଠିକ୍ ରହିବ। ତୁ କହିଲେ ମୁଁ ଆର ଥରକୁ ନେଇ ଆସିବି।
ବୋଉର ମୁଁହ ନାଲି ପଡିଗଲା ଲାଜରେ। କହିଲା - ଯା ଦୁଷ୍ଟ କୋଉଠିକାର।
ମୁଁ ଟିକେ ହସି ଦେଇ କହିଲି - ବାଃ, ଏଇ କଥାରେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କୋଉଠୁ ଆସିଲା ଯେ ?
ବୋଉ ହସ ଚାପି କହିଲା - ହଉ ତୁ ଯା, ମୁଁ ତୋତେ ପରେ କହିବି, ମୋ ପାଇଁ ଆଣି ଦବୁ ।
ମୁଁ ହସିଦେଇ ତା ପାଖରୁ ପଳେଇ ଆସିଲି। କିନ୍ତୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ସେ ଟିକେ ବେଶୀ ଖୁସି ଖୁସି ଦିଶୁଛି। ମୋତେ ସାମନାରେ ଦେଖିଲେ ଟିକେ ଲାଜେଇଲା ଭଳି ହେଇପଡୁଛି। ମୁଁ ମନେମନେ ମୁଚୁକି ହସିଲି। ଏସବୁ ମୁଁ ବୋଉକୁ ତା ବୟସ ୫୩ ରୁ ୩୫ ବୋଲି କହିବାର କରାମତି। କୋଉ ସ୍ତ୍ରୀଲୋକ ନିଜ ପ୍ରଶଂସା ଶୁଣିଲେ ଖୁସି ହୁଏନି ?
ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଦିଟେଳା ପୁରୀ ଭାଙ୍ଗ ପକେଇ ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ଦୋକାନ ଆଡୁ ବୁଲି ଆସିଲି। ଟି.ଭି. ଦେଖି ଆଉ ବାପାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହଉହଉ ରାତି ହେଲା। ବୋଉ ଖାଇବାକୁ ବାଢିଲା। ଖାଇସାରି ବାପା ସବୁଦିନ ଭଳି ଫାର୍ମହାଉସ କୁ ଗଲେ ଶୋଇବାକୁ। ମୁଁ ଦାଣ୍ଡଘର ବିଛଣାରେ ଗଡି ପଡିଲି। ଘରେ ଆମେ ଏବେ ତିନି ଜଣ ଲୋକ। ମୁଁ, ବୋଉ ଆଉ ପିଉସୀ ନାନୀ। ପିଉସୀନାନୀ ବୁଢ଼ୀ ହେଲେଣି, ପ୍ରାୟ ଦିନ ଆସି ଆମ ଘରେ ରୁହନ୍ତି।
ରାତି ଏଗାର ବେଳକୁ ସାହସ ଧରି ଉଠିଲି। ଯାହା ହବା କଥା ହବ ଦେଖାଯିବ। ସେତେବେଳକୁ ଭାଙ୍ଗ ନିଶାରେ ମୁଁ ପୁରା ଝୁମଝୁମ। ବାହାରେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଯୋଗୁଁ ଲାଇନ ନ ଥିଲା। ବୋଉ ଶୋଇଥିବା ଘର କବାଟ ଠେଲି ପଶିଲି। ମୁଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ଯାଇ ବୋଉ ବେଡରେ ବସିଲି । ନ ଜାଣିଲା ପରି ଆସ୍ତେ କରି ତା ପାଖେ ଶୋଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ସମ୍ଭାଳି ନପାରି ତା ଦେହରେ ହାତ ପକେଇ ଦେଲି । ବୋଉର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ସେ ଚମକି ପଡ଼ିଲା ।
– ରାଜୁ , କ'ଣ ହେଲା କିରେ?
ମୁଁ କହିଲି - ଏକୁଟିଆ ନିଦ ଲାଗିଲାନି ବୋଲି ତୋ ପାଖକୁ ପଳେଇ ଆସିଲି ।ବୋଉ ମୋ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବୁଝି ନ ପାରି ଟିକିଏ ଘୁଂଚିଯାଇ ମୋ ପାଇଁ ଯାଗା କରିଦେଲା ହାଇ ମାରି କହିଲା - ମୁଁ ବି ଶୋଇ ନଥିଲି, ଏଇ ଦି ମିନିଟ ହବ ଆଖି ଲାଗି ଯାଇଥିଲା।
ମୁଁ କିଛି ନ କହି ବୋଉ ପାଖରେ ଲାଗିକରି ଶୋଇଲି । ତା ଦେହର ଝାଳ ମିଶା ନାରୀ ଦେହର ସୁଗଂଧକୁ ଆଘ୍ରାଣ କରି ମୁଁ ମତୁଆଲା ହୋଇ ଉଠିଲି । ଓଃ... ଭାଙ୍ଗ ନିଶାର ପ୍ରଭାବରେ ମୁଁ ଆଦିମ ଉତେଜନାରେ କଂପି ଉଠିଲି । ମୋର ଏତେ ପାଖରେ ବୋଉ । ଗୋଟାଏ ଅତ୍ୟନ୍ତ ହିଂସ୍ର କାମନାରେ ମୁଁ ଅସ୍ଥିର ହୋଇ ପଡୁଥିଲି । ଭାଙ୍ଗ ନିଶା ତା ରଙ୍ଗ ଦେଖେଇବା ଆରଂଭ କରିଦେଇ ଥିଲା । ଭଲ ମନ୍ଦ ଚିନ୍ତା କରିବା ଅବସ୍ଥାରେ ମୁଁ ନ ଥିଲି । ବୋଉକୁ ଗେହିଁବାର ପାଶବିକ କାମ ଲାଳସାରେ ମୁଁ ମାତି ଉଠିଲି ।
ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲିନି । ବୋଉର ବ୍ଲାଉଜ ଉପରେ ହାତ ପକେଇ ଦେଲି । ତା'ର ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ସାଉଁଳି ମୁଠେଇ ଚିପି ପକେଇବାରୁ ବୋଉ ମୋ ହାତକୁ ଧରି ପକେଇଲା । ମୋର ଉଦେଶ୍ୟକୁ ସେ ଠଉରେଇ ନେଲା । ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲା – ଏଇ ଦୁଷ୍ଟ, ଏସବୁ କ'ଣ ହେଉଛି ? ଛାଡ ମତେ ।
ବୋଉ ଉପରକୁ ଚଢ଼ିଯାଇ ତାକୁ ଭିଡିଧରି କହିଲି– ତୁ ମନା କରନି ବୋଉ । ମୋର ଭାରି ମନ ହେଇଚି...ଦେଖୁନୁ, ଆଉ ଜମା ସଂଭାଳି ହଉନି । ତୁ ଆଜି ମତେ ମୋଟେ ମନା କରିନି ।
ବୋଉକୁ ଏଥର ମୋ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ବୁଝିବାରେ ଆଉ ବିଳମ୍ବ ହେଲାନି। ଧଡ଼କିନା ଉଠିପଡ଼ି ଚାପାକଣ୍ଠ ରେ କହିଲା - ହେ ଭଗବାନ, କ'ଣ ସବୁ ଏମିତି କହୁଚୁ ... ଏଡେ ପିଲାଟାଏ ହେଲୁଣି, କାହା ସାଙ୍ଗରେ କୋଉ ସଂପର୍କ ଜାଣି ପାରିଲୁ ନାହିଁ ... ଜାଣିଥା, ମୁଁ ତୋ ବୋଉ । ଭାରି ପାପ ହବ... ତୁ ଗଲୁ ଏଇଠୁ।
ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୋଟାଏ ନିଷିଦ୍ଧ ଉନ୍ମାଦନାରେ ମାତି ଉଠିଥିଲି । ବୋଉକୁ ଛାଡି ଦେବାର ପ୍ରଶ୍ନ ନ ଥିଲା । ମୁଁ ଆଉ ବେଶୀ ଡ୍ରାମା କଲିନି। ବୋଉକୁ ଜୋରରେ କୁଣ୍ଢେଇ ମାଡିବସି କହିଲି - ତୋତେ ମୋ ରାଣ ବୋଉ। ମନା କରନି। କେହି ଜାଣିବେନି। ପାପ ଫାପ କିଛି ହବନି। ତୋ ମୋ ବ୍ୟତୀତ ତୃତୀୟ ଲୋକ କେହି ଏସବୁର ଟେର ବି ପାଇବେନି। ବୋଉ, ମୋର ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହଉନି।
ଗୋଟେ ନିଶ୍ୱାସରେ କହିସାରି ମୁଁ ତାକୁ ଜୋରରେ ଚାପିଧରି ତା ଗାଲ ଓଠକୁ ଚୁମା ଦେଲି।
ବୋଉ ପାଟିରୁ କଥା ବାହାରିଲାନି। ମୋ ଜବରଦସ୍ତି ଆଉ ରାଣ ପକା ଦେଖି ତା ଦେହରୁ ଝାଳ ବୋହି ଯାଇଥିଲା। ଟିକେ ଚୁପ ରହି କହିଲା - ଆର ଘରେ ବୁଢ଼ୀ ଶୋଇଛି, ତା କାନ ଭାରି ପ୍ରଖର। ତୁ ଯେମିତି ଚୁମା ଦଉଛୁ ଯେ ଶବ୍ଦ ହଉଛି...ମାରିବୁ ମୋତେ।
ମୁଁ କିଛି ନକହି ବୋଉକୁ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡି ଧରିଲି।
ସେ ମୋତେ ଠେଲିଦେଇ କହିଲା – ତୋତେ ପାରି ହେବନି । ଚାଲ ଉପର ଘରକୁ। ଯାହା ହବାକଥା ହବ, ମୁଁ ତୋତେ ପାରିବିନି। ମୁଁ ଟର୍ଚ୍ଚ ଆଣୁଚି।
ରାତି ବାର ସେତେବେଳକୁ। ମଝିଘରେ ପିଉସୀନାନୀ ବୁଢ଼ୀ ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ମାରି ଶୋଇଥାଏ। ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରିଲା ଅନ୍ଧାରରେ। ଆମେ ଦୁହେଁ ପାଦ ଚିପି ଚିପି ସିଡ଼ି ଚଢି ଉପର ଘରକୁ ଆସିଲୁ। ବୋଉ ଭିତରୁ କବାଟରେ ଶିକୁଳି ପକେଇଦେଲା। ଦୁହେଁ ଖଟ ଉପରେ ବସିଲା ପରେ ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ଲିଭେଇଦେଲା। ମୁଁ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି।
ବୋଉ ଚପାକଣ୍ଠରେ କହିଲା - ରାଜୁ, ମୋତେ କିନ୍ତୁ ଭାରି ଡର ମାଡୁଚି ରେ। ଭାରି ବିପଦ କାମ ଇଏ। କେହି ଯେମିତି ଭୁଲରେ ବି ନଜାଣନ୍ତି। ଇଜ୍ଜତ ମହତ କିଛି ରହିବନି।
ମୁଁ ତା ମୁଁହରେ ମୁଁହ ଘଷି କହିଲି - ତୁ ଜମାରୁ ଛାନିଆ ହଅନି। ଚୁପ ରହ। ବ୍ଲାଉଜ ଖୋଲି ପକା।
ବୋଉ ଲାଜେଇକି କହିଲା - ଆଜି ନ ଖୋଲିଲେ ହବନି ?
ମୁଁ ଅନ୍ଧାରରେ ନିଜେ ତା ବ୍ଲାଉଜ ବୋତାମ ଫିଟେଇ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ପଦାକୁ କାଢି କହିଲି - ବ୍ୟସ୍ତ ହଅନା..ପୁରା ଖୋଲିବିନି।
ଓଃ… ବୋଉର ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ବେଶୀ ବଡ଼ ବଡ଼ ନୁହଁ, କିନ୍ତୁ ଭାରି ମାଂସଳ। ଆଗ ସାଉଁଳି ଚିପି ପକେଇ ଭୁଣ୍ଡି ଯୋଡାକୁ ପାଟି ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ପକେଇଲି। ଉଃ ଉଃ ହେଇ ବୋଉ ଶୀଘ୍ର ଗରମ ହେଇପଡ଼ିଲା। ମୁଁ ତରତର ହେଇ ତା ଶାଢ଼ୀ ଶାୟା ସବୁ ଟେକି ପକେଇଲି ଅଣ୍ଟା ଉପରକୁ। ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ଟିକେ ଦେଖିବି ବୋଲି କହିବାରୁ ବୋଉ କହିଲା - ଯାଃ, ଆଗରୁ କାହାର ଦେଖିନୁ କି ? ସବୁ ମାଇକିନାଙ୍କର ସମାନ। ପରେ ଦେଖିବୁ। ଡେରି କରନି। ଜଲଦି କାମ ସାର।
ମୁଁ ସାଉଁଳି ପକେଇଲି ବୋଉର ବାଳୁଆ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି। ହାତକୁ ଭାରି ମାଂସୁଳିଆ ଲାଗୁଥାଏ। ବିଆ ଫାଟରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରେଇଲି। ଭିତରଟା ନାଳେଇ ଆସିଲାଣି। ମୁଁ ଡେରି ନକରି ଲୁଙ୍ଗି ଖୋଲି ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହେଇପଡ଼ିଲି । ମୋ ବାଣ୍ଡ ସେତେବେଳକୁ ଅସମ୍ଭାଳ ଠେଙ୍ଗେଇକି ଟଙ୍ଗଟଙ୍ଗ ହେଲାଣି। ଚାଖଣ୍ଡ ଲମ୍ବା ଆଉ ମସ୍ତବଡ ମୋଟା ମୋ ଟୋକା ବାଣ୍ଡ। ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ହାମୁଡ଼ି ପଡିଲି ବୋଉ ଉପରେ। ତା ହାତରେ ଧରେଇଦେଲି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ। ବୋଉ ଚୁପଚାପ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇଧରି ଉପର ଚମଡା ତଳକୁ ଖସେଇ ତା ବିଆ ଫାଟରେ ଲଗେଇଦେଇ କହିଲା - ହଁ, ଆରମ୍ଭ କର। ହେ ଭଗବାନ, କେତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡ କିରେ ତୋର?
ମୁଁ ବୋଉର ଓଠକୁ କାମୁଡି ଚୁଚୁମି ଦେଲି। ମୋତେ ଭାଙ୍ଗ ନିଶା ସେତେବେଳକୁ ଜୋର। ବୋଉର ପିଠିତଳୁ ଜାବୁଡି ଧରି ପିଚା ଟେକି ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଠେଲା ମାରିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ମୂଳଯାଏ ମାଡ଼ିହେଇ ପଶିଗଲା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରକୁ। ସଁ ସଁ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଲା ବୋଉ। ମୁଁ ମୋ ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି। ବୋଉ ର ବିଆ ଭିତରଟା ବେଳକୁ ବେଳ ଗରମ ହେଇ ବେଶୀ ନାଳୁଆ ହେଇ ଆସୁଥିଲା। ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖୁବ ମସ୍ତରେ ଦଳିହେଇ ଖସଡ଼ିବାରେ ଲାଗିଥିଲା ବୋଉର ବିଆ ଭିତରେ। ଓଃ… କି ମଜା। ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଉତ୍ତେଜନାରେ ମୁଁ ମାତି ଉଠୁଥିଲି। ବୋଉ ବି ଲାଜସରମ ଛାଡି ଅସମ୍ଭାଳ ମଜାରେ ଥରକୁ ଥର ତଳୁ ଗାଣ୍ଡି ଟେକି ପକେଇ ମୋ ପିଠିକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିଲା। ୨୦ ମିନିଟ ଗେହିଁ ହେଲାପରେ ବୋଉ ମୋ କାନରେ ଫୁସଫୁସ ହେଇ କହିଲା - କେତେ ସମୟ ଆଉ କରିବୁ, ଡେରି ହେଲାଣି। ଏଥର ବୀଜ ଛାଡିଦେ।
ମୁଁ ବି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନଥିଲି। ମସ୍ତମସ୍ତ ଆଉ କେଇଥର ପିଚା ହଲେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ମାଡ଼ିଧରିଲି ବିଆ ଭିତରକୁ। ଓଃ… ଚରମ ଆନନ୍ଦରେ ମାତି ଉଠିଲା ମୋ ମନ। ମୋ ବାଣ୍ଡରୁ ବୀର୍ଯ ପିଚକାରୀ ମାରିଲା ଭଳି ବାହାରି ଗଲା ବୋଉ ବିଆ ଭିତରେ। ଓଃ..କି ମଜା। ଚରମ ତୃପ୍ତିରେ ମୁଁ ବୋଉ ମୁଁହରେ ମୁଁହ ଘଷି ଘନଘନ ଚୁମ୍ବନ ଦେଇ ଆସ୍ତେକି ତା ଉପରୁ ଉଠି ଆସିଲି। ମୋ ବାଣ୍ଡ ପେଳ ବୋଉର ବିଆ ଲାଳରେ ଲଟପଟ ହେଇଯାଇଥାଏ।
ବୋଉ ଖଟରୁ ଓହ୍ଲେଇ ତରତର ହେଇ ବ୍ଲାଉଜ ଶାଢ଼ୀ ସଜାଡି ପକେଇ କହିଲା - ମୁଁ ଯାଉଛି। ତୁ ଏଇଠି ଶୋଇପଡ।
ମୁଁ ତା ହାତ ଟାଣି ଧରି କହିଲି - ବୋଉ, ଟିକେ ରହ।
ବୋଉ କହିଲା - ଉଁହୁ, କାଲି ସକାଳେ କଥା ହବା।
ବୋଉ ଟର୍ଚ୍ଚ ମାରି ପାଦ ଚିପିଚିପି ଘର ଭିତରୁ ବାହାରିଗଲା । ପରେପରେ କେତେବେଳ ମୁଁ ଶୋଇପଡ଼ିଲି ଜାଣିନି।
ପରଦିନ ସକାଳୁ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ବୋଉ ନିତ୍ୟକର୍ମ ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ ସାରି ଠାକୁର ପୂଜା କରୁଥାଏ। ବାପା ଦାଣ୍ଡରେ ବସି ଚା ପିଉଥାନ୍ତି। ମୋତେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଫେରିବାକୁ ପଡିବ। ମୁଁ ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ଜଳଖିଆ ଖାଇଲା ବେଳେ ରୋଷେଇଘରେ ବୋଉ ସାଙ୍ଗେ ଟିକେ ନିରୋଳା ସମୟ ମିଳିଲା।
ବୋଉ ଟିକେ ଲାଜେଇକି ହସିଦେଇ ମୁଁହ ମୋଡିକି କହିଲା - ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଏତେ ବଢିଆ ବଢିଆ ଦାମୀ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ କଣ ପାଇଁ ଆଣିଥିଲୁ ମୁଁ ଏବେ ବୁଝୁଛି। ଛତରା କୋଉଠିକାର। ନିଜ ବୋଉ ପାଖରୁ ବି ମଜା ମାରିନେଲୁ।
ମୁଁ ଟିକେ ମୁଚୁକି ହସି କହିଲି - ସତ କହିବୁ ବୋଉ, ତୁ ବି କଣ ମଜା ନେଇନୁ ?
ବୋଉ ଚାରିପାଖକୁ ଚାହିଁ ପକେଇ କହିଲା - ହେ ଭଗବାନ, ଲାଜ ଲାଗୁଚି କହିବାକୁ...ହେଲେ ସତ କହୁଚି, ଖୁବ ମଜା ଦେଲୁ ତୁ। ବାପରେ ବାପ, ତୁ ମହା ଓସ୍ତାଦ ଅଛୁ। ହେଲେ ମନେରଖ, ଯାହା ହବା କଥା ତ ହେଇସାରିଲାଣି। ଭାରି ବିପଦ ଜିନିଷ ଇଏ। ସାବଧାନ।
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି - ତୁ ଜମା ଚିନ୍ତା କରନା ବୋଉ। ମୁଁ ଖୁବ ସାବଧାନ ରହିବି। କିନ୍ତୁ ଗୋଟେ କଥା, ତୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଚାଲେ। ମାସେ ଖଣ୍ଡେ ରହିକି ଆସିବୁ। ଏଇଠି ଏମିତି ଡରି ଡରି କିଛି କରି ହବନି।
ବୋଉ ଫେଁ କିନା ହସି ପକେଇ କହିଲା - ହଉ, ମୁଁ କିଛି ଗୋଟେ ପ୍ଲାନ କରି ତୋତେ କହିବି। ବେଶୀ ଦିନ କିନ୍ତୁ ରହି ପାରିବିନି। ତୋ ବାପାଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ ଅସୁବିଧା ହବ। ହେଲେ ତୁ କ'ଣ ଦବୁ ମୋତେ ?
ମୁଁ କହିଲି –ମୁଁ ତ ତୋତେ ଧୁମ୍ ମଜା ଦେବି। ଦିନକୁ ଅନ୍ତତଃ ୩-୪ ଥର ତୋ ଟାଂକି ଫୁଲ୍ କରିଦେବି। ତୋର ଆଉ କ'ଣ ଦରକାର କହୁନୁ।
ବୋଉ କହିଲା – ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ ହେଲୁଣି। ମୋର ଗୋଟାଏ ଭଲ ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ଦରକାର।
ମୁଁ ହସି ଦେଇ କହିଲି – ଏହି କଥା, ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ସାଙ୍ଗକୁ ଦିପଟ ଚୁନା ଚୁଡ଼ି ଦେବି। କିନ୍ତୁ ବୋଉ ଗୋଟିଏ କଥା, ମୁଁ ତୋତେ ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧେଇବି।
ବୋଉ କହିଲା – ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧେଇ ମୋତେ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ କରିବୁ ନା କ'ଣ ?
ମୁଁ କହିଲି – ତୁ ମୋର ପରମାନେଂଟ୍ ସ୍ତ୍ରୀ ନ ହେଲେ ବି ଟେଂପରାରୀ ସ୍ତ୍ରୀ ତ ହୋଇ ପାରିବୁ।
ବୋଉ ଲାଜେଇକି ହୁଁ ମାରିଲା।ମୁଁ ଚାରିପାଖକୁ ଅନେଇ ବୋଉକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ରୋଷେଇଘର ଭିତରେ ଦୁଇ ହାତରେ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପି ତା କାନରେ କହିଲି - ବୋଉ, ଭାରି ମନ ହଉଚି।
ବୋଉ ମୋତେ ଚୁମୁଟି ଦେଇ କହିଲା - ତୋର ତ ଭାରି ସାହସ ହେଇଗଲାଣି। ମୋତେ ମାରିବୁ ନା କଣ ?
ମୁଁ ଟିକେ ନେହୁରା ହେଲା ପରି ହେଲି। ବୋଉ ଶେଷକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଇ ରାଜି ହେଇ କହିଲା - ତୋ ପିଉସୀନାନୀ ତ ଗାଧେଇବାକୁ ବନ୍ଧକୁ ଗଲାଣି। ଟିକେ ରହିଯା, ତୋ ବାପା ମାର୍କେଟ ବାହାରିଲେଣି।
ଟିକେ ପରେ ବାପା ଘରୁ ବାହାରିଗଲେ। ବୋଉ ଧଡ଼କିନା କବାଟ ବନ୍ଦକରି କହିଲା - ଜଲଦି ଆସ।
ମୁଁ ବୋଉକୁ ଖଟ ଉପରେ ଅଧା ଶୁଏଇକି ତା ଶାଢ଼ୀ ଟେକିଦେଲି। ଓଃ… ଶାଳୀ ମାଇକିନିଆର ବାଳଭର୍ତ୍ତି ପାକଳ ବିଆକୁ ଦେଖି ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୁଁ ପାଗଳ ହେଇଯିବି। ତରତର ହେଇ ପେଣ୍ଟ ଅଧା ଖୋଲି ଚଡିତଳୁ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢିଲି। ତଳେ ଠିଆହେଇ ହାମୁଡ଼ି ପଡି ବାଣ୍ଡ ଅଗକୁ ନେଇ ମାଡିଦେଲି ବୋଉ ବିଆ ଫାଟରେ ତଳେଇକି। ଥରକରେ ଦଳିହେଇ ପୁରା ପଶିଗଲା ବୋଉ ଭିତରେ। ଉଁ ଉଁ ହେଇ ମଜାରେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଲା ବୋଉ। ମୁଁ ସାମାନ୍ୟ ବିଳମ୍ବ ନକରି ମୋ ପିଚା ହଲେଇ ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲି। ମଝିରେ ମଝିରେ ବୋଉର ଓଠ ବେକକୁ କାମୁଡି ପକଉଥିଲି। ୫ ମିନିଟ ହେଇନି ବୋଉ ଜୋର ଭିଡିମୋଡି ହେଇ ସଁ ସଁ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡିଲା। ବହଳିଆ ବହଳିଆ ବିଆ ରସ ବୋହି ଆସୁଥିଲା ତା ବିଆ ଭିତରୁ। ମୁଁ ବି ବେଶୀ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲିନି। ବୀର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଖଳନର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ସୁଖ ରେ ମତୁଆଲା ହେଇ ମୁଁ ଜୋରରେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିଲି ବୋଉକୁ।
ଟିକେ ପରେ ଦୁହେଁ ଅଲଗା ହେଇଗଲୁ। ବୋଉ ଗୋଟେ ଛୋଟ ଟାୱେଲ ରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପୋଛି ପକେଇ ନିଜ ଜଙ୍ଘସନ୍ଧି ପୋଛିଲା। ମୁଁ ବୋଉର ଗାଣ୍ଡିରେ ହାତମାରି ଟିକେ ସାଉଁଳିଲି। ମସ୍ତବଡ ମାଂସଳ ଲହୁଣୀମଖା ଗୋରା ମୁଲାୟମ ଗାଣ୍ଡି ମୋ ବୋଉର। ନଜାଣିଲା ପରି ଆସ୍ତେକି ତା ଗାଣ୍ଡି ଆଡେଇ ଦେଖିଲି। ଓଃ... ବୋଉର ଛୋଟିଆ ଆଉ ଟାଇଟ ଗାଣ୍ଡିକଣା ଦେଖିକି ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ବିଜୁଳି ଖେଳିଗଲା। ମୁଁ ଆଙ୍ଗୁଳି ମାରିଦେଲି ସେଠି ।
ବୋଉ ହସିଦେଇ ମୋତେ ଠେଲି ଦେଇ କହିଲା - ଯାଃ… ସବୁଆଡେ ତୋ ନଜର। ହଉ, ଯଦି ମନ କରୁଚୁ ଆର ଥର ଆସିଲେ ତୋତେ ଚାନ୍ସ ମିଳିବ।
-ଶେଷ-
Mink's SIGNATURE
